Morgunblaðið - 07.01.1995, Blaðsíða 3

2 D LAUGARDAGUR 7. JANÚAR 1995 1 ■■ MORGUNBLAÐIÐ ' MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 7. JANÚAR 1995 D 3
HANDKIMATTLEIKUR HANDKNATTLEIKUR
„Handknattleikslið er sett saman úr
mörgum einstaklingum. Þinn styrk-
leiki er háður styrkleika annarra.
Menn verða að hugsa þannig að
hann sé einn af liðsheildinni, en ekki
einn á velli,“ sagði Bjami Guðmunds-
• son í viðtali við Sigmund O. Stein-
arsson. Um íslensku landsliðsmenn-
ina sem léku áður í Þýskalandi, sagði
hann: „Við vomm lykilmenn, einn
hlekkur í góðum liðum, en ekki stór-
stjömur. Það er er liðsheildin sem
ræður hvað lið er sterkt.“
Bjarni var einn af fyrstu íslensku
handknattleiksmönnunum sem
léku í Þýskalandi, hefur leikið lengst
allra þar, og þegar hann var á fullri
ferð með Wanne-Eickel í úrvalsdeild-
inni, glímdi hann við aðra íslend-
inga, eins og Alfreð Gíslason, Sigurð
Sveinsson, Atla Hilmarsson, Pál 01-
afsson og Kristján Arason. Nú eru
aðeins tveir leikmenn sem leika í
úrvalsdeildinni, Júlíus Jónasson og
Héðinn Gilsson. Hver er ástæðan
fyrir því að fækkun hafi orðið, að
mati_ Bjarna?
„Árgangurinn sem ég ólst upp
með skilaði mörgum mjög góðum
leikmönnum og einnig árgangurinn
sem kom á eftir — Sigurður Sveins-
son, Kristján Arason, Páll Ólafsson,
Alfreð Gíslason og Atli Hilmarsson,
svo ég nefni einhveija leikmenn. Það
voru mikið af sterkum leikmönnum
í þeim árgangi, þá á ég við leikmenn
sem voru mun sterkari en aðrir. í
dag er handknattleikurinn orðinn
þannig að það er allt miklu jafnara,
það eru allir orðnir jafn sterkir. Þetta
er ástæðan fyrir því að það eru færri
leikmenn frá íslandi hér í Þýskalandi
og einnig má rekja ástæðuna til
stríðsins í Júgóslavíu, en þaðan hafa
margir íþróttamenn komið hingað
undanfarin ár. Þá eru hér aðrar regl-
ur en áður — að nú má aðeins einn
útlendingur leika með hveiju liði, en
áðúr voru það tveir. Ég og Sigurður
Sveinsson lékum saman hjá _Nett-
elstedt og Axel Axelsson og Ólafur
H. Jónsson léku saman hjá Dankers-
en. Það er því alltaf að verða erfiðra
og erfiðra að komast að hjá liðum.
Ég hef oft verið beðinn að finna fé-
lög fyrir ýmsa leikmenn, en það hef-
ur verið erfitt — allt niður í lið í fjórðu
deild, eru erlendir leikmenn.
Það er því mjög erfitt að finna
félög fyrir leikmenn. Sá leikmaður
sem kemur frá íslandi verður að
vera mjög góður til að fá inni —
hann verður að verða við þeim kröf-
um, sem eru gerðar. Það er ekki
hægt að koma hingað aðeins til að
koma, heldur verða leikmennimir að
sýna getu og styrk til að halda nafn-
inu, því að ef ekki gengur vel eru
leikmennimir einfaldlega sendir til
baka. Því verða þeir leikmenn frá
íslandi sem koma hingað að vera vel
undirbúnir. Það er allt annað að
koma hingað og leika handknattleik
hér, heldur en heima á íslandi. Leik-
menn sem eru góðir heima, geta
hreinlega breyst við að koma hingað.
Hér eru allt aðrar aðstæður, leik-
menn verða að aðlagast aðstæðum
og það tekur alltaf sinn tíma.“
„Vorum einn hlekkur
í góöum liðum“
-Nú voru þeir íslendingar sem léku
hér á árum áður stóru stjörnumar í
liðunum?
„Já, eins og blöðin skrifa heima
og hér, þá eru leikmenn sem eru
keyptir að utan meira í sviðsljósinu,
það er beðið eftir meiri getu frá þeim.
Allir sem leika handknattleik vita að
lið er sett saman úr mörgum einstakl-
ingum. Þinn styrkleiki er háður
styrkleika annarra. Ef þú ert með
góða menn með þér þá lítur þú vel
út — þú einn getur ekki klárar leik
upp á eigin spýtur. Það hefur aldrei
verið þannig. Það eru til dæmi um
það að einn leikmaður geri -'íjórtán
til fimmtán mörk í leik. Ástæðan
fyrir því er að aðrir leikmenn í liðinu
leika vel fyrir þann sem skorar mest.
Maður verður því að hugsa þannig
að hann sé einn af liðsheild, en ekki
einn á velli. Áður fyrr vorum við
stjömur, en ekki svo stórar stjörnur
hér úti eins og heima, áður en við
komum hingað; þá minnkar þetta
alltaf. Svo kemur sá tími að menn
vaxi og sýni góða leiki og stöðug-
leika. Þá komast þeir meira í blöðin,
en ég held að þessi stjömuheimur,
eins og hann er oft nefndur heima,
sé ekki rétta orðið. Við voram lykil-
menn, einn hlekkur í góðum liðum,
en ekki neinar stórstjömur. Lið eins
og Essen, sem Alfreð Gíslason lék
með, hafði geysilega sterka leik-
menn. Alfreð var góður leikmaður,
sterkur, og styrkti Essen-liðið, var
lykilmaður, en aðrir leikmenn vora
einnig mjög sterkir, en komust
kannski ekki eins oft í blöðin vegna
þess að þeir voru ekki keyptir að
utan. Sama má segja um Kristján
Arason hjá Gummersbach. Það er
liðsheildin sem ræður hvað lið er
sterkt."
Lítil liöveröaaö
stórum nöfnum
- Handknattleikur í Þýskalandi er
yfirleitt leikinn í smærri bæjum, þar
sem hann er mjög vinsæll, en ekki
í stóru borgunum. Hver er ástæðan
fyrir því?
„Aðalástæðan fyrir því er að
knattspyman er númer eitt, tvö og
þijú, þá era íshokkí og körfuknatt-
leikur framarlega. I stóra borgunum
era knattspyrnuliðin númer eitt og
þá reyna litlu bæimir, gott dæmi þar
um er Hameln, Gummersbach,
Lemgo og Nettelstedt, að gera litlu
liðin að stóram nöfnum og það hefur
tekist mjög vel. Möguleikinn er miklu
meiri í smærri bæjunum, þar sem
íþróttahallimar taka ekki nema tvö
til þijú þúsund áhorfendur í staðinn
fyrir að knattspymuvellir taka þijá-
tiu til fimmtiu þúsund áhorfendur.
Til að fylla þá velli þarf stóra borg,
en til að fylla litla höll af áhorfend-
um, þá dugar lítill bær. Þetta er
markaður sem margir litlu bæimir
hafa séð út og náð að nýta sér vel
að byggja upp. Essen, sem er stór
borg, er til dæmis ekki með frábært
knattspymulið eins og hinar stóra
borgirnar — þess vegna hefur geng-
ið betur fyrir handknattleikinn að
koma sér þar fyrir og ná áhorfend-
um. Uppbygging litlu liðanna er öll
háð stjóm og vilja stjómarmannanna
að taka rétt á hlutunum. Þá spilar
peningarnir mikið þar inní, því að
litlu bæirnir kaupa oft leikmenn mjög
dýra verði til sín, þar sem það eru
ekki alltaf heimamenn sem skipa lið-
in — flestir eru aðkeyptir.“
Bjarnl Guömundsson i kunnuglegrl stelllngu l landslelk a árum áður — búinn að tlnna smugu í vörn landsliös v-Pyskaiands. Hér á myndlnnl sést að
Bjarnl hefur brotist í gegn af vinstri vængnum, en hans staða var hægra hornið.
Við vorum ekki
v
stórstjömur
Hvað segja
þeirum
Bjarna?
„BJARNI Guðmundsson er fyrsti
íslenski hornamaðurinn, sem
hafði yfir geysilegum sprengju-
krafti að ráða — hann var mjög
fljótur fram, yfirleitt fyrstur,
þannig að hann batt endann á
hraðaupphlaupin og skoraði
mörg mörk þannig, og það var
oft sem hann náði að skora úr-
slitamark úr hraðaupphlaupi,
enda brást hann sjaldan þegar
hann komst I færi til að skora.
Þá var Bjarni góður varnarmað-
ur,“ sagði Kristján Arason.
Atli Hilmarsson
„Bjarni er mjög góður drengur.
Eg kynntist honum bæði sem
leikmanni í landsliðinu og þá í
Þýskalandi, þegar ég Iék með
Hameln og hann með Nettel-
stedt. Þá kynntist ég honum mjög
vel. Það er afar þægilegt að
umgangast Bjarna, sem kemur
alltaf beint fram — er gull af
manni. Það má segja um Bjarna
að hann er mjög virtur í Þýska-
landi, það er sama hvar þú kem-
ur á þeim svæðum sem hann
hefur verið, það kannast allir við
Bjarna, enda eru það fáir leik-
menn sem hafa haldið eins lengi
út og hann, án þess að falla nið-
ur í öldudal — hann hélt alltaf
sínum styrkleika. Það er og hef-
ur verið mikið rætt þann styrk
Bjarna, enda er hann einn besti
hornamaður sem hefur leikið í
þýskum handknattleik."
Bjarni og félag-
ar mæta á HM
á íslandi
BJARNI og fimm félagar hans hjá
Wanne Eickel koma reglulega saman
um helgar og taka í spil. Þá er leikið
upp á smá peningaupphæðir og þegar
upp er staðið eru peningarnir sem
tapast lagðir í ferðasjóð. „Við erum
búnir að leggja í sjóðinn í þijú ár og
það var ákveðið á dögunum að sjóður-
inn yrði notaður til að koma á heims-
meistarakeppnina á íslandi í maí til
að sjá úrslitaleikina,11 sagði Bjarni.
_ Morgunblaðið/Sigmundur Ó. Steinarsson
BJarnl Guðmundsson seglr aö lelkmenn sem koma frá íslandl tll Þýskalands vera að
vera vel undlrbúnlr. „Það er allt annað að koma hingað og lelka handknattleik hér,
heldur en heima á íslandi. Leikmenn sem eru góðir helma, geta hrelnlega breyst vlð
að koma hingað. Hér eru allt aðrar aðstæður, lelkmenn verða að aðlagast aðstæðum
og það tekur alltaf slnn t(ma.“
Sigurður Sveinsson
Kristján Arason.
Páll Ólafsson.
Slgurður Svelnsson.
Alfreð Gíslason.
Gæti sett mörg sterk
lið saman
Bjarni, sem lék 193 landsleiki fyr-
ir ísland — skoraði 387 mörk í þeim,
hefur tekið þátt í tveimur heims-
meistarakeppnum —_ í Danmörku
1978 og Sviss 1986, Ólympíuleikun-
um í Los Angeles 1984, B-keppni í
Austurríki 1977, á Spáni 1979, í
Frakklandi 1981 og Hollandi 1983,
úrslitaleik Evrópukeppni meistaraliða
með Val gegn Grosswallstad í
Múnchen 1980, hefur leikið með fjöl-
mörgum góðum handknattleiksmönn-
um. Við báðum hann að stilla upp
þeim sjö sterkustu leikmönnum sem
hann hefur leikið með í gegnum árin.
„Það er alltaf erfitt að nefna sjö
leikmenn sem eru sterkastir. Maður
verður að hugsa um tímabil og ef
maður hugsa til dæmis aðeins um
fimmtán ára tímabil og skoðar bestu
leikmenn, þá myndi ég örugglega
finna út mörg lið sem ég gæti sett
saman. Maður yrði að hugsa sig vel
um áður en maður segði eitthvað.
Ég yrði að hugsa um styrkleika hvers
leikmanns í hverri stöðu, þannig að
hann falli að öðrum leikmanni. Nöfn-
in, hvort þau byija á a eða b, segja
ekki til um hvort þau falli vel sam-
an, heldur hvað leikmenn geta og
hvaða styrkleika þeir hafa til að falla
inn í myndina. Þess vegna er mjög
erfitt að segja óundirbúinn hveijir
eru mjög góðir saman. Ef ég myndi
setjast niður, er ég öruggur um að
ég myndi finna út þijú til fjögur lið,
sem ég myndi halda að yrðu á heims-
mælikvarða og geysilega öflug.
Gaman að fylgjast með
Sígurði Sveinssyni
Þegar Bjarni var spurður hvort
hann fylgdist með hvað væri að ger-
ast í íþróttum á íslandi, sagði hann:
„Ég hef alltaf reynt að fylgjast með
því hvað er að gerast heima í hand-
knattleiknum. Ég fæ Morgunblaðið
sent einu sinni í viku, þriðjudagsblað-
ið, þá eru mestu íþróttirnar í blað-
inu, þannig að ég get með öðra aug-
anu fylgst með því sem er að gerast
heima. Þá hef ég öðru hvora sam-
band við Þorbjörn Jensson í síma og
fæ þá upplýsingar um hvað er að
gerast í handknattleiknum heima.
Eg hef alltaf verið að furða mig á
Sigga Sveins; hvaðan hann hefur
þetta vítamín til að vera alltaf í sviðs-
ljósinu — lykilmaður sem skorar allt-
af sín mörk hvort hann er að leika
með félagsliði eða landsliði. Ég hef
sagt í gríni að það sé kominn tími
til að hann fari að hætta þessu —
þetta er orðið alltof mikið. Það er
gaman að sjá leikmann á hans aldri,
sem getur sýnt að hann sé verðugur
Golf er fyrirbæri
sem finnst varla
í Þýskalandi
ÞEGAR Bjarni var spurður hvort
hann væri eitthvað byrjaður að fást
við golfíþróttina, eins og fyrrum
félagar hans hjá Val væru byrjaðir
að gera í ríkum mæli, sagði hann:
„Það merkilega við það er að golf-
vellir eins og heima á íslandi er
fyrirbæri sem finnst varla hér í
Þýskalandi. Á fimmtíu kílómetra
svæði á Islandi finnast tíu til fimm-
tán golfvellir, en ef við hugsum í
fimmtíu kilómetra svæði hér i
Þýskalandi finnum við engan golf-
völl. Maður þarf kannski að fara
fimm hundruð kilómetra, þá finnur
maður einn eða tvo og síðan koma
þúsund kílómetrar, þá finnur maður
kannski tíu velli. Þetta er annað en
heima. Ég hef gaman af að ieika
golf, en ég hef ekki tíma í það hér
og þá er dýrt að leika golf — þetta
er íþrótt sem kostar mikinn pening
og tíma. Ég nota frekar frístundirn-
ar til að vera með konu og barni
og reyna að gera eitthvað með vina-
fólki, heldur en vera að fara langar
vegalengdir til að finna golfvöll.
Golf er tímaþjófur, sem hefur náð
yfirhöndinni hjá mörgum.“
fulltrúi íslands. Sigurður hefur alltaf
verið góður leikmaður og það hefur
verið gaman að fylgjast með honum.
Ég vona að hann geti leikið áfram
án þess að meiðast, en Sigurður hef-
ur sem betur fer verið heppinn að
hafa ekki meiðst illa og verið lengi
frá. Það er lykillinn af góðu gengi,
að sleppa við meiðsli. Þeir leikmenn
sem meiðast eru fyrr búnir, því að
það er alltaf erfitt að ná sér upp
aftur eftir meiðsli."
- Hefur þú verið laus við meiðsli
á þínum langa keppnisferli?
„Ég hef verið mjög heppinn — hef
aldrei brotnað, ekki slitið liðbönd og
það má segja að ég hef aldrei þurft
að fara inn á sjúkrahús í uppskurð.
Ég hef einu sinni eða tvisvar þurft
að fara í gifs vegna þess að liðband
tognaði — þá vora settar gifsumbúð-
ir til að halda stöðugleika á liðbönd-
unum. Ég hef misst eina tönn og
fengið smá skurð á augabrún, sem
eru aðeins smámunir miðað við aðra
leikmenn í handknattleik. Ég tel að
þetta sé ástæðan, að ég hef leikið í
meistaraflokki í tuttugu ár — alltaf
getað leikið á fullu,“ sagði Bjarni
Guðmundsson, sem er að rækta garð-
inn sinn í Þýskalandi — handknatt-
leikurinn togar enn í hann og Bjarni
er að velta því fyrir sér, hvort hann
eigi að taka skóna aftur fram úr
hillunni. Það kenjur ekki í ljós fyrr
en flautað verður til leiks næsta
keppnistímabil í Þýskalandi.
„Það var mjög gaman að leika
með Bjarna í Nettelstedt, hann
var geysilega fljótur — kannski
stundum of hraður fyrir mig.
Þegar við fengum knöttinn og
fórum í hraðaupphlaup þurfti
maður ekki annað en kasta knett-
inum upp í hægra hornið; þar
var Bjarni kominn sem eldflaug.
Hann er afar samviskusamur og
hann stóð alltaf sína vakt og
reynir af fremsta megni að vinna
þau störf vel sem hann tekur sér
fyrir hendur — það er alltaf
hægt að treysta honum. Hann
var ny ög vel liðinn og það var
tekið mikið mark á því sem hann
gerði. Bjarni gekk í gegnum
ýmislegt með Wanne Eickel og
gafst aldrei upp þó að móti blési
— ferðin hafi verið upp og nið-
ur, hann stóð sína vakt og yfir-
gaf ekki herbúðir félagsins fyrr
en hann lagði skóna á hilluna.
Hann var búinn að ákveða að
vera áfram í Þýskalandi og stóð
við það.
Bjarni lvjálpaði mér mikið þeg-
ar ég fór fyrst til Þýskalands,
var mín stoð og stytta. Það eina
sem ég mátti aldrei gleyma, þeg-
ar ég kom heim frá Islandi, var
að taka fjögur kíló af snyöri með
til að færa Bjarna, því að hann
gat og getur ekki borðað þýskt
smjör — hann elskar íslenskt
smjör.“
i