Morgunblaðið - 10.03.1996, Blaðsíða 4

4 D SUNNUDAGUR 10. MARZ 1996
MORGUNBLAÐIÐ
Rúmgóður
Volkswagen Pass
at með dísilvél
PASSAT langbakur frá
Volkswagen er nú fáanlegur með
dísilvél en til þessa hefur hann
aðeins verið boðinn hérlendis með
tveggja lítra bensinvél. Með 1,9
lítra og 90 hestafla dísilvél og
sjálfskiptingu kostar Passat rúm-
ar 2,2 milljónir króna en slíkur
bíll var á dögunum sérstaklega
kynntur fyrir leigubílstjórum.
Volkswagen-umboðið, Hekla hf.,
lét útbúa bil til leiguaksturs, þ.e.
kom fyrir í honum viðeigandi
mælum og tækjum og hefur hann
verið sýndur bílstjórum síðustu
daga. Við skoðum lítillega þessa
dísilútgáfu hér í dag.
Passat er nokkuð stór og stæði-
legur bíll, rúmir 4,5 metrar að
lengd, ágætlega rúmgóður fimm
manna framdrifinn bíll og hefur
langbakurinn nóg pláss fyrir far-
angur. Bíllinn er frekar sléttur
og felldur í útiiti, framendinn
nokkuð voldugur með mjóslegnum
aðalluktum og aukaluktum í stuð-
ara. Rúður eru stórar og góðar
og er eiginlega ekkert sérstakt
um útlit bílsins að segja, hann
sker sig ekki úr en er bara ósköp
venjulegur og geðugur útlits.
Þá er Passat ágætlega rúmgóð-
ur hið innra. Framsæti eru að
flestu leyti góð en mættu þó veita
betri hliðarstuðning. Hægt er að
stilla halla á setu- bílstjórasætis
og eru stillingar að öðru leyti
hefðbundnar. Gott er að umgang-
ast aftursætin og rými er þar
einnig ágætt og sama er að segja
um farangursrýmið sem tekur
521 lítra og eykst í 820 lítra sé
aftursætið fellt niður.
Verklegt mælaborð
Mælaborð er sömu ættar og í
öðrum gerðum frá Volkswagen
og allt fremur sterklegt og verk-
legt útlits. Stýrið er fremur svert
og má færa það nokkuð upp og
niður og er það aflstýri. Mælar
eru stórir og góðir og bíllinn er
búinn snúningshraðamæli auk
hinna venjulegu mæla og rofa og
auðvelt að ná til þeirra allra.
Þessi dísil-Passat var búinn
sjálfskiptingu og er stöngin sjálf
mjög stutt, eiginlega bara hand-
fangið sjálft en samt í ágætu seil-
ingarfæri. Þetta er fjögurra þrepa
skipting með svokallaðri skynv-
æddri skiptingu og nýtir hún þar
tölvutæknina sem til aðstoðar.
Hún er þeim eiginlegum búin að
hún skynjar aksturslag hvers öku-
manns og eftir tvö þijú skipti er
hún búin að meðtaka það og hag-
ar skiptingum og hröðun eftir því
sem hann hefur tamið henni.
Þetta virkar kannski heftandi í
fyrstunni og vitanlega breyta
menn þessu frá einu skipti til
annars þegar þeir aka en þó -
þeir sem aka með nokkuð ákveðnu
lagi og halda sig við það fá mýkri
og betri meðferð með því.
Helsti staðalbúnaður í þessari
gerð af Passat er vökva- og velti-
stýri, útvarp og segulband, raf-
stýrðir hliðarspeglar, líknarbelgur
fyrir bílstjóra, samlæsingar og
hitaðir ýristútar fyrir framrúðu-
þvottinn sem er mjög þægilegur
kostur.
Seig en ekkl snörp vél
Dísilvélin er sem fyrr segir 1,9
lítra, fjögurra strokka með for-
þjöppu og kælingu og er 90 hest-
öfl. Þetta er ekki beint hljóðlát
vél en hún gefur nokkuð góða
vinnslu og er ökumaður ekki í
vandræðum með að eiga við alla
venjulega meðferð innanbæjar
Morgunblaðið/Ámi Sæberg
PASSAT-langbakur frá Volkswagen er ósköp sléttur og felldur bíll.
FARANGURSRYMIÐ gleypir 521 lítra og er stækkanlegt í 820 lítra sem gerir langbakinn að
ágætum ferðabíl fjölskyldunnar. Dísilvélin er 1,9 lítrar og 90 hestöfl og er sparneytin, eyðir
rúmum 6 lítrum á 100 km í þéttbýlisakstri.
sem utan með þessari vélarstærð.
Helsti kostur hennar er kannski
spameytnin. Hún fer með rétt
rúma 6 lítra í þéttbýlisskaki, 4,2
lítra á stöðugum 90 km hraða og
5,8 sé einhvers staðar ekið á 120
km jöfnum hraða.
Passat er í alla staði mjög lipur
og meðfærilegur bíll. Vél og skipt-
ing gera þéttbýlisakstur auðveld-
an, stýrið er létt og bíllinn leggur
vel á. Vélin gefur enga ofursnerpu
en dugar og er góð seigla í henni.
A þjóðvegi var reyndar ekki mikið
hægt að prófa hann en hann virk-
ar þó rásfastur og rýmið er gott
þannig að hann á að geta gegnt
því hiutverki vel að vera ferðabíll
fjölskyldunnar.
Þá er eins og áður er nefnt
nokkur áhugi meðal leigubílstjóra
sem gjarnan vilja dísilvél og með
sjálfskiptingu en þar hefur ekki
verið um auðugan garð að gresja
á íslenskum bílamarkaði. Verðið
er 2.250.000 sem er kannski
hærri kantinum en þó hafa Heklu-
menn náð því niður í það sem
telja má boðlegt en fram að þessu
hafa þeir ekki talið dísil-Passat
eiga raunhæfa samkeppnismögu-
leika hérlendis. Bensín-langbak-
urinn kostar með sjálfskiptingu
tæpar tvær milljónir.
■
Jóhannes Tómasson
Sérhæfa sig í við-
gerðum á stórum
bílum með sér-
völdum tækjum
STARFSMENN Nýju bílasmiðjunnar. Frá vinstri: Ágúst Ormsson, Hjörtur Steinarsson, Hrafn-
kell Þórðarson og Stefán Hrafnkelsson. Á myndinni til hægri stillir Hrafnkell upp tækjunum
og undirbýr mælingu.
„VIÐ höfum einfaldlega ekkert
losnað úr þessari atvinnugrein. Þeg-
ar Bílasmiðjan hf. hætti rekstri
1974 vorum við einir 14 starfsmenn
sem keyptum reksturinn, tókum
upp nafnið Nýja bílasmiðjan og
héldum áfram að byggja yfir rútur.
Árin 1981-86 einbeittum við okkur
að yfirbyggingu á 30 strætisvagna
en í framhaldi af því var slík ný-
smíði eiginlega aflögð og við ætluð-
um að hætta rekstrinum og vorum
komnir annað. Það kom hins vegar
áfram eitt og eitt viðgerðarverkefni
og við ákváðum því að halda áfram
og sérhæfa okkur í réttingum og
öðrum viðgerðum á stórum bílum,“
segja þeir Ágúst Ormsson og
Hrafnkell Þórðarson sem nú eru
einir eigendur Nýju bílasmiðjunnar.
„Með kaupum á vönduðum tækj-
um og góðri aðstöðu hér getum við
tekið að okkur nánast hvers kyns
grindarviðgerðir, réttingar og um-
bætur á stórum bílum en áður voru
illa skemmdir bílar oft dæmdir ónýt-
ir eða sendir úr landi til viðgerðar
með tilheyrandi kostnaði," segja
þeir félagar er blaðamaður leit inn
í í smiðju þeirra. Fyrirtækið er til
húsa við Flugumýri í Mosfellsbæ
en það er 480 fermetra stálgrinda-
bygging sem þeir reistu sjálfir, þar
af eru 160 fermetrar sem fara und-
ir málningarverkstæði sem þeir
leigja út en fá í staðinn unna
sprautuvinnu fyrir sig. Þá er rekin
sandblástursþjónusta í stóru tjaldi
á lóðinni við húsið. Fyrir utan þá
tvo starfa þrír aðrir við fyrirtækið,
þrír við málninguna og tveir við
sandblástur þannig að þetta er orð-
ið níu manna fyrirtæki. En hvaða
tækjum er Nýja bílasmiðjan búin
sem aðrir hafa ekki yfir að ráða?
„Við ákváðum strax þegar húsið
var byggt að fjárfesta í tækjabún-
aði til að geta rétt grindur vöru-
og hópferðabíla sem oft skekkjast
og snúast við óhöpp. Búnaðurinn
er í raun einfaldur. Við steyptum
járnramma í gólfið og í hann má
síðan festa keðjur og tjakka sem
síðan eru fest við grindur bíla sem
á að rétta og þá er hægt að spenna,
toga og halda með marga tonna
átaki þar til skökk grindin er orðin
eins og hún á að vera. Síðan fylgir
þessu nákvæmur mælibúnaður
þannig að við erum hér með full-
komnustu tæki og getum rétt full-
komlega og gert við snúnar og
skemmdar grindur og það nýjasta
er nýr réttingabekkur sem er ein-
göngu til að geta rétt fullkomlega
yfirbyggingar. Fyrir utan tækin
sem eru frá franska framleiðandan-
um Celette og er í forystu á þessu
sviði höfum við sótt námskeið, m.a.
til Volvo í Svíþjóð, en þeir hafa
áratuga reynslu í viðgerðum af
þessu tagi. Fulltrúar tryggingafé-
laganna hafa skoðað hjá okkur að-
stöðuna og samþykkt hana og allar
aðferðir hér. Þá má líka geta þess
að við höfum verið hér með nám-
skeið fyrir skoðunarmenn trygg-
ingafélaganna, Bifreiðaskoðun Is-
lands og aðra sem koma við sögu
í rekstri og eftirliti með stórum bíl-
um.
Oft hefur komið til umræðu
hversu há iðgjöld þarf að greiða í
bílatryggingum og við teljum að
með þessum tækjabúnaði sem við
höfum fjárfest í séum við að leggja
okkar af mörkum til lækkunar á
þessum gjöldum með því að geta
boðið viðgerðir á hagkvæmari hátt
en lengi hefur verið unnt.
Hafi menn ekki búnað sem þenn-
an geta þeir þurft að rífa meira eða
minna úr bílunum til að komast að,
festa réttingastaðinn við súlur eða
bita og beita alls konar tilfæringum
við slíkar viðgerðir. Það tekur
óhemju tíma og þá er heldur ekki
hægt að beita nákvæmum mæling-
um á árangur. Viðamiklar réttingar
með þessu móti gætu tekið allt að
400-500 tíma en við getum unnið
slík verk á 40 til 80 tírnurn."
Stuttur viAgerAatíml
Stuttur viðgerðartími segja þeir
Ágúst og Hrafnkell að sé aðalatrið-
ið í allri útgerð atvinnubfla enda
dýr tæki sem verði að nýtast sem
mest og því sé mikilvægt að hafa
slíka viðgerðaraðstöðu hérlendis.
Enda hafi ekki skort verkefni og
segja þeir að þetta hafi einnig leitt
til þess að bíla séu síður dæmdir
ónýtir eftir skemmdir því viðgerðar-
kostnaður sé ekki það stór hluti af
verðmæti bíls. Um verðið segja þeir
að stöku sinnum geri þeir tilboð í
viðgerðir sem einnig séu boðnar út
erlendis og yfirleitt hafi kostnaður
reynst lægri hjá Nýju bílasmiðjunni
- jafnvel þegar tekið er tillit til flutn-
ingskostnaðar.
En smíðar Nýja bílasmiðjan þá
ekki lengur nýja bíla - eða yfirbygg-
ingar?
„Nei, það er liðin tíð. Eigendur
langferðabíla eiga nú orðið kost á
ágætum erlendum yfirbyggingum.
Einnig hefur verið flutt mikið inn
af notuðum hópferðabílum og fara
flestir þá leið en einn og einn smíð-
ar þó enn yfir bíla, til dæmis að
vetrinum þegar minna er um akstur
og ef til vill mögulegt að nýta mann-
skapinn í annað. Við höfum líka
næg verkefni í viðgerðunum og
getum því einbeitt okkur að þeim.
Fagið kunnum við samt enda báðir
lærðir bifreiðasmiðir," segja þeir
Ágúst og Hrafnkell að lokum. ■