Morgunblaðið - 29.05.1996, Page 1

| BRAMPARAR\
|LEIKIR j
1 ÞRAUTI R~j
1 GÁTUR\
Heimilisfang:
MYNDASÖGUR
MOGGANS
Morgunblaðinu
Kringlunni 1
103 Reykjavík
BLAÐ
PRENTSMIÐJA MORGUNBLAÐSINS MIÐVIKUDAGUR 29. MA11996
HALLÓ!
Ég sendi hér sögur og
teikningar eftir nokkra ís-
lenska nemendur, með von
um að það birtist í blaðinu.
Kveðja, íslenskukennarinn
þeirra, Ingibjörg Eyja Kvist,
Asundavágen 39, 74571
Enköping, Svíþjóð.
Myndasögum Moggans
er sönn ánægja að birta
efni eftir öll börn, sama
hvar þau eiga heima, hvem-
ig þau eru í laginu er ekki
neitt mál, litur skiptir akk-
úrat engu máli, stærð og
háralitur, strákur eða
stelpa, alveg sama - það er
bara eitt sem ræður úrslit-
um, efnið verður að vera á
íslensku, Morgunblaðið og
bamablað þess eru skrifuð
á íslensku fyrir fólk sem les
og skilur íslensku. Flóknara
er það nú ekki!

Stju-íáaTSOn .
VÁSTfR^S Svi ÞjÓÍ>
ÍTT '
rfy
V-1—Lr
"POD
!
1
tn :
Engillinn
ÞAÐ var einu sinni engill og
hann var englaprinsessa. Hún
var með brúnt hár og bleika
vængi. Einu sinni fékk litli
engillinn að fara niður á jörð-
ina. Þar hitti hún litla stelpu.
Litli engillinn sagði:
- Hæ, hvað heitir þú?
- Ég heiti Lísa. Eigum við
að leika.
- Já!
Svo fóru þær að leika sér.
- Hvað eigum við að leika?
Feluleik?
- Já, sagði Anna-Karín.
Svo fóru þær í feluleik.
- Anna-Karín má telja.
(Höfundur: Inga Birna Friðjóns-
dóttir, Vásterás, Svíþjóð.)

‘Sí'

K'ristjftno. F/Vtn
J 'JAsr^ens. s\ii$í).
/r
Feluleikurinn!
ÞAÐ var einu sinni stelpa. Hún
átti ekki neitt til að gera. Hún
nennti ekki að fara til vina
sinna. Mainma hennar var reið
við hana af því að hún nennti
ekki að fara út.
Pabbi hennar sagði: Ef þú
ferð ekki út núna, þá verður
þú inni í heila viku.
Hún var svo fljót að fara út
að maður sá hana næstum því
ekki.
Hún fór til vinkvenna sinna,
Maríu og Önnu. Hún fór líka
til Sigrúnar, Malin og Súsönnu.
Hún fór líka til stráka, þeir
heita Stefán, Siggi, Albert og
Símon. En það eina var að hún
vissi ekki hvað þau ættu að
gera.
Þá sagði Símon að þau gætu
farið í feluleik. Jáááá, sögðu
allir. Svo byijuðu þau í feluleik.
Þau vissu ekki hver átti að vera
hann. Stefán sagði að þau gætu
dregið um hver ætti að vera
hann. Þá gerðu þau það og Sím-
on var hann. Hann átti að telja
upp í hundrað.
Ég faldi mig á bak við tré.
Anna faldi sig líka á bak við
tré. María faldi sig á bak við
lítinn tijábol. Stefán faldi sig á
bak við runna. Símon sá mig
fyrst, svo ég varð að telja upp
í hundrað. Síðan átti Anna að
fara að borða og svo átti hún
að fara að sofa. Svo áttu Sím-
on, Albert og Stefán að fara
inn. Þá voru bara ég og María
eftir.
Síðan lékum við næstum því
alla daga saman.
(Höfundur: Kristjana Finnboga-
dóttir, Vásterás, Svíþjóð.)
Sænsk borg,
bíll, flugvél og
fallhlífarstökkvari
ALBERT Sigurðarson, Vásterás, Svíþjóð, teiknar stór hús, sænska
bíla og sænskar flugvélar. Ef til vill er það hann sem er svo hugað-
ur að stökkva út úr flugvélinni með fallhlíf
á bakinu. Hvað haldið þið?
Kalli
og
Ottó
OTTÓ var að lesa blað um
ofurmanninn óhugnan-
lega þegar Kalli kom. Þá
sagði Ottó að þeir gætu
lesið blaðið saman.
(Höfundur: Stefán Bene-
diktsson, Vásterás, Sví-
þjóð.)