Morgunblaðið - 14.07.1996, Blaðsíða 4

4 C SUNNUDAGUR 14. JÚLÍ 1996
MORGUNBLAÐIÐ
FERÐALÖG
FARÞEGAR Knarrarins voru allir með myndavélar á lofti þegar
hrefnurnar létu sjá sig.
AÐ LOKINNI vel heppnaðri ferð út á Skjálfanda er lagst aftur
að bryggju á Húsavík.
Þessi dýr hafa alveg ótrúlegt
aðdrúttarafl
Morgunblaðið/Hanna Katrín
ÁRNI skipstjóri kíkir eftir hvölum úr stýrishúsinu. Heimir
leiðsögumaður hefur enn betri yfirsýn ofan af stýrishúsinu.
„Hvalur klukkan níu!“ Hópurínn ílykktist
út á bakborða á bátnum, myndavélar fóru
á loft og eftirvæntingin var næstum því
áþreifanleg. Fyrsti hvalurinn hafði látið á
sér kræla. Hanna Katrín Fríðriksen
mundaði myndavélina eins og aðrir.
ÞAÐ var um þijátíu manna
hópur sem mætti niður á Húsavík-
urbryggju rétt fyrir klukkan eitt,
til þess að fara í þriggja tíma
hvalaskoðunarferð með Knerrin-
um. Flestir voru útlendingar,
reyndar allir nema skipstjórinn,
leiðsögumaðurinn og tveir forvitn-
ir blaðamenn frá Morgunblaðinu.
Leiðsögumaðurinn, Heimir Harð-
arson, kynnti leikreglumar á með-
an Knörrinn skreið frá bryggju
út á Skjálfanda. Mestar líkur voru
á að sjá hrefnur, höfrungar léku
sér líka oft í kringum bátinn og
eins mátti búast við því að sjá
langreyði eða áðrar stærri hvala-
tegundir.
Veðrið var reyndar ekki alveg
eins og best verður á kosið, sól
en vindur og skyggnið ekki nógu
gott. „Ef þið sjáið eitthvað verðið
þið að láta aðra vita,“ sagði Heim-
ir. „Ef hvalur sést beint fyrir
stafni, kallið þið klukkan tólf,
beint til hægri klukkan þijú, og
svo framvegis. Þið megið ekki
vera feimin við að kalla.“ Og svo
útskýrði hann hvernig best væri
að leita eftir hvölunum, taka eftir
hvalablæstri eða sporði í fjarska.
Forvitin hrefna
Sem sagt, allar myndavélar á
lofti og allra augu beindust í þá
átt sem hvalurinn hafði sést -
klukkan níu. Heimir sagði okkur
að þetta hefði verið hrefna, hún
var rétt við bátinn og lyfti sér
hátt upp úr sjónum til að fá betra
útsýni. Það mun vera sjaldgæft
að þær geri það og þeir lukkuleg-
ir sem sáu til hennar. Eftir smá-
stund heyrðist heljarinnar skvamp
hinum megin við bátinn. Hópurinn
þusti yfir á stjórnborða, tímanlega
til þess að sjá hrefnuna síga mak-
indalega niður í sjóinn. Hún hafði
leikið á okkur, farið undir bátinn
og skoðað skringilegheitin frá
nýju sjónarhorni. Sem betur fer
var forvitni hrefnunnar ekki sval-
að og hún lék sér í kringum bát-
inn á meðan farþegar mynduðu í
gríð og erg.
Fleiri hrefnur bættust í hópinn
og þegar mest var syntu þær þijár
við hliðina á bátnum, fyrir aftan
og framan, svo samhliða að engu
líkara var en þær væru í list-
sundi. Áfram hélt Knörrinn, yfir
Skjálfanda á meira dýpi, að Kinn-
arfjöllum. Þar sagði Árni algengt
að sjá höfrunga og svo langreyðar
sem auðvelt væri að nálgast því
þær væru svo rólegar. Engir höfr-
ungar og engar langreyðar voru
á ferli en hrefnurnar voru með
ættarmót. Einn sá í sporðinn á
hnúfubak. Á leiðinni til baka
fengu hvalaskoðarar kaffi, heitt
kakó og bollur og voru hinir kát-
ustu. Sumir, ef ekki allmargir,
ætluðu aftur út daginn eftir og
jafnvel oftar. „Þau hafa svo ótrú-
legt aðdráttarafl þessi dýr,“ sagði
Heimir. „Útlendingar koma sér-
staklega til landsins til þess að
skoða hvalina, því þeir hafa heyrt
að hér séu góðar aðstæður til
þess. Þeir fara þá í nokkrar ferð-
ir, dag eftir dag.“
Fleiri íslendingar
Það er Norðursigling hf. sem
rekur Knörrinn. Þetta er annað
sumarið sem trébáturinn fer með
fólk í hvalaskoðun, en áður var
hann fískibátur. Eigendur Norð-
ursiglingar hafa fest kaup á öðrum
gömlum trébát frá Bolungarvík
sem verið er að gera upp. Hann
verður væntanlega kominn í gagn-
ið næsta sumar og hefur hlotið
heitið Langskipið.
Ámi Sigurbjamarson, skipstjóri
Knarrarins, sagði bátinn fara dag-
lega í þessar hvalaskoðunarferðir
sem taka þijá tíma. Báturinn væri
nýttur í fleiri ferðir, sem oftar en
ekki væm klæðskerasniðnar eftir
óskum viðskiptavina.
Langstærstur hluti þeirra ferða-
manna sem skoða hvali með
Knerrinum út á Skjálfanda em
útlendingar. I fyrra vom um 5%
íslendingar, en Ámi og Heimir
segja þá fleiri nú. Mikill áhugi á
hvalaskoðunarferðunum hefur líka
orðið til þess að það sem eftir er
sumars verður líklega farið út
þrisvar á dag, alla daga vikunnar.
Ferðin kostar 2.500 krónur.
Samvinnuferðir-Landsýn
Handbók
fyrir
farþega
STARFSFÓLK ferðaskrifstofunn-
ar Samvinnuferðir-Landsýn hefur
tekið saman í bók ítarlegar upplýs-
ingar og minnisatriði fyrir ferða-
menn. Bókina fá farþegar ferða-
skrifstofunnar afhenta þegar þeir
sæykja miða.
í bókinni er að finna upplýs-
ingar um reglur um bókanir á
ferðaskrifstofum, um breytinga-
gjald og forfallagjald og fleiri atr-
iði sem ber að hafa í huga við
bókun. Þar em minnisatriði varð-
andi vegabréfið, um greiðslukort
og annan farareyri, kafli um ferða-
tryggingar með símanúmerum sem
máli skipta og kafli um ákvæði
trygginga í tengslum við leigu á
bíl erlendis.
Einnig er að finna mörg heil-
ræði sem varða heilsu fólks á
ferðalögum og um frágang íbúðar
og húss heima þegar haldið er í
ferðalag. Ennfremur minnislista
yfir það helsta sem rétt er að hafa
með í ferðina, upplýsingar um
akstur á erlendum vegum og margt
fleira.
Gunnhildur Arnardóttir og Helgi
Pétursson í þjónustustjórn SL
höfðu umsjón með útgáfu bókar-
innar.
Sex smáhýsi reist á Dæli í Víðidal
Áhersla lögö á f jöl-
breytni í gistingu
BÆNDURNIR á Dæli í Víðidal í
Húnavatnssýslu hafa byggt sex
smáhýsi á landareign sinni og munu
leigja þau út sem svefnpokapláss.
Þeir hafa boðið gistingu í nokkur
ár og aðsóknin aukist ár frá ári. Á
Dæli eru nú fjölbreyttir gistimögu-
leikar og hafa þau hjón gistirými
fyrir fjörutíu manns.
Sigrún Valdimarsdóttir og Víg-
lundur Gunnarsson á Dæli hófu að
huga að ferðaþjónustu árið 1988,
þegar fjárstofn þeirra var felldur
vegna riðu. Þau keyptu sumarhús
og notuðu það fyrst sem veiðihús
en hófu síðan almenna útleigu þess
og byggðu annað hús árið eftir. Á
bænum er gamalt íbúðarhús sem
var mjög illa farið og hafði aðeins
það hlutverk að hýsa hænsnastofn
búsins. „Annaðhvort var að jafna
það við jörðu eða gera eitthvað rót-
tækt,“ segir Víglundur. Þau ákváðu
að gera húsið upp og bjóða þar upp
á gistingu í uppbúnum rúmum í
fjórum herbergjum. Víglundur vann
mikið að endurgerð hússins, eins
og að annarri uppbyggingu á jörð-
inni.
í vor keyptu þau sex smáhýsi frá
Eistlandi og hefur Víglundur sett
þau upp í hálfhring og innréttað
fímm þeirra fyrir svefnpokapláss.
Geta fjórir sofið í hvetju húsi. í því
sjötta er eldhús og önnur sameigin-
leg aðstaða fyrir öll húsin og raun-
ar einnig fyrir tjaldsvæði sem verið
er að útbúa undir brekkunum.
Ferðaþjónustusvæðið hefur verið
skipulagt til framtíðar og þar er
gert ráð fyrir tveimur smáhýsa-
þyrpingum til viðbótar og fleiri
sumarbústöðum. Sigrún og Víg-
lundur segja að aðsóknin ráði fram-
haldinu, ef hún haldi áfram að auk-
ast með sama hraða og undanfarin
ár verði fljótlega ráðist í næsta
áfanga. Sigrún segir að þau hafí
verið að hugsa um fjölbreytnina
þegar þau keypti eistnesku smáhýs-
in. Útlendingarnir vilja uppbúin
rúm og aðstaða er til að taka á
móti þeim í gamla íbúðarhúsinu.
íslenskar fjölskyldur vilja vera út
Morgunblaðið/Helgi Bjarnason
VÍGLUNDUR Gunnþórsson og Sigrún Valdimarsdóttir framan við
nýju smáhýsin á Dæli i Víðidal.
af fyrir sig, gjarnan í lengri tíma
og sumarbústaðirnar henta fyrir
þær. Síðan er boðið upp á svefn-
pokapláss í smáhýsunum, til dæmis
fyrir hópa. Loks er tjaldsvæðið fyr-
ir þá sem þannig eru útbúnir. „Við
teljum mikilvægt að hafa fjölbreytt
framboð af gistingu. Svo sér maður
hvað markaðurinn segir við þessu,“
segir Sigrún. Dæli er sex til sjö
kílómetra’ frá þjóðveginum um
Víðidal, eftir því hvaða leið er far-
in. Sigrún og Víglundur eru aðilar
að Ferðaþjónustu bænda og geta
boðið upp á hefðbundna afþreyingu
fyrir ferðafólk, svo sem hestaleigu
og veiði.
HB.