Morgunblaðið - 28.07.1996, Blaðsíða 2

2 C SUNNUDAGUR 28. JÚLÍ 1996
MORGUNBLAÐIÐ
+
MORGUNBLAÐIÐ
SUNNUDAGUR 28. JÚLÍ 1996 C 3
FERÐALOG
FERÐALOG
FERÐASKRIFSTOFAN Bona-
venture Travel er ekki áber-
andi við Stafford-stræti í
Winnipeg í Kanada, aðeins
lítið skilti við útidyrnar gefur til
kynna hvaða starfsemi fer fram á
fyrstu hæð hússins. En eins og á
flestum öðrum ferðaskrifstofum er
ys og þys innandyra og svo undar-
lega sem það hljómar eru margir
viðskiptavinirnir íslendingar. Ruth
Wiebe er eigandi ferðaskrifstof-
unnar og hún hefur starfað á þess-
um nótum í 20 ár en alla tíð hefur
hún átt góð viðskipti við íslend-
inga.
„Viking Travel á Gimli er ferða-
skrifstofa í eigu Vestur-íslepdinga
og sérhæfir sig í ferðum til íslands
fyrir þá en síðan ég byrjaði í þessum
ferðamálageira hef ég _ átt stöðug
og góð viðskipti við íslendinga,"
sagði Ruth við Morgunblaðið. „Pró-
fessor Haraldur Bessason var fyrsti
íslenski viðskiptamaður minn en
þegar hann stjórnaði íslenskudeild-
inni við Manitoba-háskóla var hann
í góðu sambandi við íslendinga og
íslenska námsmenn og þegar þeir
þurftu að ferðast benti hann þeim
á mig. Þannig byrjaði þetta og sam-
skiptin hafa aukist jafnt og þétt en
ekki hefur skemmt fyrir að vegna
samskipta við Harald og fleiri íslend-
inga hef ég haft mikinn áhuga á
Islendingum, íslandi og öllu sem ís-
lenskt er.
Eg hef líka verið í góðu sam-
bandi við Gyðu Sveinsdóttur hjá
Samvinnuferðum-Landsýn og fyrr í
sumar áttum við gott samstarf. Við
skipulögðum ferð um Kanada fyrir
kirkjukórinn á Akureyri, um 70
manns, og ég var henni innan hand-
ar varðandi bændaferð. Kórinn fór
um íslendingabyggðir, til Calgary
og Vancouver og Tamara Mallin sem
vinnur hjá mér var með í för allan
tímann. Bændumir fóru meðal ann-
ars til Calgary en vegna einhverrar
stífni gat Gyða ekki fengið flugfarið
á sama verði fyrir allan hópinn, um
90 manns. Það er nefnilega oft þann-
ig í þessum bransa að hagstæðasta
verðið stendur ekki öllurn jafnt til
boða. Ferðaskrifstofum á íslandi er
ekki sagt frá einstökum tilboðum
sem bjóðast í Kanada og ég fæ ekki
að vita um tilboð á íslandi. Því er
samvinna mjög æskileg með hags-
muni ferðamannanna í huga og það
hefur verið frábært að vinna með
Gyðu þó ég þekki hana ekki að öðru
leyti - við höfum aldrei hist. En í
fyrrnefndu tilviki gat ég fengið sama
verð fyrir íslensku farþegana sem
annars hefðu þurft að borga mun
meira ef fyrsta boði hefði verið tek-
ið, nánar tiltekið 528 dollara í stað-
inn fyrir 316 dollara. Flesta munar
um minna.“
Góðtilboö
Ferðamenn þekkja fargjalda-
frumskóginn en varla er nema fyrir
sérfræðinga að komast í gegnum
hann. í þessu sambandi má benda
á að flugfélög í Kanada eru oft
með mjög hagstæð tilboð á leiðum
Ferðqskrifstofa
fyrir íslendinga
B A
sínum en yfir-
leitt standa þau
til boða í mjög
skamman tíma.
Blaðamaður
fékk t.d. flug
frá Winnipeg
til Flórída um
Torontó og til
baka sömu leið
fyrir um
10.000 kr. en
miðar á þessu
verði voru til
sölu í þrjá
daga. Á sama tíma var boðið upp
á flug frá Halifax um Torontó til
Flórída og til baka og kostaði mið-
inn um 20.000 kr. í báðum tilfellum
var um mjög hagstætt fargjald að
ræða en það stóð ekki til boða á
íslandi.
„Við fáum öll svona tilboð inn á
borð til okkar og viðskiptavinirnir
vita af því. En nálægð við flugfélög-
in er aðeins einn þáttur. Þegar hóp-
ferðir eru skipulagðar skiptir miklu
máli að ná góðum samningum við
fyrirtækin sem reka rútumar og
M.
K
B C' ALB. | MANIlt/^-V. <,
/ ONT\./
‘Calgary Winnipeg
N D A R í K I! N
Morgunblaðið/Steinþór
RUTH Wiebe hefur átt mikil samskipti
við Islendinga, en hún rekur
ferðaskrifstofu í Winnipeg.
sama er að segja um hótelin. Við
byijuðum að skipuleggja kórferðina
um síðustu áramót og Tamara komst
fljótlega að því að ferðaþjónustan í
Banf og Jasper hafði meiri áhuga á
að sinna japönskum ferðamönnum
en íslenskum, hefur sjálfsagt talið
að meira væri upp úr Japönunum
að hafa. Hún sagði viðkomandi aðil-
um að Japanir gætu verið mikilvæg-
ari fyrir þá en Islendingar væru
mikilvægari fyrir okkur og við vild-
um að þeir fengju bestu mögulega
þjónustu á hagstæðu verði. Sjónarm-
iðið komst til skila og allt gekk eins
og í sögu en erfiðara hefði verið
fyrir einhvern á íslandi að skipu-
leggja ferðina og ná eins hagstæðum
kjörum. Rétt eins og þegar ég sendi
hóp til Þýskalands fæ ég einhvern
þar til að ganga frá samningum
vegna ferða í Þýskalandi því heima-
maður þekkir betur til en aðrir og
fær örugglega betri kjör.“
Aukin samskipti
Ruth sagðist gera ráð fyrir
auknum samskiptum milli Kanada
og íslands vegna flugsins til Hali-
fax frá íslandi. „Varðandi ferðir
til Íslands þurftum við alltaf að
fara í gegnum New York eða Balti-
more en Halifax breytir stöðunni
og opnar nýja möguleika. Til þessa
hafa íslendingar ferðast mikið til
Kanada og Kanadamenn hafa einn-
ig sóst eftir að heimsækja ísland
en með Halifax-fluginu verða sam-
skiptin enn auðveldari og ég held
að þau eigi eftir að aukast til
muna.
Heimagisting
hjá íslenskri konu
Steinþór Guðbjartsson
íSLENDINGABYGGÐIRNAR í
Manitoba í Kanada eru mörgum
kunnar. Fólk af íslenskum ætt-
um er þar áberandi og íslensk
staðarnöfn má víða sjá. í
Winnipegborg ber hins vegar
minna á íslensku umhverfi en
engu að síður eru margir Islend-
ingar og Kanadamenn af ís-
lenskum ættum í borginni. Edda
Ólafsdóttir Kristjánsson er einn
þeirra. Hún flutti til Winnipeg
1973, en nú eru öll börnin flutt
að heiman og því ákvað hún í
sumar að opna heimili sitt fyrir
ferðamönnum, með Islendinga
frá Islandi fyrst og fremst í
huga.
„Islendingar hafa verið iðnir
við að heimsækja Winnipeg og
með tilkomu beina flugsins til
Halifax má gera ráð fyrir aukn-
um fjölda íslenskra ferðalanga,“
sagði Edda aðspurð um tildrög
heimagistingar hennar. „Þó
nokkuð hefur verið um fjölmenn-
ar skipulagðar ferðir og ég hef
tekið eftir að oft eru með í för
Islendingar, einkum eldra fólk,
sem talar jafnvel ekki ensku og
finnur fyrir óöryggi á hótelum.
Mér fannst sjálfsagt að reyna að
koma til móts við þetta fólk og
þar sem ég bý ein í stóru húsi
fannst mér sjálfsagt að bjóða
þessa þjónustu."
Edda hefur verið áberandi í
íslenska samfélaginu í Winnipeg
og látið mikið að sér kveða. í
20 ár hefur hún selt vörur í
heimahúsum frá Shaklee, sem
sérhæfir sig í framleiðslu snyrti-
og hreinlætisvara úr náttúruleg-
um efnum, en undanfarin fjögur
ár hefur hún einnig starfað með
eldri borgurum í Winnipeg.
„Þegar ég fór að minnka við mig
hjá Shaklee jókst frítími minn
og þá fór ég að huga að ein-
hveiju öðru. Fyrir einu og hálfu
ári gaf ég kost á mér í sjálfboðal-
iðsvinnu til að stytta alzheimer-
sjúklingum stundir og var með
þeim á hverjum mánudegi en
starfið hefur undið upp á sig og
ég er alltaf að bæta við mig. Ég
fann fljótlega að þó fólkið sé
hamlað á einhvern hátt þá getur
það sungið og hefur gaman af
því. Þess vegna mæti ég með
gítarinn og í sameiningu rifjum
við upp gömlu, góðu lögin. Þetta
er gefandi og skemmtilegt og
öllum finnst svo gaman en ég
hef fengið borgað fyrir þetta í
rúmt ár.“
Morgunblaðið/Steinþór
EDDA Ólafsdóttir Kristjánsson
fyrir utan heimili sitt.
Fyrsti íslendingurinn
fbúar Winnipeg eru um
600.000 og er stöðugt verið að
skipuleggja ný íbúðahverfi.
Edda býr í einu slíku rólegu og
afmörkuðu einbýlishúsahverfi,
að 74 Eaglemount Cresent, í
suðurhluta borgarinnar. „Ég get
leigt út tvö tveggja manna her-
bergi og eitt eins manns og hef
auk þess barnarúm. Að sjálf-
sögðu býð ég fólki að sækja það
út á flugvöll og fer með það aft-
ur gegn vægu gjaldi og svo er
ég tilbúin að fara með því í
verslunarferðir. Það sem mörg-
um finnst einfalt og eðlilegt vefst
fyrir öðrum og ég er fyrst og
fremst að hugsa um síðarnefnda
hópinn þó allir séu auðvitað vel-
komnir. Winnipeg býður upp á
marga mismunandi gistimögu-
leika en mér vitanlega er þetta
í fyrsta sinn sem íslendingur er
með svona þjónustu heima hjá
sér.“
Edda býr í tvílyftu húsi og eru
svefnherbergin á efri hæðinni.
Hún leigir tveggja manna her-
bergin á 70 kanadíska dollara
nóttina, um 3.500 kr., en eins
manns herbergið á 40 dollara,
um 2.000 kr. „Þetta er bara
grunnverð, því ef um lengri dvöl
er að ræða slæ ég verulega af,
en í öllum tilfellum er morgun-
verður innifalinn." ■
*
Odýr matur og austræn stemmning
Kína í London
ÞAÐ JAFNAST næstum á við ferð
til Austurlanda að heimsækja Kína-
hverfið í London. Ljón prýða hliðið
inn í götuna og veitingastaðir með
framandi nöfnum eru á hvora hlið.
Það eru ekki síður viðbrigði að
koma inn á staðina sjálfa. Þar er
þjónustulundin ámóta mikil og tíðk-
aðist fyrir tuttugu árum í Norður-
Evrópu. Þá er verðlagið mjög lágt.
Sem dæmi má nefna að hægt er
að fá tíu rétta máltíð fyrir tæpar
fimm hundruð krónur.
Þannig lýsir blaðamaður Berl-
ingske Tidende stemmningunni í
Gerrard Street, sem er í kjarna
Kínahverfisins við Leicester Square
í London. Þar byijaði Kínahverfið
að myndast fyrir 35 til 40 árum
og það fer ört stækkandi. Fyrir 10
til 15 árum var hægt að telja veit-
ingastaðina í næstu götu, Lisle
Street, á fingrum annarrar handar.
Núna er þar krökkt af veitingastöð-
um. Og við endann á þessum göt-
um, í Wardour Street og Newport
Place, er það sama upp á teningn-
um.
Þegar blaðamaður BT reyndi að
ná tali af nokkrum veitingahúsaeig-
endum kom fljótlega í Ijós að þar
giltu aðrar reglur og önnur viðmið
en hann átti að venjast.
„Því miður, eigandinn er í fríi
og við vitum ekki hvenær hann
kemur til baka,“ var sagt á einum
stað.
„Því miður, eigandinn býr í Hong
Kong og hefur samband við okkur
þegar honum sýnist. Við megum
ekki setja okkur í samband við
hann,“ var sagt annars staðar.
„Hvað réttirnir kosta? Það stend-
ur á matseðlinum.“
Þarna eru menn ekki að eyða
orðum í óþarfa smáatriði eins og
að svara spurningum viðskiptavina.
Það eru líka aðeins Evrópubúar,
ófróðir um kínverska menningu,
sem eru svo vitlausir að spyrja -
og það er fyrirfram gefið að ekki
fæst svar.
Eftir margar tilraunir fékk
blaðamaður BT tvo veitingahúsa-
eigendur til að svara sér. Annar var
Andrew Wong á veitingastaðnum
Mr. Wu í 28 Wardour Street. Þar
var boðið upp á hlaðborð og hljóð-
aði tilboðið upp á 400 krónur fyrir
tíu rétti. Réttirnir voru hver öðrum
kræsilegri, - enda var troðfullt á
staðnum jafnt á mánudagskvöldi
sem morguninn eftir.
„Aðalatriðið er að vera fljótur
að skipta út matargestum á borðun-
um,“ sagði Wong. „Viðskiptavinir
okkar geta auðvitað setið eins lengi
og þá lystir, en fáir taka lengri tíma
í borðhaldið en klukkutíma."
Einnig fór blaðamaður BT á
Luxuriance í Gerrard Street og fékk
sér ljúffenga máltíð; rækjur, og
sesamfræ á ristuðu brauði, ristuðan
þara (alveg afbragð), grilluð rif-
bein, maíssúpu með krabbakjöti,
önd í pönnuköku með ostrusósu og
agúrku og vorlauk, rækjur í chili-
sósu, uxakjöt í ostrusósu, margs-
konar grænmeti og hrísgijón. Allt
kostaði þetta rétt rúmar 1.200
krónur.
Framreiðsla og öll þjónusta
.gengur mjög hratt fyrir sig á veit-
ingastöðunum í Kínahverfinu. Tim
Tang, veitingahúsaeigandi og vara-
formaður Kínahverfissamtakanna,
fæddist í Hong Kong en vann sig
upp í London. Hann hefur skýringu
á reiðum höndum.
„Þegar Evrópubúar sækjast eftir
vinnuafli leita þeir fyrst og fremst
eftir réttindum,“ segir hann. „Kín-
veijar vita að þeir hafa fyrst og
fremst rétt til þess að vinna lengi
og af kappi áður en þeir geta kraf-
ist betri launa. Þess vegna eru svo
margir ungir Kínveijar í vinnu á
veitingastöðunum. Þeir vinna á
föstu tímakaupi, sem er 50 til 100
krónur auk þjórfjár. Það þýðir að
eigendurnir vita að þeir gefa topp-
þjónustu vegna þess að þeir þurfa
á þjórfénu að halda. Ef þeir eru
duglegir geta þeir svo óskað eftir
launahækkun. Þannig virkar fram-
boð og eftirspurn." ■
Þýtt og staðfært úr Berlingske Tidende
Morgunblaðið/jt
GUÐMUNDUR leiðsögumaður Konráðsson bendir inn eftir Djúpinu en hann gengur
með ferðahópana um Vigur og segir eitt og annað um það sem fyrir augu ber.
Síðdegiskaffi í Vigur
og víðar á Vestf jörðum
Á NÍU mílna hraða stýrir Konráð
hrefnuveiðimaður Eggertsson (hann
gegnir ekki öðru nafni) rækjubát
sínum Halldóri Sigurðssyni inn Isa-
fjarðardjúpið með stefnu á Vigur.
Fyrst ekki má veiða hvalinn verður
Konráð að taka sér eitthvað annað
fyrir hendur með bátinn og rækjan
bíður haustsins. Með í för eru ferða-
menn, íslenskir og erlendir, sem
Guðmundur sonur Konráðs ætlar að
lóðsa um eyna. Að því loknu setjast
menn að hlaðborði í Viktoríuhúsi sem
Vigurbændur (trúlega öllu heldur
konur þeirra) hafa bakað og útbúið
þá um morguninn.
Vesturferðir á ísafirði skipuleggja
þessa fjögurra tíma túra í Vigur en
ferðaþjónustan hefur og ýmis önnur
tilboð á sínum snærum, greiðir götu
ferðamannsins og bendir honum á
hvaðeina skoðunarvert í fjórðungn-
um. Ferðaþjónustan býr í góðu sam-
býii við ferðamálafulltrúann í Edin-
borgarhúsinu gamla við Aðalstræti
en á síðustu misserum hefur hópur
drífandi manna komið upp marghátt-
aðri listastarfsemi í húsinu. En við
erum á leið inn Djúpið.
Siglt og griliað
Á Halldóri Sigurðssyni er rúm
fyrir 50 manns. Báturinn er fram-
byggður og þar sem ekki þarf að
nota spilið á ferðamennina var það
tekur burtu og skýli sett á dekkið.
Þar geta menn notið útsýnis á sigl-
ingunni eða vippað sér frammá og
spjallað við Konráð í glugganum.
-Við sáum hrefnu í morgun, segir
hann og skimar með kíkinum og
lætur fljóta með að hvalaskoðun sé
ekki merkileg útgerð, betra sé að
veiða hvalinn og fá meiri tekjur
þann veg. En í sumar snýst hann
með ferðamenn. Siglir alla daga í
Vigur síðdegis, skýst á 10 manna
hraðbáti ef farþegar eru fáir og
getur á hvorum bátnum um sig far-
ið aukaferðir með litla sem stóra
hópa, tekið land á góðri strönd og
slegið upp grillveislu með varðeldi
og tilheyrandi.
Áttatíuþúsund lundar taka á móti
ferðamanninum í Vigur. Þeir sitja
við holur sínar, svamla á sjónum eða
flýta sér í fæðuleit og snúa tilbaka
með síli. Tíu manns hafa nú fasta
búsetu í Vigur og lifibrauð sitt þar.
Þau hafa um fimmtíu fjár, nokkrar
kýr, veiða átta til tíu þúsund lunda
og hann fjölgar sér samt, æðarfugl-
inn sem hefur þar gott atlæti gefur
50 kg af dúni þegar vel gengur og
nú síðast gefur snúningurinn við
ferðamanninn einnig nokkrar tekjur
enda stöðug ásókn og mál að hafa
á því nokkurt skipulag. Því kom til
þessi samvinna við Vesturferðir og
það verður enginn svikinn af bak-
kelsinu í því gamla Viktoríuhúsi eft-
ir að hafa notið náttúrunnar og feng-
KONRÁÐ kíkir eftir hrefnunni um leið og siglt er fyrir Álftafjörðinn.
TJÖRUHÚSIÐ í Neðstakaupstað - 200 ára - en hýsir
í sumar nýtt kaffihús síðdegis alla daga.
ið nasasjón af gamla tímanum og
vinnubrögðum hans sem ekki veit
af streitu nútímans. Ferðamaðurinn
gengur því mun hægar til skips en
frá því þegar halda skal heim og
vill helst dvelja áfram þar sem tíminn
er kyrr.
Slitlagið lengist
En víðar má fara um Vestfirðina.
Þar eru vegir um allar sveitir nema
Jökulfirði og Hornstrandir og vel
ökufærir þótt ýmsir telji þennan
landshluta ekki byggilegan sakir er-
fiðra samgangna. Greiðfært um
Djúpið nánast allt árið sem er eðlileg
leið Sunnlendinga til ísafjarðar. Þeg-
ar Steingrímsfjarðarheiði sleppir og
við tekur Djúpvegur nr. 61 um Isa-
fjörð, Mjóafjörð, Skötufjörð, Hest-
ijörð, Seyðisljörð, Álftafjörð og síðan
Skutulsfjörðinn verða kaflar með
bundnu slitlagi stijálir en þeir lengj-
ast þó. í sumar bætist við vænn kafli
í Skötufirði. Einfalt ráð er að fara
rólega yfir grófu kaflana, staldra við
og njóta fjörunnar og fjallanna. Á
sumarferð um Vestfirði liggur eng-
um á því sé ekið á 90 km hraða um
alla firði og nes fara bæði selur og
örn framhjá ferðamanninum að
ógleymdum fuglinum.
Kaff i í Tjöruhúsinu
í lokin má minnást á Neðstakaup-
stað á ísafirði þar sem Turnhúsið
geymir sjóminjasafn og í Tjöruhúsinu
eru sumarkvöld með sérstakri dag-
skrá á fimmtudagskvöldum. Tjöru-
húsið hefur auk þess fengið nýtt hlut-
verk því þar má fá kaffi og meðlæti
alla daga. Jóhanna söngkona Þór-
hallsdóttir hefur tekið að sér að hella
uppá baka lummur og býður fjalla-
grasabrauð og fleira með dyggum
stuðningi frá Hótel ísafirði. Þetta
nýjasta kaffihús á Ísafirði í 200 ára
gömlu húsi tekur um 60 manns í
sæti og þeir sem sækja vel að Jó-
hönnu geta jafnvel fengið hana til
að taka lagið - enda er píanó á staðn-
um. |
Jóhannes Tómasson