Morgunblaðið - 04.10.1996, Síða 3

9 ST J-----------:---------------------------------------— ——————————------—— — —— —..................-
2 B FÖSTUDAGUR 4. OKT’ÓBER 1996 MORGUNBLAÐIÐ MORGUNBIAÐIÐ FÖSTUDAGUR 4. OKTÓBER1996 B 3
DAGLEGT LIF
DAGLEGT LIF
AW*
ctoSBwW:
D*rMr
I**<&
\**rA*»
kB«y«y

KH fl“«!o<ívíUin*
. S|t«V|rt «st ««■ V!5
""AtSssFSEt
»i «**! "W öJ- P*
AtMMgaUSj

SSÍmQÍSwW"
.sSbkotSw"-1"
*w*n«tMku*te-W*» aUw,f“
wi

oPfe”ÍKíS'fi.
nJíífiwí«f?
204
ggg&teSSBrs ‘TSSf&gSr*!S» .r-» ^
-ÍSaErtr
ii:..
Mi ■
JANNE hefur vakið
mikla athygli danskra
fjölmiðla síðastliðin ár,
meðal annars vegna
fyrirsætustarfa og í/. v
íþróttaiðkunar, eiiis'og
sjá má af þessum
úrklippum, sem amma
hennar á
Islandi safnaði.
ÍSggSS^
ssssg* jst
**2&-*a£
dcn,d^,f^n bov’^.
"^“SSVna
ÍS^oÚS,nVDS3'
Mitt hlutverk er meðal annars
að taka við þessum krökkum,
fræða þá um herinn og kenna
þeim að bjarga sér í stríði,“ seg-
ir hún.
Yfirleitt vinnur Janne alla
daga vikunnar, en einstaka helgi
fær hún þó frí. „Dagurinn hjá
mér byrjar mjög snemma, því
ég er venjulega mætt í vinnuna
klukkan fimm á morgnana og
vinn til fimm á daginn,“ segir
hún, en bætir því við að þar með
sé starfsdagurinn ekki á enda,
því á hveiju kvöldi mæti hún á
æfingar með landsliðinu í fimm-
þraut herliða. „Eins og nafnið
fimmþraut bendir reyndar til,
æfum við fimm keppnisgreinar.
Þar má fyrst telja keppni í hand-
sprengjukasti, þar sem reynt er
að kasta gervihandsprengjum í
ákveðið mark, þá keppum við í
víðavangshlaupi, hindrunar-
hlaupi, skotfimi og hindrunar-
sundi,“ segir hún.
Eins og fyrr segir vann liðið
til verðlauna á heimsmeistara-
móti herliða í Austurríki í sum-
ar, en þar tóku þátt lið frá 23
þjóðlöndum. „Við erum að von-
um mjög ánægðar með þennan
árangur," segir Janne. „Ekki síst
vegna þess að okkur tókst að
sigra liðin frá Kóreu og Kína í
hindrunarhlaupi, en þau lið æfðu
mjög mikið fyrir þessa keppni.
Við höfðum hins vegar ekki tæki-
færi til að æfa, nema í frístund-
um okkar á kvöldin.“
Þrátt fyrir mikla og erfiða
vinnu í hernum, segist Janne
JANNE með íslenskum frændsystkinum sínum, þeim Sigurði
Steinari til vinstri og Árnýju Elínborgu til hægri .
maður fer í herinn,“ segir hún
ákveðin.
Stór fjölskylda á íslandl
Janne segist hafa komið reglu-
lega til íslands í gegnum tíðina,
enda eigi hún stóra fjölskylda
þar. „Afi minn og amma eru
reyndar dáin, en ég hef gott
samband við systkini móður
minnar og börn þeirra,“ segir
hún. „Ég elska ísland og er mjög
hrifin af náttúru þess og menn-
ingu. Mig hefur þó aldrei langað
að borða sviðahausa, en flatkök-
ur eru mitt uppáhald.“
Janne segist hins vegar ekki
skilja mikið í íslenskunni, enda
hafi móðir hennar nær aldrei
talað við hana á íslensku þegar
hún var að alast upp. „I dag
finnst mér það mjög miður og
ég veit að mamma mín sér mik-
ið eftir því að hafa ekki kennt
mér hana,“ segir hún.
Aðspurð um framtíðina segist
Janne vel geta hugsað sér að
læra sálfræði við Kaupmanna-
hafnarháskóla. „Ég hef ekki
hugsað mér að vera alla mína
ævi í hernum og því stefni ég á
frekara nám,“ segir hún ákveðin.
„Mig langar þó að halda áfram
í landsliðinu og því gæti vel ver-
ið að ég myndi semja um það
sérstaklega, þótt ég starfaði ekki
lengur allan daginn við herinn,“
segir hún að lokum. I
JANNE Justesen í fullum
herklæðum.
ekki geta hugsað sér annað starf.
„Stundum líður mér eins og á
risastórum leikvelli,“ segir hún,
en bætir því við að auðvitað sé
alvaran skammt undan. „Ég veit
til dæmis að ég gæti hvenær sem
er verið send í stríð á vegum
Sameinuðu þjóðanna. En ég er
í raun alveg tilbúin til þess, enda
verður maður að vera búinn að
gera það upp við sig áður en
Hermennska
heillaði meira en
fyrirsætustörf í New York
MARGAR stúlkur dreymir um
að verða ljósmyndafyrirsætur og
leggja ýmislegt í sölurnar til að
slíkt megi verða. Það vakti hins
vegar athygli blaðamanns Dag-
legs lífs að fá spurnir af hálfís-
lenskri konu, Janne Justesen að
nafni, sem fyrir fimm árum vann
Ford fyrirsætukeppni í Álaborg,
en gaf stuttu síðar upp fyrir-
sætuferilinn til þess að gerast
hermaður í danska hernum. Her-
mennskan var hennar æðsti
draumur og er hún nú ein fárra
kvenna til að gegna starfi lið-
þjálfa í dönsku lífvarðasveitinni.
Auk þess hefur hún unnið sér
það til frægðar að vera í danska
landsliðinu í fimmþraut herliða,
ásamt þremur öðrum konum,
sem einnig eru liðþjálfar, en í
Austurríki í sumar vann liðið
bæði gull- og bronsverðlaun í
heimsmeistarakeppni í fímm-
þraut herliða.
Heillaðist af aganum
J ANNE Justesen mundar hér skotvopn
á heimili sínu í Kaupmannahöfn.
Janne er 23ja ára og dóttir hjón-
anna Jónu Kristínar Gunnars-
dóttur frá Isafirði og Jörgens
Justesen frá Álaborg. Hún er
fædd og uppalin á Jótlandi, en
býr nú í Kaupmannahöfn vegna
starfa sinna í hernum. Blaða-
maður hafði samband við hana
á dögunum og bað hana meðal
annars um að segja lesendum
Daglegs lífs frá áhuga sínum á
hernum.
„Þetta er bara minn æsku-
draumur,“ segir hún hæversk-
lega og heldur áfram. „Þegar ég
var lítil bjó ég úti á landi, í litlum
bæ sem heitir Blære, skammt
sunnan Álaborgar og nálægt
stað þar sem oft fóru fram he-
ræfingar. Þar þvældist ég stund-
um um og laumaðist til að fylgj-
ast með æfingunum. Mér þótti
þær mjög spennandi og fann að
lífið í hernum átti vel við mig.
Til dæmis heillaðist ég af agan-
um og álaginu sem þar ríkti,
mikilli útiveru og hinu líkamlega
atgervi sem til þurfti,“ segir
hún. „Fyrir þremur árum, eða
eftir að ég hafði lokið stúdents-
prófi, ákvað ég svo að að láta
verða af því að skrá mig í her-
inn. Ég var þá reyndar byijuð
að vinna sem fyrirsæta á vegum
Eileen Ford í New York, en eftir
stutta veru í tískuheiminum,
hafði ég komist að því að fyrir-
sætustörf áttu alls ekki við mig.
Ég sagði því upp fyrirsætusamn-
ingnum og gekk í herinn.“
Janne segir ennfremur að ekki
sé mjög algengt að konur séu í
hernum í Danmörku, en þó sé
þeim sífellt að_ ijölga sem hafi
áhuga á því. „I dag eru um 60
þúsund hermenn í danska hern-
um og ætli megi ekki segja með
nokkurri vissu að um fimm pró-
sent af þeim séu konur.“
Alvaran ekki langt undan
Starf Janne sem liðþjálfi í danska
hernum felst fyrst og fremst í
því að þjálfa nýliða. „Oftast er
það svo að krakkar koma beint
úr menntaskóla í herinn, yfirleitt
á aldrinum átján til tuttugu ára.
T eikna
o g semja mynda-
sögur í frístundum sínum
Morgunblaðið/Emilía
PÉTUR Yngvi Yamagata og Omar Örn Hauksson eru
forfallnir teiknisöguáhugamenn.
MYNDASOGUR er eitt helsta
áhugamál félaganna Ómars Örns
Haukssonar og Péturs Yngva
Yamagata. Þeir hafa báðir gaman
af því að teikna og semja mynda-
sögur og voru í hópi þeirra níu
manna sem gáfu út hasar- og
teiknisögublaðið Blek, sem út kom
í ágúst. Þá má geta þess að þeir
hafa báðir verið í myndlistarnámi
í Fjölbrautaskólanum í Breiðholti
og hafa því lært sitthvað í teikn-
ingu.
Daglegt líf hitti þá Ómar og
Pétur að máli á dögunum og ræddi
við þá um áhuga þeirra á mynda-
sögum.
„Myndasögur eru í raun ákveðið
söguform sem má rekja langt aft-
ur í aldir,“ segir Ómar og útskýrir
nánar. „Egyptar til forna sögðu
til dæmis sögur með veggmálverk-
um og eru til tvö þúsund ára gaml-
ar minjar um það. Þá er vitað að
astekar og inkar í Suður-Ameríku
hafi notað slíkt söguform, svo
annað dæmi sé nefnt. Myndasögur
eins og við þekkjum þær í dag,
með afmarkaða ramma um hveija
mynd og talblöðrum, komu hins
vegar fyrst fram í Bandaríkjunum
í lok nítjándu aldar. Þá var verið
að prófa nýtt gult blek fyrir dag-
blaðið New York World og af þeim
sökum voru birtar reglulega
myndasögur um gula barnið, svo-
kallaða, sem maður að nafni Rich-
ard Outcalt teiknaði. Gula barnið
var látið tjá sig með því að skrifa
á náttkjólinn sinn. Það var kald-
hæðið og gerði grín að flestu.
Myndasagan náði fljótt miklum
vinsældum og upp frá því voru
birtar fleiri myndasögur í sunnu-
dagsblöðum blaðanna. Seinna
meir voru sérstök myndasögublöð
gefin út og teiknisöguhetjur skap-
aðar, eins ogtil dæmis Ofurmaður-
inn og Leðurblökumaðurinn."
Evrópskar teikni-
myndasögur raunsærri
Pétur og Ómar segjast hafa les-
ið mikið af myndasögum þegar
þeir voru að alast upp, Ómar seg-
ist til dæmis hafa lesið evrópsku
bækurnar um Sval og Val og
Tinna, en Pétur var hrifnastur af
bandarísku ofurhetjunum. „Það er
nokkur munur á evrópskum og
amerískum myndasögum,“ segir
Ómar. „Það er til dæmis meiri
áhersla lögð á hraða atburðarás
og ofurhetjur í amerísku sögunum,
en þær evrópsku eru á hinn bóginn
raunsærri. Myndasögurnar sem
við gerðum í hasarblaðinu Blek
eru meira í amerískum stíl,“ segja
þeir.
Aðspurðir um það af hveiju
þeir hafi byijað á því að teikna
MYND eftir Ómar Örn Hauksson
og semja myndasögur segja þeir
að það hafi í raun legið beinast
við, því þeir hafi báðir haft gaman
af því að teikna, sem og að lesa
slíkar sögur. „Ég hef lesið mynda-
sögur frá því að ég man eftir mér
og því er þetta það form sem ég
þekki best,“ segir Pétur. Ómar
samsinnir því og bætir því við að
sem krakki hafi hann oft dundað
við það að teikna sögur. „Í sumar
leiddum við svo saman hesta okk-
ar og vorum saman um eina
myndasögu í hasarblaðinu Bleki.
Pétur kom með grunnhugmyndina
að söguþræðinum, en síðan út-
færðum við og teiknuðum söguna
saman,“ segir Ómar.
Draumurinn að teikna
myndasögur í framtíðlnni
Blek-hópurinn fékk alla aðstöðu
í Hinu Húsinu, sem er menningar-
og upplýsingamiðstöð ungs fólk,
en auk þess veitti Reykjavíkurborg
styrk til útgáfu blaðsins. Mikil
vinna var lögð í það, enda segja
rerugi /etuk!
^FL*TA
HWH - J25MJLT
'ren\i,
SÆNiaM, VT5> K(5FuAA
t>CTTA fiðMXSL
Arrue. A
e-g'iPPct.
V&L-O A0
JAFNa
. MlC»
MYND eftir Pétur Yamagata
þeir Pétur og Ómar að það taki
langan tíma að gera eina mynda-
sögu. „Teiknarar blaðsins nota
mismunandi tækni við myndir sín-
ar. Nokkrar myndir eru teiknaðar
með bleki eða blýi, en aðrar eru
vatnslitaðar og síðan grátónaðar
í tölvu. Þá eru súmar myndasög-
urnar unnar enn frekar í tölvum
til að bæta við meiri lýsingu eða
grafík, svo eitthvað sé nefnt. Við
erum þegar byijaðir að vinna að
næsta tölublaði, en ætlunin er að
það komi út einhvern tímann fyrir
jól,“ segja þeir félagar, en bæta
því við að þeir sem hafa áhuga á
að standa að útgáfu blaðsins geti
haft samband við Hitt Húsið.
Pétur og Ómar segjast að síð-
ustu vel geta hugsað sér að vinna
við að teikna myndasögur í fram-
tíðinni. „Draumurinn er að komast
að hjá stórum teiknimyndafyrir-
tækjum í Bandaríkjunum," segja
þeir. Ómar segist hafa sent sýnis-
horn af myndum sínum til slíkra
fyrirtækja og fengið jákvæð við-
brögð. ■
as