Morgunblaðið - 24.01.1997, Blaðsíða 7

Morgunblaðið - 24.01.1997, Blaðsíða 7
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 24. JANÚAR 1997 B 7 DAGLEGT LIF Broddgöltur. Ostapinnar Appelsína sett á staup og hún þakin með ostapinnum að eigin geð- þótta. Kónguló Til að útbúa köngulóarköku sem þessa er í raun hægt að notast við hvaða hringlaga tertu sem er með því að setja á hana augu, munn og lappir, sem gerðar eru með því að vefja lakkrís utan um vír eða með því að nota pípuhreinsara. f þessu tilviki var útbúin hnallþóra, sem höfðar yfirleitt vel til bragðlauka hinna fullorðnu og gengur hún oft undir heitinu Dísudraumur eða Draumterta. í hana þarf: _______1 hvítur svampbotn_____ _________1 marengsbotn________ 1/2 lítri rjómi Krem __________3 eggjarouður__________ _________1 1/2 dl. flórsykur_____ _______100 g brætt súkkuloói_____ ________3 msk. þeyttur rjómi_____ Egg og sykur þeytt saman. Bræddu súkkulaðinu hellt út í og síðast ijómanum hrært saman við. Kakan sett þannig saman að fyrst er settur svampbotn á kökufatið og hann þakinn kremi, síðan er helming- ur ijómans settur þar yfir og þá marengsbotn. Afgangur ijómans fer ofan á marengsinn og síðast afgang- ur kremsins þar ofan á. Broddgöltur 200 g sykur 3 eggjahvítur ________3 bollar kornflögur______ 1 tsk. lyftiduft Eggjahvíturnar stífþeyttar og sykri bætt saman við. Síðan er kom- flögunum og lyftidufti hrært saman við með sleif. Deiginu skipt í tvennt og sett á bökunarpappír þannig að það myndi egglaga köku með oddi í annan endann. Bakað við 150-170 gráður í 30 mínútur. Á milli botn- anna fer 1/4 lítri þeyttur ijómi með dajm-kúlum saman við. Krem 2 eggjarauður Dvergsamlokur. er að setja hann beint á pappadúkinn þar sem erfitt getur reynst að finna kökufat fyrir hann og smyija hann þar ( Eggjarauður og sykur þeytt saman, bræddu súkkul- aðinu og að lok- um ijómanum blandað saman við. V1 Kreminu smurt yfir ' kökuna og látið storkna um stund ísskáp. Þá er súkkul- I;™, aðivindlum eða svc.'k'öll- ÁSKi uðum trítlum stungið í kökuna og broddar og and- lit myndað, t.d. úr sykurpúðum og smarties. Ormur 3 bollar sykur 200 g smjörliki 6 egg 2 1/2 bolli hveiti 2 tsk. salt 2 tsk, lyftiduft Borbie-kaka Uppskriftin er sú sama og í orm- inum, en kakan er bökuð í þremur hringlaga og misstórum tertumótum. Krem má útbúa að eigin vali, en vin- sælt er að nota frosting, sem hægt er að blanda matarlit, allt eftir því hvernig afmælisbamið vill að kjóll Barbie verði á litinn. Tertunum er raðað upp, uppáhalds Barbie-dúkk- unni stungið ofan í hana miðja og kjóllinn skreyttur. Frosting 2 eggjahvítur 1 bolli sykur 1 bolli kakó 5 msk. kalt vatn 2 tsk. vanilla 1 tsk. vanilla 1 1 /2 bolli mjólk Sykur og smjörlíki hrært saman, eggjunum bætt út í einu og einu og hrært vel á milli. Öllu öðru bætt smám saman út í. Sett í tvö til þijú hringlaga jólakökuform eftir því hversu langan orm á að skreyta og bakað við um það bil 170 gráður á C. Þegar kökurnar hafa náð að kólna, eru þær skomar í tvennt og bútunum raðað saman í aflangan orm. Gott Öllu blandað saman í ílát og þeytt yfír gufu þangað til kremið er farið að hlaupa saman. Dvergsamlokur Þar sem margir krakkar eru lítið fyrir sætar tertur, er gott ráð að bjóða einnig upp á litlar hollar sam- lokur, sem bútaðar em niður í þrí- hyminga og smurðar saman með smurosti, kæfu, myiju eða öðru sem fellur börnum í geð. ■ FJÓRAR tegundir úr einu og sama deiginu. Barbie-kaka. hluti þeirra sem tók afstöðu að skjal- ið stuðlaði að því að utanaðkomandi reyktu ekki á vinnustaðnum. Flestir reykja á lóðlnnl Á langflestum vinnustöðum reykti einhver starfsmanna, en reykingamenn voru hvarvetna í minnihluta. í ljós kom að þeir sem reykja á vinnutima gera það oftast á lóð vinnustaðar síns. Spurt var hvort breyting hefði orðið á starfs- anda fyrst eftir að vinnustaður var gerður reyklaus og sögðust rúmlega 70% ekki hafa merkt neina breyt- ingu. 17% fannst starfsandi versna og tæplega 12% álitu hann hafa batnað við reykleysið. Þegar vinnu- staðir höfðu verið reyklausir í eitt til tvö ár, töldu 86% starfsandann góðan eða mjög góðan. í biaðagrein sem Þorsteinn Njáls- son, formaður tóbaksvarnarnefndar skrifaði nýlega í Morgunblaðið kom fram að reykingamenn tækju að meðaltali lengra veikindafrí en aðrir starfsmenn og til væru reyklausir vinnustaðir, sem umbunuðu starfs- mönnum sínum með aukalegu fríi kringum stórhátíðir. Hvatti hann aðra vinnuveitendur til að umbuna reyklausum starfsmönnum. Hall- dóra Bjamadóttir, framkvæmda- stjóri Krabbameinsfélags Akureyrar sagði í samtali við Morgunblaðið að krabbameinsfélögin á Islandi gæfu starfsmönnum tvo auka frídaga kringum jól og áramót, m.a. vegna þess að vinnustaðir væra reyklausir. Sagðist Halldóra -einnig vita dæmi þess að vinnuveitendur umbunuðu starfsmönnum með öðrum hætti þegar vinnustaðir væru gerðir reyk- lausir, til dæmis hefðu starfsmenn á einum stað fengið 5% launahækk- un og annars staðar hefði öllum verið boðið í leikhús. Kvaðst hún sannfærð um að umbun af ein- hverju tagi hefði hvetjandi áhrif og gerði að verkum að starfsmenn, sérstaklega þeir sem reyktu, sættu sig betur við að vinnustaðir væra gerðir reyklausir. MEÐ AUGUM LANDANS Búið með bláókunnugum Q Sæunn Ólafsdóttir er Erasmus skipti- nemi í Madrid, þar sem hún stundar háskólanám í spænskum málvísindum ogbókmenntum. . NU ER ég loksins kom- A in til Spánar eftir mikla [V bið og tilhlökkun. Ég | » ’ - fór á húsnæðismiðlun háskólans sem afhenti Qmér lykla að íbúðinni þar sem ég mun búa í vetur ásamt fjóram öðrum erlendum stúd- . entum. Konan á skrif- ^■1 stofunni afhenti mér ’ tvö sængurverasett og tilkynnti mér svo að það væri stranglega bannað að halda partý í íbúðinni og að karl- menn mættu jú koma í heimsókn, en ekki gista. Mér fundust þetta nú frekar harðir skilmálar, enda orðin lögráða fyrir tæpum áratug í mínu heimalandi, og mér fannst að það hefði mátt minnast á þessar tak- markanir áður en gengið var frá greiðslu. En þar sem ég hafði hvorki í hyggju að halda partý né kanna spænska karlkynið í augna- blikinu þagði ég þunnu hljóði og tók við lyklunum. Ég settist inn í leigubíl og bað hann um að keyra mig til minna nýju heimkynna, sem samkvæmt heimildum frá húsnæðsmiðluninni áttu að vera örskammt frá. Bíl- stjórinn, sem keðjureykti allan tím- ann, spurði mig hvort að ég rataði á staðinn. í fávisku minni svaraði ég neitandi og fékk þar af leiðandi útsýnistúr um Madrid. Bílstjórinn var hinn almennilegasti og benti mér á helstu styttur og minnisvarða á meðan hann dreifði jrfir mig ösk- unni og eftir að ég hafði séð sömu styttuna frá þremur ólíkum hliðum og borgað honum megnið af pen- ingunum sem ég átti í lausu, sleppti hann mér loksins út. Sambýlingar mínir voru ekki heima, nema ein þeirra sem kynnti sig sem Rilke, tvíkynhneigða grænmetisætu frá Hollandi og sagðist í óspurðum fréttum vera fyrrverandi vændiskona. Ég kynnti mig sem Sæunni frá íslandi. Hinar stelpumar tíndust svo heim ein af annarri; tvær þýskar upprennandi kennslukonur og franska skvísan Cristelle, sem átti að deila með mér baðherbergi. Ég hafði í upphafí haldið að það yrði gott fyrir mig að búa með öðram stúdentum til þess að kynn- ast hugsunarhætti ólíkra þjóða og til að vera með fólki sem væri í sömu aðstöðu og ég. En ég gerði mér ekki grein fyrir ókostum þess að flytja inn með bláókunnugu fólki. Cristelle ákvað strax að snyrtingin væri ákjósanlegasta vistarveran í íbúðinni og flutti þangað inn með allt sitt hafurtask. Hingað til hef ég reynt að laumast í sturtu og á klósettið þegar hún er í skólanum, en nú er hún með kvef og hefur haldið sig heima, svo að ég er búin að vera í spreng í tvo daga. Ég held að hún hljóti að sofa á baðherberginu líka, því þegar ég ætlaði að freista þess að laumast á klósettið klukkan 3 um nótt, hitti ég á hana þar sem hún var í óða önn að framkvæma fegr- unarferlið. Hún var búin að klína framan í sig einhverri mjólkurafurð sem í sátu agúrkusneiðar á víð og dreif, og nuddaði í hárið á sér ein- hveiju sem af lyktinni að dæma var sítróna. -„Það er bara aldrei friður fyrir þér“, sagði salatið, og skellti á mig hurðinni. Þegar skólinn byijaði komst ég fljótt að því að þeir hjá húsnæðis- miðluninni höfðu annað fjarlægð- arskyn en ég. Þeir höfðu sagt mér að íbúðin mín væri örstutt frá háskólanum, og sýndu mér því til staðfestingar ófullkomið kort af Madrid þar sem vegalengdin mældist sjö sentimetrar. Ég tók það sem gott og gilt, enda ókunn staðháttum hér í borg, og ekki vel læs á kort. Áður en ég byijaði í tímum vildi ég samt taka einn æfingatúr til að finna skólann, fá upplýsingar á nemendaskrifstof- unni og reikna út í leiðinni hvað ég mætti sofa lengi til að koma ekki of seint. Ég fann neðanjarðarlestarstöð- ina og brautarpallinn þar sem lest númer þijú stoppaði. Innan tíðar kom lestin, stútfull af fólki. Dyr opnuðust og fólk á leið inn barðist við fólk á leið út. Ég flaut með innrásarhernum og lærði leikregl- urnar sem fólust í því að láta sem spörkin og olbogaskotin væra óviljaverk og biðjast svo afsökunar við hvert tækifæri. Ég tók mér stöðu undir handarkrikanum á miðaldra og andstuttum manni og andaði í gegnum munninn. Mér til mikillar undrunar var boðið upp á afþreyingarefni á leiðinni. Fyrst komu inn indjánar frá Ecuador sem spiluðu og sungu og seinna flutti ungur maður ljóð um eymd og firringu stórborgarinnar. Éyrir þetta var ætlast til að farþegar létu fé af hendi rakna, sem ég gerði með glöðu geði, enda fannst mér þetta ólíkt líflegra og skemmtilegra ferðalag en þau sem ég er vön hjá SVR. Þegar ég komst á endastöðina eftir langa mæðu var ég sannfærð um að háskólinn myndi blasa við mér um leið og ég kæmi upp. Ég reyndist hins vegar vera stödd á verslunargötu og gat hvergi komið auga á neitt sem líktist mennta- stofnun. Þegar ég spurði til vegar var mér sagt að umræddur há- skóli væri í fimm kílómetra fjar- lægð og það væri best fyrir mig að fara aftur niður um gatið og taka lest númer sex, sem væri sú eina sem færi þangað. Á háskóla- svæðinu fann ég svo kort sem sýndi að ég væri enn í 700 metra fjarlægð frá þeirri byggingu sem ég leitaði að. Ég bölvaði í hljóði og labbaði af stað, og eftir að hafa dregið frá allar tafir reiknað- ist mér til að ferðin hefði tekið mig klukkutíma. Til að bæta gráu ofan á svart var nemendaskrifstof- an lokuð, klukkan orðin tvö og allir heiðvirðir spænskir skrifstofu- menn famir heim að leggja sig. Fyrir einhveija af þessum ótrú- legu tilviljunum sem maður les bara um í bókum, gekk ég í fang- ið á gamalli skólasystur minni. Eg hafði ekki haft hugmynd um að hún væri á Spáni, svo það urðu fagnaðarfundir. Við spjölluðum um daginn og veginn, ég sagði henni frá mínum heimilisháttum og því hvernig ég hefði ferðast sjö sentímetra á einum klukkutíma. Hún sagði mér þá að hún væri nýbúin að finna íbúð -með tveimur baðherbergjum- rétt hjá skólanum og að hana vantaði einmitt sam- leigjanda. Ég tilkynnti án umhugs- unar að ég væri tilbúin að taka það hlutverk að mér og sé nú fram á bjartari framtíð laus við baðher- bergis- og ijarlægðavandamál.

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.