Morgunblaðið - 09.10.1998, Page 3

MORGUNBLAÐIÐ
FRJALSIÞROTTIR
FÖSTUDAGUR 9. OKTÓBER 1998 C 8
------------------------------>
Morgunblaðið/Golli
i formaður, Eggert Bogason,

Ljósmynd/MHP
við hlið hans kastvöllurinn. Hvíta
anna en nú er verið að stækka það
, nær því frá grunni, er öll unnin í
hlið hans, segir Sigurður að það muni
eingöngu hvetja félagsmenn enn frekar
til dáða, hann hafi enga trú á að menn
slaki á klónni og halli sér aftur í sætun-
um. „Nú verðum við bara að vanda okk-
ur og spila vel úr því sem sem höfum,
framhaldið er undir okkur komið.“
Það hefur vakið athygli að þrátt fyrir
allt skuldar deildin ekki krónu, þrátt
fyrir góðan árangur hafa menn á síð-
ustu árum sniðið sér stakk eftir vexti.
„Fyrir fimm árum var lítilsháttar yfir-
dráttur á reikningi okkar. í framhaldi
af því var ákveðið að eyða ekki umfram
efni, við það höfum við staðið. Frekar að
framkvæma minna og eiga þá fyrir því
sem gert er hverju sinni. Það telur fijótt
að þurfa að borga dráttarvexti og yfir-
drátt og svoleiðist. Reksturinn gengur,
við höldum sjó og að sjálfsögðu er auð-
veldara að fá peninga í kassann þegar
vel gengur. Þetta er hins vegar ekkert
auðvelt, en með vinnu gengur allt upp
að lokum.“
Vildum standa og
falla með okkar hóp
„SIGURINN í bikarkeppninni á dögunum var sá sætasti af þeim
ég hef tekið þátt í að vinna,“ segir Ragnheiður Ólafsdóttir, aðal-
þjálfari FH. „ÍR-ingar voru með mjög sterkt lið og fyrirfram lík-
legri til sigurs. Þeir voru búin að fá mikinn liðsauka og ætluðu
að vinna bikarinn af okkur. Við vorum hinsvegar staðráðin í að
standa og faila með okkar hóp, vitandi það að við ættum efnileg
ungmenni í bland við eldri sem vert væri að gefa tækifæri. Þess
vegna var þetta frábær sigur og afar sætur. Ef við hefðum orðið
í öðru sæti vissi ég líka að við hefðum tapað með sæmd."
Ragnheiður segir að það hafi ver-
ið virkilega gaman að finna þá
stemmningu sem var í hópnum, allir
voru staðráðnir í að leggja sig fram
og gera allt sem mögulegt væri til
þess að vinna bikarkeppnina í ell-
efta sinn. „Hópurinn sagði, við vinn-
um, við vinnum og við skulum gera
þetta. Spár gerðu ráð fyrir að við
yrðum að hafa gott forskot eftir
fyrri daginn og það tókst. Þá fór
gleðibylgja um hópinn sem þjappaði
mönnum enn meira saman. Ég get
hins vegar ekki neitað því að ég var
ofboðslega spennt og beinlínis á
taugum þar til keppnin var yfirstað-
in. Þá hafði mikill stuðningur á
áhorfendapöllunum mikið að segja,
þar sást berlega að við vorum ein
heild jafnt utan vallar sem innan og
það fleytti okkur yfir erfíðan hjalla.
Samstaðan var rík og skilaði sér í
frábærum árangri."
Ragnheiður segir að starfið hjá
deildinni hafi líklega sjaldan verið
eins blómlegt og nú er. „Við erum
með þrjár kynslóðir innan deildar-
innar sem innsigluðu sigurinn.
Þarna eru gamlir refir eins og Egg-
ert Bogason, Jón Oddsson og Sig-
urður T. Sigurðsson, síðan kemur
stór hópur frá 20 til 25 ára og loks
unglingar frá 14 ára aldri. Þessir
hópar eni farnir að hafa mikil sam-
skipti og það var virkilega gaman að
sjá hversu vel þeir náðu saman við
að vinna að þessu markmiði.“
Mikill mótbyr
Ragnheiður hefur verið aðalþjálf-
ari FH í fimm ár og vill hún ekki
gera mikið úr sínum hiut i árangri
síðustu ára. „Fyrst og fremst er
hann að þakka gífurlegum metnaði
og áhuga þein-a sem standa að
deildinni. Ég hef átt að frábært fólk
eins og Sigurð og Magnús Haralds-
syni og eins Eggert eiginmann
minn sem hefur staðið fullkomlega
við bakið á mér auk þess að sjá um
þjálfun kastfólksins síðustu ár. Þá
hefur Eggert einnig séð um ailar
lyftingaæfingar hjá frjálsíþrótta-
fólkinu. Fyrst og fremst hefur þetta
verið hugsjón hjá stjórnarmönnum
og okkur hjónum og við höfum lagt
metnað í að eiga gott starf.
Einnig tel ég að það hafi leikið
stórt hlutverk hversu erfitt það hef-
ur verið að haida deildinni úti. Við
höfum virkilega þruft að berjast
fyrir tilverurétti okkar bæði utan og
innan félagsins. Sú barátta hefur
gert félagsmenn sterkari og stað-
ráðnari í að standa sig, sýna fram á
að við erum engin bóla sem spring-
Það er ekki lengra síðan en í
fyrra að við og foreldrar þurftum að
fara með allan hópinn til Reykjavík-
ur til æfinga fjórum til sex sinnum í
viku. Síðan þegar við höfum loks
fengið frábæra aðstöðu til æfinga
og keppni þá gefur það okkur mjög
mikið til baka. Það sem gleður mig
fyrst og fremst er hversu vel börnin
og unglingarnir standa sig.“
Ragnheiður segir að vissulega sé
hætta á því nú þegai- aðstaðan hefur
batnað að menn slaki á klónni, en
slíkt má ekki gerast. „Vissulega er
alltaf sú hætta fyrir hendi, sérstak-
lega þegar fámennur hópur vinnur
saman, að menn slaki á. Þá er líka
mikið undir okkur komið að fá fleiri
til samstarfs og dreifa kröftunum
betur til að tryggja endurnýjun.
Um leið vita fleiri af starfi okkar,
það nýtur meiri viðurkenningar en
það hefur notið. Nú þegar er ég far-
in að finna að árangur okkar hefur
orðið til þess að almenningur veit
betur af okkur og það eru fleiri
íþróttir stundaðar með sóma í bæn-
um en t.d. handknattleikur sem bor-
ið hefur uppi merki Hafnarfjarðar.“
Hættuleg þróun
Barna- og unglingastaifið hefur
gengið vel eftir að aðstaðan var tek-
ur.
Ungmennin skila sér áfram
„UNGLINGARNIR eru farnir að skila sér upp í eldri fiokkinn
þannig að nú er niaður farinn að sjá laun erfiðis undanfarinna
ára,“ segir Eggert Bogason, kastaþjálfari FH-inga. „I haust komu
rúmlega tuttugu einstaklingar í elsta flokkinn, sem er mun fleiri
en undanfarin ár. Þetta er mjög jákvætt og aðstoðar verulega við
þá ætlan okkar að halda áfram öflugu starfi innan félagsins og við
getum verið í fremstu röð á næstu árum.“
Eggeri er ennfreinur bjartsýnn fyrir hönd frjálsiþróUa hér á
landi. Mjög gott starf er unnið víða úti á landi og komi Reykjavíkur-
svæðið inn með öflugra starf á næstu árum þá telur Eggert framtíð-
ina góða. „Miðað við þann hóp sem ég sé, ekki bara hjá okkur held-
ur á landinu í heild, þá lít ég mjög jákvæðum augum til framtíðar og
við geturn búið á frjálsíþróttalandi. Það eiu víða nyög efnilegir ung-
lingar á uppleið, mun stæni hópur en ég hef áður séð.“
in í gagnið í vor og segir Ragnheið-
ur það eiga eftir að skila sér á
næstu árum. „Við unnum stiga-
keppni meistaramóts 14 ára og
yngri með yfírburðum og vorum í
öðru sæti í flokki 15 til 18 ára. Þetta
segir ekki allt því ÍR-ingar hafa
verið að fá til liðs við sig hóp ung-».
linga.
Það sem mér finnst ánægjulegt
að sjá er, að þótt ÍR sé í 100.000
manna borg en við í miklu fámenn-
ara bæjarfélagi, náum við samt að
vinna bikarkeppnina og einnig
barna- og unglingamót. IR-ingar
hafa unnið gott starf meðal barna
og unglinga undanfarin ár, en nú
virðist hins vegar vera svo komið
að þeir hafi misst þolinmæðina að
bíða eftir að þessi ungmenni skili
sér. Það fannst mér gerast í fyrra
og í framhaldinu hafa fjölmargir
sterkir íþróttamenn af lands-
byggðinni gengið til liðs við þá.
Skiljanlegt er að fólk leiti til ann-
arra félaga, það er orðið algengt. A •
hinn bóginn finnst mér ekki rétt að
gera óhörðnuðum unglingum til-
boð og semja við þá. Það var farið
að fara fyrir brjóstið á mörgum að
farið væri að hlaupa í unglinga
sem var verið að þjálfa annars
staðar. Þessi stefna er að mínu
mati hættuleg.
Ái-angur okkar á þessu ári og sú
aðstaða sem hér er verður okkur
vonandi hvatning til þess að gera
enn betur og hlúa enn meira að
þeim sem hjá okkur eru.“
Þolinmæðin er mikilvæg að mati
Ragnheiðar við þjálfun og upp-
byggingu frjálsíþróttaliðs í fremstu
röð. Gott starf hjá börnum og ung-
lingum þar sem reynt er hlúa að
öllum þáttum skilar sér ríkulega að
lokum. Máli sínu til stuðnings
bendir hún á að félagið hafi í sumar
eignast þrjá Norðurlandameistara
unglinga og einn hafi hafnað í
þriðja sæti í sinni grein. „Þarna er
komin hvatning fyrir þau sem
yngri eru, þau sjá að það er hægt
með elju, dugnaði og samviskusemi
að ná árangri.“
/ZJizrna
iþrótt
Skórnir haris Stemgríms
Til hammgju
Eyjamerm
Skipholti SOd.sími 562 0025