Alþýðublaðið - 27.12.1920, Blaðsíða 2

Alþýðublaðið - 27.12.1920, Blaðsíða 2
2 ALÞYÐUBLAÐÍÐ arnir áttu ekki að vera nema einn þriðji af þessari blöndu, svo sýni- lega var nóg átengið í þeirn. Ekki lét Teitur þess getið hver hefði kent sér þennan víntilbúning, en sennilega þekkir lyfsalinn inn í þessi efnablöndnnarmál svo vel, að hann ætti að geta látið rétta fyrirsögn um notkunina fylgja vandledropunum út um landið. Þotti Teiti lítið seljast af van- illedtopunum hér á Akureyri, og nefndi sem dæmi upp á gæði, dropanna, að einn kaupmaður á S'gi' firði hefði keypt í eina 200 Jheilflðskur af þeim og gefist kaup- in vel. Stefán Thosarensen lýsir það tilhæfulaust, að vanilledroparnir hafi verið líkir Cogniaci, en þar sem undirritaður hefir í höndum sýnishorn af dropunum, er enn leið til að rannsaka það nánar, og þó herra Thorarensen teíji það af- sökun tyrir sig, að fieiri hafi haft líka vöru á boðstólum, er slík vöm líkust því, ef einhver fingra- langur ætlaði að verja afbrot sín tneð því, að hann væri ekki sá fyrsti f heiminum, sem hefði stolið. Herra Thorarensen ímyndar sér, að eg muní vilja banna alla með- alasölu f lyfjabúðum öðruvísi en eftir lyfseðli og þá ályktun dregur hann af þvf, að skopast er að því hatterni lyfjabúðarinnar á Akur- eyri, að seíja einum manni tvítug- faldan skamt af brjóstsafti við það sem Iæknar eru vanir að ætla sjúklingi. Fjasar hana mjög um þá erfiðleika, sem almenningi yrði skapaður með því að þurfa að íá lytseðil til þess að geta fengið arniku og blývatn og annað þvf- lfkt fyrir 25 aura. Hann virðist ekki hafa neina hugmynd þessi lyfsali um þá sið- ferðislegu og lagalega skyldu lyfja- búðanna, að seija aldrei meira í einu af meðulum, sem þeim er leyft að láta úti án lyfseðils, en það sem læknar eru vanir að taka til. Væri það venja að læknar gæfu út lyfseðil, sem hljóðuðu upp á 5 hálfflöskur af brjóstsaft og heilflösku af vanilledropum þyrfti í eina jólaköku, myndi eng- an undra á því, þótt áfengi væri uppgangsamt í lyfabúðum þeirra Thorarensena. En af því að það er ekki venja að læknar gefi út lyfseðil upp á meira í einu en einn tuttugasta hluta af því sem ■........ « j Gummi gólfmottur. Höfum fyrirliggjsndi hinar óviðjafnanlegu gurnmi- gólfmottur, sem nauðsynlegar eru hverju heimili. Stærð 30X18”. Verð kr. 15,00 Komið — skoðið — reynið, Jön Hjartarson & Co. lyfjabúðin á Akureyri hefir gert sig seka um ad hafa selt einum Norðmanni, og af þvi að stóra verzlun þarf til þess að selja yfir árið 2 hellflöskur af vanílledrop- um, ef notaðir eru sem brauð dropar, vekur það óþægilegan grun um að eitthvað sé meira en iítið óhreint við það, að brjóstsaftin er seld í lítratali í nefndri iyfjabúð, og að sendur er út agent til að bjóða kaupmönnum vanílledropa til vínbruggunar. Erlingur Friðjónsson. Aths. Grein þessi er tekin upp Úr Vm. samkv. beiðni höfundarins. Ritstj. Samningfur. Félag íslenskra botnvörpuskipa- eigenda og Sjómannafélag Rsykja- víkur, gera með sér eftirfarandi samning um ráðningarkjör háseta á botnvörpungum þeim sem eru í fyrnefndu félagi, og gildir samn- ingur þessi frá 1. jan, 1921 til 1. okt. 1921, en þó aðeins meðan framangreind skip stunda fisk- eða sfldveiðar. 1’ gr. Alrnent mánaðarkaup háseta (iágmarkskaup) ska! vera kr: 275,00 tvö hundruð sjötíu og fimm krónur á mánuði. 2, gr. Stundi skip saitfiskveiðar hér við land eða ísfiskveiðar og sigli með afla sinn til útlanda, skal greiða, auk mánaðarkaupsins aukaþóknun, sem miðuð sé við hversu mörg full föt lifrar mælast flutt á land úr skipinu (sbr. 5, gr.) Aukaþóknun þessi skal vera kr: 52,00 fimrntíu og tvær krónur fyrir hvert fult fat. Fatið reiknast fuit þó á því sé alt að 4 þuralunga borð. Aukaþóknun þessi skiftist jafnt milli skipstjóra, stýrimanns, bátsmanns, háseta og matsveins- á skipinu. 3. gr. Stundi skipin síldveiðar,. skai hásetum auk mánarkaupsins^ greidd aukaþóknun, er miðuð sé við það hversu inikil síld er sölt- uð frá skipinu og skal aukaþókn- un þessi vern 7, sjö aurar fyrir hverja fiskpakkaða tunnu. Á síld- veiðum eiga hásetar fisk þann er þeir draga og fá frítt salt í hann. 4. gr, Fái hásetar að vera t landi rneðan skipið siglir til út- landa með afla sinn, skutu þeir halda mánaðarkaupi sfnu á meðan. 5. gr. Lifrin skal mæld í lar di að viðstöddum urnboðsmanni Sjó- mannafélagsins. Skal hann útneínd- ur af Sjómannafélaginu, en sam- þyktur af félagi útgerðarmacna^ enda vilja útgerðarmenn ganga inn á að greiða laun háns með 50 fimmtíu aurum fyrir hvert fat lifrar sem skipverjum er greidd aukaþóknun af. Útgerðarmenn skulu sjá um að búið sé vel um sponsin á lifrattunnunum áður en þær eru fluttar frá borði, enda, bera hásetar enga ábyrgð á tjóni„ er hlýst af illri meðferð við npp- skipun. Taki sjór lifur fyrir borð án þess að skipverjar, að dómi skipstjóra, hafi átt nokkra sök á,, skal það á ábyrgð útgerðarmanns. Sömuleiðis skai það á ábyrgð út~ gerðarmanns, ef kssta verður lifur fyrir borð sökum ónægra lifrar- íláta. I báðum síðast geindum til- fellum skal skipstjóri votta hve mörg föt lifrar hafi farið fyrir borð. Skipverjum skulu greidd 8o°/o af ákveðinai aukaþóknun, (sbr. 2. gr), miðað við fjölda þeirra lifrarfata, sem frá borði eru flutt, en afgangur að afloknu mati. Umboðsmanni Sjómannafé- lagsins skal tilkynt með alt að z

x

Alþýðublaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Alþýðublaðið
https://timarit.is/publication/2

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.