Alþýðublaðið - 15.03.1959, Blaðsíða 7

hingað
reifandi
að játa,
; hugsað
:æmi nú
undir
sri viss-
íg á sér,
t við, að
m með
sleppum
hefurðu
ír lengi?
. Faðir
ir á und
/ið, þeg-
ila vitan
var hins
mest á
gera við að ditta að bátn-
um og veiðarfærunum. Og
ihér sjáið þið hólkana rnína.
Ég hef bá alltaf með mér í
bátnum, því að þar sem
fiskur er, þar er alltaf
fugl. Og oft sé ég hvar fisk
ur er eftir fuglinum. Tún-
in eru nú eins og þið sjá-
ið hér. Reyndar hafði ég
tvær beljur áður fyrr, en
síðan ég varð einsamall,
hef ég fengið mjólkina frá
Bygggarði.
■— Færðu oft gesti?
— Það fer eftir árstíð-
um. Á sumrin og vorin er
mikið ráp hér, en á vetr-
um getur heil vika liðið,
án þess að nokkur komi.
í sambandi við gestakom-
ur, má ég til með að minn-
ast á mjólkurpóstana mína.
Það eru krakkarnir hérna
á Bygggarði. Þau koma til
mín hvernig sem viðrar og
jafnvel í kolniðamyrkri.
Þeim þykir eitthvað ævin-
týralegt við að koma hing-
að.
— Þú ert fæddur hér á
Gróttu?
— Já, fæddur hér. Kom
þó lítið heim í tólf ár. Var
þá á sjónum hingað og
þangað. Ég minnist fóstra
míns, Ólafs Ingimundar-
sonar, formanns, sem bjó
hér í Bygggarði. Hann var
einhver mesti veðurspek-
ingur á Suð-Vesturlandi.
Þegar ég var til sjós, heyrði
ég alls staðar Ólafs getið
fyrir veðurspár sínar.
— Ert þú ekki orðinn
glöggur veðurspámaður?
— Ekki segi ég það. Það
er mjög gott að spá til veð
urs hér. Ef norðanátt er t.
d. í aðsigi, þá lítur maður
á Snæfellsnesfjallgarðinn
og alla leið að Esjunni. Þá
eru þar dökkir skýjabólstr
ar. — Ef ég hins vegar kem
út á Iand, þá er ég eins og
álfur út úr hól. Menn þurf a
að dveljast lengi á sama
stað til þess að geta spáð
um veður.
'v'
; á sjón- Meðan við dvöldumst
Á vet- hjá Albert í Gróttu, hafði
Íítið að fallið að, og var því hyggi-
a nóg að legra að fara að hugsa til
heimferðar, ef við ætluð-
um ekki að verða stranda-
glópar hjá honum. Við
höfðum reyndar gjarnan
viljað það, því að Álbert
er heill hafsjór af sögum
og hefur góða frásagnar-
gáfu. En tíminn leyfði okk-
ur ekki slíkan munað.
Er við vorum á leiðinni
út, sýndi Albert okkur
gamalt herbergi:
— Hér var áður fyrr
fjörugt á vertíðunum. Þá
sváfui sjómennirnir hér. Oft
á tíðum slógust þeir svo fer
lega, að «ég varð áð henda
þeim út á tún og láta þá
slást þar. Ég man eftir ein
um róðri. Þá gekk illa.
Strákarnir sögðu, að ég
ætti að finna fiskinn, en
þegar ég spurði bá hvar,
varð fátt um svör. Ef ekki
fiskaðist, sögðust þeir ætla
að senda einn á mig. Ég
kvaðst mundu geta séð við
einum. „Þá sendum við
tvo“, sögðu þeir. — Og þeir
stóðu við þetta, helvízkir,
og vel það. Þeir komu all-
ir á mig og það var ein
hrúga þarna aftur á, Skips
höfn á báti, sem var ekki
alllangt frá okkur, hélt að
við værum orðnir band-
vitlausir, því að þeir sáu
ekki annað en hendur hér
og fætur þar. — En í þess-
um róðri fiskuðum við
prýðilega og vorum eini
báturinn, sem fékk bein úr
sjó.
Það féll stöðugt að, svo
að við urðum að hafa hrað-
ann á. Við kvöddum Al-
bert og þökkuðum kærlega
fyrir móttökurnar. Hann
sagði við okkur að skiln-
aði;
— Allt er þetta ykkur
að kenna. Fyrst, að ég
skyldi .sofna eftir hádegið,
— síðan, að ég hef ekki
gert handtak síðan í morg-
un — og svo gerið þið mig
að blábjána í Alþýðublað-
inu fyrir rest!
☆
AU6LÝSINGÁ-
TÆKNI.
SKRADDARI í litlu þorpi
á Jótlandi fékk snilldar hug
mynd. Hann festi svohljóð-
hndi auglýsingu utan á
vinnustofu sína:
— Ég pressa buxur yðar,
meðan þér bíðið.
Þetta hreif. Eiginmenn
þorpsins þóttust hirnin hafa
höndum tekið yfir því að
losna við þann leiða starfa
að pressa buxumar sínar.
Skósmiðurinn í þorpinu
sá, að ekki þýddi að vera
gamaldags og hunza tækni
nútímans í auglýsingum.
Hann festr. svohljóðandi aug
lýsingu utan á vinnustofu
sína:
— Hálfsóla skóna yðar
meðan þér bíðið.
Og árangur skóarans var
ekki síðri en skraddarans,
svo að rakarinn í þorpinu
vildi einnig freista þess að
taka auglýsingatækni nú-
tímáns í þjónustu sína.
Hann festi svohljóðandi
auglýsingu utan á stofu
sína:
— Ég klippi yður meðan
þér bíðið!
íða Hima venjum okkur Við þetta og ... en hvar er Grace?“ enhreinni tilviljun, að ung
; Philip, hættum að kæra okkur um að hann þorir ekki að spyrja stúlka kom hingað um leið og
sem við komast aftur til hins heims- Philip neins, þegar hann hef- iþú.“ Frans þýtur upp. „Segðu
að venja ins. En konur . . . þær muntu ur sagt, að konur fái ekki að-mér strax hvað orðið er af
am furðu ekki sjá hér.“ Skyndilega er gang að þessu mdal. En þáhenni,“ hrópar hann hásri
'ljótt við Frans gripinn ótta: „Konur segir Philip: ,Það var víst af röddu.
VfllM 'I! 11.:
Jáfníngar
Gleymdor og
gloioðor konur
í Póllandí
I hi iim
irts
Yj p m t w
•E'eÁ,. JCs:-:-:-, JL ' Jf i'
lífsreymhl j

T i! b o ð ó s k a s t ;
i
í nokkrari fólksbifreíðir er vierða til sýnis að Skúlatúni 4 þfipju*
daginn 17. þ. m. kl. 1 til 3. — Tilboðin verða opnuð í skrif-
stofu vorri kl. 5 sama dag. — Nauðsynlegt er að taka frarn simaS
númer í tilboði.
SÖLUNEFNÐ VARNAKLIÐSEIGNA.
Nauðungaruppboð
Eftin kröfu Guðjóns Steingrímssonar, hdl. að undan-*
gengnu fjárnámi 18. okt. síðastl. verður bifreiðin G-1730 Opel
fólksbifreið árg. 1938 seld á nauðungaruppboði sem. haWi9
: vérður við. lögreglustöðina í Hafnarfirði þriðjudaginn 17. þ,
m. kl. 11 f. h.
Hafnarfirði, 5, œarz 1959.
BÆJARFÓGETINN
í HAFNARFIRÐI.
í meðferð og uppsetningu olíúkymé^jiigartækja til Ifieim8is>*
uota. Kennsía hefst mánudágÍRÍn 6. apol. — Innritun steninr
yfir frá 16. niarz til 4. apríl og ffer fram á skrifstofu
ans. Námskeiðsgjald kr. 100,00 greiðist við innritun.
SKÓLAST J ÖRI.
TILKYNNING |
NR. 22, 1959.
InnflutningBskrifsofan hefur ’ éikvteðfið éftir'fþrandi: há«i
marksverð á þrenndu og möluðu kaffi frá innlendum kaffíh
brennslum: |
í heildsölu pr. :kg... kr. 30.75
í smásölu pr. kg...... — 36.00
f
Rísykjavík, 14. marz 1959.
ii
VERÐLAGSSTJÓRINN, '
Alþýðufel.al'ið — 15. marz 1959