Tíminn - 15.12.1965, Qupperneq 11

MIÐVIKUDAGUR 15. desember 1965
TÍMINN
n
ARABÍU LAWRENCE
24
mennirnir væru að heiman. Auda ætlaði einnig að telja hann
á að lýsa fylgi sínu við Tyrki, en það var tillaga Feisals.
Það myndi friða Jemal Pasha og hann áliti sig þá ekki
þurfa að senda lið til þessa svæðis og þá myndu þeir hafa
næði til að undirbúa árásina á Akaba.
Þessi undirferli voru nauðsynleg, þar eð Sirhan var einn
suðupottur óróa og æsings, þegar fréttist um komu Auda
og tilgang ferðar hans. Menn komu hundruðum saman til
að gerast menn Auda. Mikið var um ráðagerðir og rætt
var um að koma upp her, sem skyldi halda til Damaskus
og taka borgina og fleira slíkt, þetta myndi berast Tyrkjum
til eyma fyrr eða síðar. Þessar ráðagerðir voru ekki aðeins
ræddar af sléttum soldátum Nesib el Bekri, sheikinn frá
Damaskus lagði áætlun fyrir Lawrence um innrás á Sýrland.
Tyrkir mundu vera óviðbúnir og sókn manna undir merki
Auda sýndi að allir landsmenn myndu rísa upp gegn Tyrkj-
um og fagna innrásarmönnum. Auk þess væru þeir nú ekki
lengra frá Damaskus en þeir voru frá Akaba. Hvers vegna
ættu þeir þá að halda í öfuga átt, þegar takmarkið var á
næsta leiti?
Lawrence leizt ekki á þetta, hann hætti öllu með því að
reyna að taka Akaba án fyrirmæla frá yfirmönnum sinum,
þar eð Arabar næðu með því sambandi við brezku víglínuna
á Sínaískaga, en að ráðast gegn Damaskus var fjarstæða eins
og málum var háttað „Feisal ennþá í Wejh, Bretar ekki
^komnir langleiðina frá Gaza og stór tyrkneskur her í Aleppó“
. . . Þrátt fyrir þessar staðreyndir var Auda hlynntur til-
lögu Nasirs og Lawrence þurfti að taka á allri lægni sinni
tn þess að fá þá ofan af þessu.
11- -
Akaba tekin.
Þótt Lawrence samþykkti ekki áætlun Nesibs um innrás
í Sýrland, sem hann áleit vera fjarstæðukennda og lítt
framkvæmanlega, þá hafði þetta komið inn hjá honum hug-
mynd, sem var lítið fráleitari og stórhættuleg fyrir hann
sjálfan. En hún var sú að fara sjálfur tU Damaskus, til þess
að kynnast ástandinu í borginni. Hvað hann nefndi „ástand-
ANTHONY NUTTING
ið í borginni,“ og hverju hann bjóst við að verða áskynja,
er ekki vitað. Lawrence vildi sem minnst tala um þetta síðar,
sagði að hann „hafi ætlað að hitta að máli ýmsa vini Feisals
og athuga hernaðarmikUvæga staði vegna fyrirhugaðra hern-
aðaraðgerða“. En hann viðurkenndi, að áhættan hefði verið
stórum meiri árangur ferðarinnar. Það er erfitt að skUja, að
þessi hættulega ferð gæti haft meiri þýðingu og gefið gleggri
upplýsingar en þær sem stöðugt bárust með stöðugum
straumi spæjara, sem fóru á milli Damaskus og arabisku
herjanna, nema að Lawrence hafi haft í huga innrás í Sýr-
land, fyrr en vænta mátti. Við hljótum því að álykta, að
þetta hafi að öllum líkindum verið gert til þess að styrkja
hann sjálfan í trúnni á þrautseigju sína og úthald og um
leið trú hinna arabisku félaga hans á hann.
í herbúðunum unnu Howeitatar að undirbúningi herferð-
arinnar til Akaba. Auda kom ánægður af fundi Nuri Shaalan
og fór nú milli ættflokkanna og réð nýliða og aflaði her-
búnaðar þess á milli sem hann sat veizlur ættarhöfðingjanna
og neytti lambakjöts og hrisgrjóna, sem virtist aldrei ætla
að seðja hann fyllilega.
Lawrence kom frá Sýrlandi 16. júní og þremur dögum
síðar hélt leiðangurinn til Akaba. Það var myndarlegra lið,
sem hélt nú til Akaba, en það sem hafði haldið frá Wejh, lið
Akaba taldi nú meir en fimm hundruð manna, ríðandi á
duglegum úlföldum og áfjáðir í orrustur og enn meir í það
herfang, sem þeir væntu að tekinni borginni. Nokkrir þeirra
þurftu ekki að bíða til þess að fylla handtöskur sínar tyrkn-
eskum ránsfeng. Lawrence og Zaal, frændi Auda, fóru með
hundrað manna liði í norðurátt að Hejaz járnbrautarlínunni,
þar sem hún liggur milli Amman og Deraa, til þess að villa
um fyrir Tyrkjum. Þeir urðu að hafa hraðann á þeir fóru
hundrað mílur á þrjátíu og sex klukkustundum, fóru dag-
og náttfari sex klukkustundir í einu með tveggja tíma hvíld
á milli. Þeir sprengdu upp járnbrautarteinana á nokkru svæði
þeir höfðu vonazt eftir járnbrautarlest, en Tyrkir gátu að-
varað hana í tíma. Á bakaleiðinni tóku þeir járnbrautarstöð
fjörutíu mílum fyrir sunnan Amman, yfirbuguðu tyrkneska
varnarliðið og kveiktu í stöðinni og rændu Tyrkina, dauða
og deyjandi.
C The New Amerlcan Lfbrarv
— Það er kurr í teiknurunum
líka, sagði hann. I
— Og sjálfsagt í verksmiðjunni
líka, bætti Fíóna við.
— Já, ég hefði átt að fara þang
að. Ég vona að það lægi. Ég verð
að hringja 1 Howell.
Hann talaði við Howell í sím-
ann og varð rórra í geði.
— Allt kyrrt eins og stendur,
sagði hann. — Howell telur að
fólkið mögli eitthvað en allt
bendir til þess að það lagist.
— Á ég að hreinskrifa þetta?
— Já. Reyndu að hafa það í
tímaröð. Jæja, við skulum hringja
til K.J. og gera honum dálítið
gramt í geði.
Hann teygði sig eftir símanum
og Fíóna settist við að hrein-
skrifa. Peter beið við símann eft-
ír limi og horfði út undan sér
á Fíónu. Hún var klædd í lát
lausa gráa drakt, ímynd einka-
ritarans. Andartak sá hann hana
fyrir sér í bleikrósóttum kjóln-
um í rökkrinu undir eikartrján-
um. — Hún er indæl síúlka, hugs
aði hann — en sé það satt sem
Sheila segir, þá stoðar það lítt. matstofunni.
Og ýmislegt benti til að það væri
satt.
Rödd Jacksons vakti- hann upp
úr dagdraumunum. Hann leit af
Fíónu og einbeitti sér að samtal
i inu.
Hann lagði símtólið á og stóð
upp. ,
— Ég fer niður til verksmiðj-
unnar, sagði hann við Fíónu. —
Og síðan til læknisins að tala
við Allloway. Hafi ég tíma, þá
tala ég líka við Alloway. Annárs
eftir hádegið. Viltu hringja að
bragði ef þú heyrir eitthvað frá
! Howell eða Hawkins?
— Það skal ég gera. lofaði
hún.
— Eða ef eitthvað annað gerist.
— Já, ég skal vera á varðbergi.
Hún virti hann fyrir sér með-
an hann tók nokkrar arkir af
borðinu, hneppti jakkanum og gekk
til dyra. Svo ákveðinn, hugsaði
hún með sér. Ég held bara hann
njóti sín í dag. Hann virðist eiga í
fullu tré við allt og alla.
8. kafli.
' Freda kom inn til að spyrja
hvort Fíóna ætlaði að borða í
— Ég verð að vera eins fljót
og ég get, sagði Fíóna, — það
er eins og allt sé að ganga af
göflunum af annríki. Jæja, hvem
ig var á laugardaginn?
— O, andvarpaði Freda ham
ingjusöm, — ég skemmti mér af-
skaplega vel. En hvað varð ann
ars af þér?
— Eg var dálítið þreytt, svo að
ég fór fyrst þú fékkst herrafylgd
heim.
— Kjóllinn þinn var alveg
draumur, Fíóna. Og minn reynd
ar líka. Kannski tókst þú ekki
eftir öllum öfundaraugnagotun-
um sem beindust að okkur, en
ég naut þess. Venjulega hefur það
verið öfugt. Mér var innanbrjósts
eins og prinsessu og þegar manni
líður vel sjálfum verða aðrir ósjálf
rátt varir við það líka.
— Julían til dæmis?
— Já. Freda hikaði, en svo leit
hún á Fíónu og brosti. Ég lagði
reyndar þraut fyrir veslings Jul-
ian á laugardaginn. Þegar hann
keyrði mig heim sagði ég honum
allt um mömmu og ég lét hann
vita, hvað við værum illa staddar
fjárhagslega. Og ég leyfði honum
að keyra mig alveg heim að dyr-
manninn sinn og verður áreiðan-
lega himinlifandi. Það er þá ákveð
ið. Segðu mömmu þinni það. Og
nú verð ég að flýta mér aftur
upp, bless í bili.
Þegar Fíóna var nýkomin aftur
upp á skrifstofuna var barið að
dyrum og Gosforth kom inn.
Hann hafði verið árum saman í
fyrirtækinu og var dugandi starfs
maður, en hafði alltaf tilhneig-
ingu til að koma af stað vand-
ræðum. Þau höfðu búizt við að
hann stæði að vandræðum að
þessu sinni en vonað í
lengstu lög að hann gæfi sig. Fí
óna leit á hann og skildi
að það var þýðingarlaust að ala
með sér slíkar vonir.
— Hr. Webber sagði hann fýlu
lega.
— Hann er á fundi með hr.
Alloway. Ég býst við honum bráð
lega.
— Hvenær?
■— Ég veit það ekki fyrir vist.
Þér gætuð kannski komið aftur
seinna
ÚTVARPIÐ
J
um, svo að hann sá að það er
ekki beinlínis nein höll sem við
búum í. Aumingja Julian virtist
dálítið skelkaður. Hann er einn
af trúnaðarmönnum stjórnarinnar
í fyrirtækinu og hátt settur eins
og þú veizt, og hann er útskrif-
aður frá Oxford og ég veit' ekki
hvað. En ef ég á að vera hrein-
skilin, Fíóna, þá er ég orðin mjög
hrifin af honum og ef hann hugs
ar sér ekkert meira með mig vildi
ég bara hann gerði það sem fyrst.
— Ég vildi hann hitta þig aft-
ur.
— Já reyndar, hann spurði
mig hvort ég vildi koma með sér
út á föstudaginn. Ég sagði hon-
ium að fríið mitt byrjaði á laug-
j ardaginn svo það væri betra að
bíða, þangað til ég kæmi aftur.
— Ég vona þín vegna að hann
,skipti ekki um skoðun. Ég vissi
1 ekki að þú værir að fara í frí.
: — Það tekur varla að minnast
á það. Ég fer ekki neitt. Og reynd
iar er það bara ein vika, því að
í ég tók viku af fríinu mínu í vor
;þegar mamma var mikið veík. y
— Mér dettur nokkuð í hug,
sagði Fíóna. — Þegar ég kem
heim í dag skal ég athuga mögu
leikana á því að þið getið búið
hjá ekkju garðyrkjumannnins okk
ar, þessa viku. Dýrlegt umhverf-
ið, grænmeti og ný egg og ekkert
að gera.
— Segðu ekki svona vitleysu.
Við höfum ekki ráð á því.
— Það kostar ekkert. Og þessi
frú vildi gera hvað sem er fyrir
mig. Það mundi aðeins kosta ykk
ur matinn og hún ræktar sjálf
grænmeti og ávexti í garðinum.
Hún er einmana eftir hún missti
! dag
Miðvibudagur 15. des-
7.00 Morgunútvarp. 12.00 Há
Idegisútvarp.
13.00 Við
vinnuna:
Tónleikar. 14.40 Við, sem
heima sitjum. Sigrún Guðjóns
dóttir les skáldsöguna „Svört
voru seglin" eftir Ragnheiði
Jónsdóttur. 15.00 Miðdegisút-
varp. 16.00 Síðdegisútvarp. 17.
20 Framburðarkennsla f esper
anto og spænsku. 17.40 Þing
fréttir. 18.00 Útvarpssaga barn
anna: ,,Úlfhundurinn“ eftir
Ken Anderson. Benedikt Arn-
kelsson lýkur lestri sögunnar í
þýðingu sinni. 18.20 Veðurfregn
ir 18.30 Tónleikar. 19.30 Frétt
ir. 20.00 Daglegt mál. Ámi
Böðvarsson flytur þáttinn. 20.
05 Efst á baugi. 20.35 Hugleið
ing um málefní öryrkja eftir
Maríu Jónsdóttur. 21.00 Lög
unga fólksins. 21.50 íþrótta-
spjall. 22.00 Fréttir og veður
fregnir. 22.10 Unnur Eiríksdótt
ir les smásögu í eigin þýðingu.
22.40 Finnar og þjóðlög þeirra.
23.10 Dagskrárlok.
Fimmtudagur 16. desember
7.00 Morgunútvarp. 12.00 Hádegis
útvarp 13.00 Á frívaktinnl Eydýs
Eyþðrsdéttir stjórnar óskalaga
Iþætti fyrir
jsjómenn,. 14.40
IVið, sem ""
heima sitjum. Margrét Bjarnason
talar urn Lady Mary Wortley
Montagu og les úr bréfum henn
ar. 15.00 Miðdegisútvarp, Fréttir
16.00 Síðdegisútvarp. 17.40 Þing
fréttir. 18.00 Segðu mér sögu Sig
ríður Gunnlaugsdóttir stjómar
þætti fyrir yngstu hlustendurna.
18.20 Veðurfregnir. 18.30 Tónleik
ar. 19.30 Fréttir. 20.00 Daglegt
mál Ámi Böðvarsson flytur þátt
inn 20.05 frá Askov Amór Sigur
jónsson rith. flytur síðara erindi
sitt. 20.30 Karlakórinn Svanir á
Akranesi syngur. Stjórnandi:
Haukur Guðlaugsson. 21.15 Bóka
spjall Rætt um ritv. Indriða G.
Þorsteinssonar og einkanlega
skáldsögu hans „Land og syni“
Njörður P Njarðvík stj. 21.45
„Línudans" tónverk Jules Strens
Belgiska rikishljómsveitin leikur.
22 00 Fréttir og veðurfregnir. 22.
10 Átta ár í Hvíta húsinu Sigurð
ur Guðmundsson skrifstofustjóri
les þætti úr minningum Trumans
fyrrum Bandaríkjaforseta. (2).
22.30 Djassþáttur i umsjá Ólafs
Stephensens. 23.00 Bridgeþáttur
Stefán Guðjohnsen og Hjalti
Elíasson flytja. 23.25. Dagskrár
lok.