Skírnir - 01.01.1846, Qupperneq 64

66
miili raannn Iier i hertogadxmuntim. |»óab sjálft
háskólaráöiö liafí rannar ekki gagngjört skrifað
nndir bænarskrána til standasamkomunnar i Itze-
hó, sem snertir Slesvíkurmálið og konúngs erfða-
rettinn í hertogadæmnnum, |»á hafa |»ó flestir
kennararnir skrifað nöfn sin undir hana. Orðin
þan arna sem i henni eru: að menn livorki
óttist n e óski að sambandið við Dan-
mörku losni, votta berlega, ab menn liirða
lieidur ekki um afe þetta samband haldist, cinsog
verið hefir. Eg veit hvorki, nb vil vita af-ncinu
ríki, sem heiti: Schlesvig-Holstein. En þarfyrir
ætla eg rner ekki að draga hertogadæmin inní
konúngsveldið Danmörku. þó einhverr kunni að
hafa stúngið nppá slíkn [þ. e. a. sk. Ussíng] á full-
trúaþínginu í flróarskeldu, þá er eg öldúngis hissa
á þyí, að nokkurjum sknli hafa getað komið til liugar
að kenna mer aðra eius heimsku (Durnhed). j»að
cru serílagi kennarar háskólans í lögvisi, sem iiafa
farið með lærdóina er lúta afe því er eg gat um, eins-
og þeir liafa líka látið sfer um niuun fara, að ein-
valdsríki Dana kynni að sundrast, ef svo eða svo
verkast vildi. Slíkt mun aldrei verðn, og því má
lieldur ekki kenna það, einsog sjálfsagfeaun sann-
leika”. Sagt er, að konúngi vorum liafi unnars
verið tekið misjafnt í hertogadæmiinum á ferð
sinni. Furfeafei suma á þvi, afe ltouiim var fagnuð
miklu ineir íHamborg, sem ckki liggur undir riki
hans, eun af þegnuin sinum sumstafear á Holsetu-
landi. Víst er það, afe rigurinn á milli Dana og
Holsetumanna fer óðum vaxandi og margt cr ritað
fram og aptur um þessi málefni; nafnfrægiir þýskur