Skírnir - 01.04.1906, Síða 7

-Skírnir.
Japan.
103
Víst er um það, að hvergi þekki eg líklegri stað til þess
að fá vinnufólk en Japan og Kína, en það er ekki í annað
hús að venda, að sækja það þangað — sem betur fer!
Fáir hleypidómar eru jafnrótgrónir hjá oss íslending-
um og sá, að vér séum fátækari en allir aðrir. Að gjöld
eru hér minni en í flestum eða jafnvel öllum Norðurálfu-
löndum — því getur enginn borið á móti. En svo halda
allir að eigi að síður séu þau óbærileg sökum þess hve
fátækir vér séum og gjaldþolið litið. Þetta er hættulegur
hleypidómur, því meðan vér kunnum ekki að meta krafta
vora eða höldum að þeir séu svo nauðalitlir, þá treystum
vér þeim ekki og leggjum þá ekki fram. Eg vil spyrja
íslenzka alþýðu og verkamenn hvort þeim þætti hagur
sinn batna. og gjaldþol sitt aukast, ef kaupið væri eins og
í Japan.
Eflaust munu margir gjöra þá athugasemd: Þetta
hlýtur að vera rangt, því af svo lágu kaupi getur enginn
lifað. Að minsta kosti hlýtur fæðið að vera auk kaups-
ins. Skýringin á þessu er aðallega sú, að Japanar eru
sparneytnir og lifa mestmegnis á hrísgrjónum, sem eru þar
mjög ódýr. Fæðið kostar því fáa aura á dag, að minsta
kosti óbreytt fæði fátæklinga.
Ætla mætti að hagur vinnulýðs og alþýðu gæfi ekki
rétta hugmynd um efnahag landsbúa, sökum þess að þar
væru fjölmennar stéttir ríkra og efnamanna. Að því sem
eg frekast veit er þessu þó ekki þannig farið. Sjálfsagt
fer tala slíkra manna óðum vaxandi, en til þessa munu
auðmenn vera þar tiltölulega fáir, enda er ekki annað
hægt að ráða af tekjuskattsupphæðinni.
Að öllu samtöldu er Japan fátækt land, þó frjósamt
sé. Flestir lifa þar við lítinn kost, fátækt og lágt kaup.
En landið á margar auðsuppsprettur, einkum hvað iðnað
snertir, og hagnýting þeirra vex óðfluga. Eftir nokkra
áratugi verður eflaust þjóðarauðurinn og efnahagurinn
margfalt betri en verið hefir til þessa.
Ríkiskuldir eru miklar, ekki minna en 30 krónur á
nef hvert í landinu, og er það stórfé í jafn-kauplágu landi.