Ármann á Alþingi - 01.01.1832, Blaðsíða 4

VI
clnfiuorr fegir, ai f)«& ijfifi cigi ucrii jfynfcmligt, J>«
f»cr«r Ije'fimírinn, a& þaö geti ucriö þemum nóg af;
faFun og réttloítíiig, a& þrir íanfFir merFiememt þafi
Iátið fomu meiníngu opinberliga t Ijófi á un&an þon;
tim. iStt þefimírimi »ill etjja f«ra fér þefsa réttl«tíng
í nyt, otj þa& þtoi’ ft&r, fcm þefoi nteiníng cptir ttáFcccma
yprucgan, »ar itoFFrtmegitt fullþrofía þjá þonum, Iauiigu
á&r ettn téöir merFiemenn létu fma þánFa um þaí> cfni t’
Ijófi. itrn þegar ftofuttðrimt á amta& bor& talaöi um
þetta efnt, þá »ar þaö þan6 fFylöa aí> fegja fína mcin;
íngtt um það, einé og fjtitt »at, á I)»orn þátt líaitii
þtiiganefn&iritar gcetu or&ið 3slanöi aö fem mcfhim
notum. ^ef&i I;ann cFFi gert það, þá þtf&i þann þrœf;
naí>, cn þcfe ai> »ita, fyrir fmovjttm Ijamt fFylíi Ijrceft
na, þ»t eitgin þága tr Fonúngi uorum » þ»t, ai> menti
tali anttai> enn fannleiFa um opintiee cfni; nci þii> gagni
fiat&a er þonum, fem »on er af fííFurn Fottúngi, mjog á
móti fFapi. >ðef&i þcnit eFFi gert þetta þá IjcfM fjaim
fýitt, aí> þamt gcymói enga fanna áft til Foitúngfiiis t&a
foíurlan&ftnO t ftnu brjófFi, þá f>efi>i Ijantt fýnt, ai> Ijottum
þectti Iítilooerit aö fpauga mci> almenittngs nelfcri.
JEn þótt þai> ncrii etgi, fem þofuniinum þefir þótt
ItFIigafl, þá ncFttr þai ettga óátnegju, þm’ alíir láta fcr
lyttia þai, fem Fóttgr fcgir.
3) £.ciiar»tfir til ai Fcnna Bornum ai