Ný félagsrit - 01.01.1849, Side 4

inrb hrygb og grcniju, hversu hag landsins var hnignað
í ölluni greinuin frá því sein áður var, og vib þaö
kviknaði laungun þeirra (il aö rétta viö aptnr, og
leggja niöur fyrir sér hversu aö því skyldi fara. En
til þessa lágu tvær leiðir: suniir vildu taka upp aptur
alla siöu forfebranna, biinaöarlög, stjórnaraöferö alla,
búnaöarháttu, klæöasniö og sérhvaö eina; aörir vildu
taka tímann einsog hann var, og leita framfarar á
sama hátl og eptir sönm regluni seni þá voru álitnar
gildar meöal þeirra þjó&a, sem þá voru kallaöar
bezt mentabar í norburálfunni. Eggert Olafsson var,
einsog kunnugt er, mjög fastheldinn vib alla háttu
fornaidarinnar, og liélt þeim fast fram, en Hannes
vildi fylgja hinni nýjari tíb. þegar Eggert var í
Kaupmannuhöfn seinast, frá J>ví uin haustib 1764 og
til þess 1766 um vorií), varb iini þetta efni mikil
keppni mebal stúdenta islenzkra vio háskólann, fylgbi
annar flokkurinn Eggerti, og kallabi sig bændasona
flokk, en annar fylgbi Hannesi og var kallabur biskups-
sonaflokkur.
§
Arib 1763 tók Hannes embættispróf í gubfræöi
iiieb bezta orbstír, og hélt síban áfrani bókibnuni
sínum, einkuni í fornfræbi og sagnafræfei. Ar 1765
gaf hann út ritgjörö um Konúngs-skiiggsjá, þótti þab
einnig gott rit og var lofab í einu hinu helzta tíniariti
sem þá kom út á þvzkalandi. Arib eptir ritabi hann
umlleklu-gosib, ab áeggjan vinar síns, Harbós biskups,
var því riti snúiÖ á þvzku og hann sjálfur sneri því
á frakknesku. Sendiboba Frakka-koniings þótti þab
svo mikils vert, aÖ hann kom því á prent í Sveits,
og baub höfundinum skömmu síbar þab embætti, ab