Þjóðólfur - 31.12.1852, Blaðsíða 1

p JÓÐÓLFUR.
1852.
5. Ar 31. dpsrmbrr. 101.
Af blaði þessu koma að öllu forlallalausu út 2 Nr. cður ein örk hvern mánuðinn október — martz, cn 2 arkir
eður 4 Nr. hvern mánaðanna apríl—septembcr, alls 18 arkir eður 36 Nr.; árgángurinn kostar 1 rbdil. alstaðar
á íslandi og í Dartmörku, kostnaðarlaust fyrir kaupendur; hvert einstakt Nr. kostar 8 sk. 8. hvert blað taka
sölumenn fyrir að standa full skil af andvirði hinna 7.
Árslo Itiii.
það er svo báyt að standa i stab, otj mönn-
unum munar annaðkvort aptur á bak, eller/-
ar nokkuð á leið, sagfti skáldið. Einn hinn
inesti guðl'ræðissnillíngur fiessarar aldar lijá
oss, hefir tekið fram hinn sama lærdóm í einni
ræðu sinni E Nú á þessuin takmörkuin liðna
ársins, 1852 — einhvers hins blessunarríka.sta
árs sem hefir gengið yfir Island á þessari öld,
— og uýja ársins 1853, sem öllum er hulið
hvað hefir að færa, — nú ber og Yður, nþer
únglínga fjöld og Islands fullorðnu synir!-1 að
gæta {>ess, hvort yður hefir „munað aptur á hak
ellegar nokkuð á leið“, — því „að standa í
Stað“, {>að getur enginn niaður, engin |>jóð;
— hvort okkur Íslendíngum hefir miðað nokk-
uð á leið, í þvi að vera samtaka í að uppskera
og færa oss verðuglega í nyt {>á blessun af
sjó og landi sem náttúrunnar herra liefir auðg-
að oss með hið liðna ár; í þvi að taka okkur
fram að reglusemi, framkvæmdarsemi, kost-
gæfni, hlutvendni og hreinskilni hver í sinni
stétt og hver við annan innbyrðis; hvort okk-
ur hefir munaö aptur á bak í vesælli smá-
munasemi, eigingirni og öktunarleysi um al-
mennan landshag. Ef við gaumgæfum þetta,
hlutdrægnis og fylgislaust, ínunum við að vísu
finna, að okktir er mjög ábótavant, en það
mun samt ekki geta dulizt fyrir neinuin, að
okkur þokar heldur tínokkuð áfram" í öllu
því sem má horfa til frama og farsældar fóst-
urjörð vorri, og að því sem er á okkar valdi;
en leið framfararinnar er ómælileg, hvort ein-
stakt árið sýnir hennar litinn, opt svo að segja
engan mun; en hin seinni kynslóðin mun sjá
hann, og blessa minníngu Yðar, Bó þér úng-
linga fjöld og Islands fullorðnu synirl^ sem
l) Sbr. ræðuna á sunnud. milli Jóla og Nýára í
s e i n n i útgáfu Árna-postillu, bls. 840—852.
nú eruð uppi, ef þér, hver í sinn stað, byrjið
hið nýja árið með því óbifanlega áformi: „ekki
að eins hverjum einstökum af oss, heldur og
þér, ástkæra fóstunnold, ísland! skal miða á-
frani á leið“. Áfram á leið Íslendinr/ar! þá
verður nýja árið gleðiiegt öllum oss.
Landsyfirréttardómur
í sökinni: gegn skósmið Johan Jörgen
Billenberg og dóttur hans Ilansine Bil-
lenberg frá lteykjavikurbæ.
(þó það sé næsta sjaldgæft, ef þess eru nokkur
dæmi liér á landi, siðan tilsk. 4. ág. kom út, að
liöfðað liafi verið mál um það sein hér er umtals-
efnið, og þó vér vonnin, að mjög sjaldan reki að
því, að Réttvísin þurfi að begna fyrir öktunar- og
ræktarleysi uin líf og lieilsu náúngans, þá ætlura
vér ekki of aukið að auglýsa hér þenna grcinilcga
Landsyfirréttardóm , bæði til fróðlciks og við-
vörunar). <
Með dóini gengnum við Reykjavikur bæ-
jarþíngrétt 21. október þ. á., eru þau ákærðu
skósmiður Johan Jönjen Billenbertj og dóttir
lians flansine Billenberg, dæmd, hann í 20rbd.
en hún í 5 rbd. bætur til Iteykjavíkur bæjar
fátækrasjóðs, og til að svara sakarinnar kostn-
aði hvort með öðru fyrir þá skuld, að kona
hans, en móðír hennar, Lovisa Billenberg
ekki hafi af þeim notið tilbærilegrar aðhlynn-
íngar og aðhjúkrunar í hennar síðasta sjúk-
dómi, úr hverjum húnandaðist þann 17. júlí,
er seinastur leið. 5að er í þessu tilliti upp-
lýst með þeim í sök þessari leiddu vitnum,
og að öðru leyti viðurkent af þeim ákærðu,
að sáluga Madme Billenberg hafi orðið veik
mánudaginn 12.júlí seinast liðinn, með þeim
hætti, að hún fékk aðsvif og datt út af, með-
an hún í stofu sinni var að búa til miðdags-
kaffe, ofan nefndandag; kom sá ákærði mað-
ur hennar þá að henni liggjandi á gólfinu, og