Þjóðólfur - 30.04.1853, Síða 4

72
Eg yarð að leita á jmsa menn til að ljá mér styrk
til þess að geta haldið hér áfram iðn minni, og
yarð mér vel til um J>að hjá mörgum, og þurfti eg
þess einkum, þegar eg réði af að setjast að hér í
Keykjavík, þar sem enginn silfur-eða gullsmiður var
fyrir, sá er fylgdi fram iðu sinni með fullu afli eða
kunnáttu, og því liugði eg að mér mundi verða hér
gott til atvinnu. En bæði brást mér það, ogsvoleidd-
ist eg hér ( vetur öfyrirsynju til samníngs uin húsakaup,
sem hlaut, — eptir því sem eg sá eptir á, •— að gjöra
mig bteði öreiga og brigðmælgismann við skuldheimtu-
menn mina, sem þö höfðu léð mér fé I góðu trausti,
því með þeim samnlngi var eg bundinn við, undir eins
og kaupin yrðu algjórð, að veðsetja seljanda með fyrsta
veðrétti, fyrir þvf sem ólokið yrði af húsverðinu, ekki
að eins húsið sjálft, heldur ogalltþaðegætti, og
skyldi hann eiga rétt á að gánga að því og selja við
uppboð án dóms og laga, undir eins og brysti vexti
cður áskilda grciðslu i réttan gjalddaga. þegar hinir fyrri
skuldheimtumenn mfnir fréttu af þcssum samníngi, fór
þcim, sem von var, að lítast skuldir þeirra hjá mér miður
úhultar, og að krefjast að eg losaði þær sem fyrst; —;
en þvf hafði eg reyndar heitið um flestar þeirra undir
eins og krafizt yrði.
Eg leitaði þvf heimuglegra sætta við seljanda, fyrir
bæjarfógetanum, 23. þ. m., um, að húsakaup þessi
mætti gánga aptpr, en eg grciddi honutn fyrir einhverja
þúknun. En þegnr seljandi tók þcssu ekki nærri, held-
ur vildi láta samnínginn standa óhaggaðan að öllu, þá
sá eg mér engan annan veg að losa mig úr allri þess-
ari bendu og vandræðum, ineð jafn arðlftilli atvinnu og
eg hefl haf't hér hinn seinni hluta vetrarins, enn þann
sein eg réði af: að selja skiptaréttinum f höndur allar
eigur mfnar og skuldakröfur, og f'ela honum að skipta
þvf luglega milli þcirra, sem ætti á þvf rétta heiintfngu.
Jún Bernharðsen.
Skipahoma oy fréltir.
— Íþað bætir litið úr skort kaupstaðanna hér syðra
á öllum naiiðsynjutn og gæðum, þó nú sé liér ny kom-
ið skip frá Englandi með steinkol og ,,sp i 1 ko m u r“,
Með Norðmanni, sem koin á Skutulsfjörð í þ. m.
frétlist úr bréfmn frá K.aupmannahöfn, dagsettum um
uiiðjan marz, að þar voru þá liinar mestu frosthörk-
ur, og Evrarsund lagt helluísi 7 milur norðtir fyrir
Kaupmannahöfn, þ. e. töluvert frain fyrir Helsingja-
eyri. Er ekki ólíklegt að ísalög þessi valdi því að
svona seint ketnur siglíngin hér til okkar, enda fréttist
ekki, að styrjöld eða ncitt annað geti valdið því.
— Vér liöfiim ný fengið bréf úr Stranda-sýslu, 12.
þ, m.: þá voru þar enn jarðbönn að kalla um alla
sýslu, og bafisar þöktu gjörvallan Húnaflóa „inn und-
ir hákalla- mið“, en livergi var isinn þá enu orðinn
landfastur. lír Skaplafells-sýslu hafa spurit góðir hag-
ar, en lítill afli allstaðar austan með Sunduiu og í
Vestiaantieyjnm þe gar seinast frétiist, þ. e. uiu miðjau
þ. in. J>á voru 3 hdr. hlutir mest í Eyjunum, en 2.
Iidr. eða það rúmlega undir Eyjafjöllum og í Mýrdal.
f>á var kominn, um 4. bdr. blutir í Selvogi og Jhor-
láksliöfn. Tregfiskið er nú hér á miðnesjum og fyrir
sunnan, eins nð sögn á Akranesi.
—- Með kolaskipinu setn vér gátum frá Englandi, höfðu
horizt nokknr döusk hlöð (Berlíngur) frain í marz mán-
uð. Vér hölum ekki séð þan erin, en hið helzta sem
er að frétta úr þeim er þetta: Frosta-vetur og isalög
i Eyrarsmidi. Rikisdagiirinn var þá enn á fiinamn, og
átli í iiiegnmh ágreiningi við stjórnina, bæði útaf toll-
ts k mör.k u n tt m, og liver ætlhoginn stæði næstur til
ríkiserfða i Danmörku eprir þann sem nú rikir. Bana-
tilræði sýnt keisaranmn í Austurriki, en varð ekki úr
ne;na skeina á liaki liontim. Megnt og blóðugt upphlanp
í Ilalíu. Napóleon Frakka-keisari er sagður kvongað-
iir spanskri „prinsessu“ og það með, að bann vilji hráð-
uiu láta Páfann krýna sig.
(Að sent).
— Jiað er þó skárra, hvernig þið syzkini min, X.
og Z„ getið fengið af ykknr að spyrja og svara, svo
að enginn er neinu nær. Zetann er ijlkvittin í spiirn-
ingunmn, en Eksið svo gleitt i svörum að það verð-
ur einatt gliðsa af gorgeirnum sem í því er.
„Stafrofskvcrið handa minnimanna börnunutn“
er bæði talandi vottur um gáfnasnild höfuuðarins, eink-
anlega þegar það er horið saman við Barnagullið
gaiula, og lika óinetanlegur vottur nm litilæti og Ijúf-
inennsku hans, að hann, sem er svo hátt upp hafinn
lijá stjórninni og í stjórninni, skuli lægja sig til að
leggja minniinanna börnin á kné sér og kennu þeim
aðstafa! Að prédika æfisögu 1 ausnarans í gömlu
staupastiutinl, og uppfræða auuiingja minuimanna
hörnin með sérstöku stafrofskveri sem enginn á að nota
né getur notað annar en þau, það er dýrðlegt og ótim-
ræðilegt af slikum manni, — sjálfuin kostnaðarmanai
stjórnarinnar; — heyrið þið ,það! nú vona eg ykkur
skiljist. . . . Y.
Au^lýsingar.
Að gullsmiður Jón Bernliarðsson her í
bænum hinn 25. f>. m. hafi gefið hú sitt sent
gjaldþrota undir aðgjörðir skiptaréttarins, það
auglýsist hér með samkvæmt opnu bréfi 10.
apríl 1841.
Skrifstofu bæjarfógeta í Reykjavík, 27. apríl 1853.
V. Finsen.
I>r'ðjudaginnn þain 10. mai næstkomnndi um há-
degisbil, verður haldið uppboð í Engey á dánarhúi
Péturs heit. G uð m u ndssonar, og verða þarseldir
ýmsir búshlntir, sængttr - og iverufatnaður, hátar og
veiðarfæri og nokkuð af lifandi skepntim. Skilinálarn-
ir verða hirtir á ttpphoðssraðnum.
p. t. Kjósar- og Gullbringu-sýslu skrifsl. 28. apríl 1853.
77/. Júnasson,
Ábyrgðarmaður: Jón Gtiðmúndsson.
Prentaöur í prentsiniðja Islsnds, hjá E. f>úrða rsy ni.