Þjóðólfur - 22.01.1854, Blaðsíða 1

Þjóðólfur.
1854.
Sendnr kaupendum kostnaðarlaust; verð: árg., 18 ark., 1 rbd., hvert einstakt nr. 8 sk.; sðlulaun 8. hver.
(). nr. 22. janúar. 122.
— Skip, fermt kornvöru, kom ltíii{4'aö frá
Kltöfit 18. [t. nt.
(Að scnt).
Bréf úr Húnavatns-sýslu.
(þó aft þetta bréf virðist gagnstæðrar meiníngar og
stefnu því, sein vér áður (i nr. 128) höfuin sagt um
samtök H ú n v e t n í ng a, gegn ályktun alpingis, þá bcnd-
ir það aptur til, hvernig þessari ólíku skoðnn er varið,
og að nokkru leyti hvernig hún muni undir komin, og
því tökum vér hér bréf þctta, eptir bón hölundarÍHs).
ferð fellur til þín, heiðraði útgef-
ari iÞjóðólfs, dettur mér í liug að tala við |iig
fáein orð útaf ávarpi jiví, sem jijóðólfur þinn
liaíði fyrir nokkru síðan meðferðis til okkar
Húnvetiiínga, út af bænarskrá þeirri, sem við
hérna fyrir ofan Blöndu höfum komið á fót,
gegn þeim af alþíngismönnunum, sem liruiidu
varaiúlltrúanuin okkar frá þíngsetu á næst-
liðnu sumri, og segi eg þér það undir eins
fyrir fram, að eg ætla ekki að verða á þínu
ináli.
Ég get þá sagt þér það, að þegar fregn-
in um þetta barst liíngað í sveitina, að full-
trúa okkar væri bönnuð þíngseta, af þeirri á-
stæðu, að hann ekki væri rétt-kosinn, þá datt
bæði ofanyfir mig og aðra. Eg bý nefnilega
svo að segja í sömu sveitinrii og sýslumað-
urinn, og liefi því átt kost á að kynna mér,
og, ef til vill, betur en ílestir aðrir, lagavizku
Iians, og sér í lagi það, livað vel liann les
hvert mál, sem undir hann er borið, í kjölinn,
og hversu lianii er gjörsamlega frásneiddur
allri fljótfærni. Eg var [>ví undir eins með
sjálfum mér sannfærður um, að þíngið hefði
hlaujiið á sig, og þessi sannfæríng miii varð
að vissu, þegar eg, helgina þar næst á eptir,
átti tal við sóknarprestinn niinn, sem hefur,
eins og hann líka má, almennings orð á sér
íyrir það, hvað liann er vel uö vér i ö/lu
veraldlet/u, [iví hanu sagði mér hiklaust, að
það væri gagnstætt öllu réttu lagi, og öfiu
þvi respeeti, sein alþíngi skuldar sýslamann-
itium okkar og anitmanninum, að þíngið helði
hrundið fulltrúanum, og vitnaði í útskript af
kjörbókinni, sein segði, að allt væri eins og
vera ætti bvað kosninguna snerti, og um leið
dró hann upp hjá sér bænarskrána, þá sömu
sem jþjóðólfur minnist á, og talaði að því, að
eg ritaði undir liaiia eins og góður föður-
landsvinur og félagsbróðir, og stuðlaði svo
til þess að þingið fengi makleg málagjöld.
Mér var líka'í eindrægni að segja, orðið niðrí
fremur illa við þíngið, þvi eg hef orðið að
tolla til þess á hverju ári, siðan það komst
á, og seinast i vor, sem leið, hafðí sýslumað-
urinn út af mér 20 skildínga í þessu skini,
og að öllu samtöldu er eg búin að borga full-
an ríkisdal, (— og munar- um minna). Mér
var því vel uin vært, þó þingið fengi að reka
sig á, og lét ekki þurfa að bafa neina eptir-
gángsmuni við mig, en skrifaði undir bænar-
skrána orðalaust, án þess að lesa liana í kjöl-
inn, og það því heldur, sem presturinn minn
lét mig skilja það á sér, að sýslumaðurinn
ininn hefði einhvern pata af bænarskránni,
og mundi fremur vera lienni aðhlynnandi, og
væri slíkum manni ekki láandi, þó liann leit-
aðist við að bera liönd fyrir höfuð sér, þegar
embættisgjörðir hans eru svona vefengdar.
Eg vissi líka til þess, aö bænarskrá af
líku inuilialdi var uin sama leiti í fæðíngu
fyrir norðan mig, og fyrir henni gekkst sá
maöurinn1, sem við almúgamennirnir ætlum
gángi næst sýslumanninuin okkar í Jagaþekk-
íngu og öðru atgjörfi, og sem þvi er athvarf-
ið okkar þegar í nauðirnar rckur; — 2.
Mér getur því ekki dottið annað í hug,
en að við llúnvetníngar böfum á sönnu að
‘) Vér vituni ekki með vi»su, hvort hér er meinl
til SigurðnrÁrnasonar i Höfnum, en það hafa
aðrir skrifað oss, að hann hafi geingiat fyrir annari
bænarskrá, iniklu smjaðurslegri til sýsluinanns og anit-
manns, an sú úr S v a r t á r d a 1 nu m var, sem fyr er
gctið. Ábm.
*) Húr höfuih vér sleppt ár fúeinum Knum.
Ábm.