Þjóðólfur - 17.06.1854, Side 2

Þjóðólfur - 17.06.1854, Side 2
232 \ sé léð einstökum mönnum e;egn jurðaveðum; j f>að er furöa, aö menn ekki skuli sjá fram n, að fénu vseri sjálfu meö f»ví móti óliultar borg- ið og þeim sem eiga, en að miklu meiri pen- íngar gæti með f»ví móti veriö stööugt i veltu hér ÍMiianlands, fiar sem þó haldnst sifelldar umkvartanir um hinn tilfinnanlega penínga- skort, sem hér er, bæði jarörækt og öörum framkvæmdum og framförum til mestu fyr- irstöðu. I makindum sinum og vanafestu um að hafa sem náðugast meö allt og sem iniiuist fyrir hverju sem er, f»á finnst mönnum, að fiað sé svo hægt um hönd, aö fara meö peníng- ana, undir eins og f»á ber að, i jarðabókar- sjóöinn, hvort sem fiað er meira eður mirma, og fiá sé líka svo auögefiö og víst, aö ná pen- ingunum fiaðan hvenær og til hvers sem á fiurfi að halda, aö eins meö £ árs fyrirvara. En þenna sama fyrirvara má nú allt að einu áskilja, fiegar einstökum mönnum er lánað féð; og fió einstöku sinnum geti út af fiví brugöið um einn eður 2 rnánuði, að þeir standi í skil- um, þá má bæði fá til skyndilán upp á óyggj- andi veðskuldabréf, og einnegin selja fiau fullu verði, og er þetta t. d. algengtum hin ^ónpp- segjanlegu“ ríkisskuldabréf. En Irvað fiví við- víkur, að svo handhægt sé að snara inn í jarða- bókarsjóðinn eins smærri sem stærri sumnium, fiá er það að vísu salt, en hinar stærri sumrn- ur, 100 og þar yfir, má Ijá veðláni á hverri stundu sem vill, gegn 4 pct., og þá getur liver stiptun staðið við að geyma heldur arðlausar einstöku smá-summur frá 25—100 rdd. utn hálfs árs tíma, þángað til meira bætist við, heldur en að setja alla innstæðu sína á vöxtu fyrir 3£ af 100. Vér getum þvi ekki hælt þessu fyrirkomu- lagi á sjóði biblíufélagsins, þó þaö sé hið sama, sem haft er á ótal fleiri sjóðum, og þó það sé miklu betra en hitt, sem var fyrir 1830, að eiga hann hvergi á leigustað, og láta hann ^vo beinlínis hverfa og verða að engu. •/: *A* jþegar þessar athugasemrlir voru samdar, kom í ljós „Ingólfur 22.“ Á 119. bls. er greinar- kofn, sem segir, að vér höfum sagt ósatt um skýrsluleysiö frá biblíufélaginu. Ingólfurvill sanna þetta með því, að segja frá, „að til sé skýrsla á ilönsku (!!) mn fjárhag félagsins frá 1833*, ,,á dönSku“— takið þið eptir því — og sjálfsagt ein úr annari hvorri afárlegum skýrsl- um „danska bibiíufélaysins", frá þeim árun- um, þegar Jens sál. Moller var beðinn að geta ! þar hins íslenzka biblíufélags; og þetta kall- ar Ingólfur „skýrslu“, full skil og skilríki um íslenzkt félag, uin íslenzka stofnun, sem ís- ienzkir menn lögðu til og gáfu árlega, og þó er þess jafnframt að gæta, að þessara tveggja skýrslna, sem nefndar cru, mun hvergi getið í fundar-bók biblíufélagsins; að minnsta kosti er það ekki að sjá af „skýrslunni“, sem nú kom út. Heldur liefði lierra Ingólfur átt að skýrskota til „SnnnanjHÍslsins“ (2. árg. bls. 153—154), þvi þar er stutt yfirlit yfir hvað félagiö átti í sjóði (— ekki skýrsla um fjár- hag félagsins, eða útgjöld þess og inngjöld —) á hverju árinu 1834—-1836; en það lítur svo út, sem mönnuin á skrifstofu Ingólfs og bisk- upsins hafi skotizt yfir þessa grein Sunnan- póstsins, ekki síður en oss; en engum getur komið til hugar að nefna slíkt skýrslu, og ekki þeiin, sem biskujiinn sjálfur kaus til að semja þessa re<j lulet/u „skýrslu“, sem nú konj út, því þar sem hún byrjar á stofnun sjálfs íélagsins, 10. júlí 1815, auglýsir, nú í fyrsta sinn, félagslögin, og drepur á allt hið helzta, sem gjörzt liefir í félaginu frá upphafi þess og til þess nú í vor, þá herskýrsla þessi ljósast meö sér, að höfundur liennar hefir á- litið eins víst, að aldrei hafi fyrri komið neitt út frá félaginu, sem skýrslu inegi nefna, eins og hitt, „að deyfð hafi koinið á aðgjörðir fé- lagsins við lát Steingríms biskups“; (Skýrsl- an: bls. 16). Jetta er ekki ofhermt; þegar Árni stiftprófastur Helgason var í biskupsstað, 1845—1846, kallaði hann sainan félagsfund þetta seinna árið; þá var hinn ný* biskup, herra Helgi, kosinn til félagsforseta báðum höndum, og félagið greip ekki i tómt, því það sést ekki, að liann hafi munað neitt eptir félaginu né það haft hið allra minnsta af hon- um að segja um hin næstu 6 ár, eða fyr en 4. okt. 1852, að næst var haldinn félagsfund- ur (skýrslan: bls. 26—28), og mun þá rögg- semi mega helzt þakka láti féhirðis félagsins, Sveinbjarnar sál. Egilssonar. En það væri betur, að þessi „þrístirnis“höfundur í „Ing-

x

Þjóðólfur

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Þjóðólfur
https://timarit.is/publication/72

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.