Þjóðólfur - 29.07.1854, Síða 3

257
En |>ar eg er enginn lagainaAur, ætla eg aft
forftast aft rlæma um {lafi, hvort mar'iurinn hef-
ir gjört mér rétt efta rángt, vel eöa illa.
Jeg komst í mál út af því, aftinér vartil-
sagt aft greiíla 8 mörk r. s. fyrir skoftunar-
gjörð, seni eg, og vist fáir, geta gjört sér
skiljanlegt aft mér e&a inínum kænii nokkuft
við, eptir eflli hennar, orsökum og tilgángi;
og liefi eg nú ekki lientugleika til a& gjöra
grein fyrir hvernig á |ivi stóft, en vilja hefi
eg til aft gjora {>að síðar. Settur sýslumaður,
herra Páll Melsteð, tlænuli—í júnímán. i fyrra
— að eg æt.ti að greiða skoðunarlaunin og
10 rdd. í málskostnað til sækjantlans, sem |)ó
ekki var skoðunarmaður, og framvisaði ekki,
svo eg vissi, neinni fullmagt frá þeim, {)ó eg
þess óskaði við héraðsréttarnefnuna; vil eg
ekki i þetta sinn lýsa dómsskjalinu, og hefi
það þó í höndum. Mér var birtur dómur |>essi
i ágústm., en um iniðjan septemberinánuð rit-
aði eg sýsluin., og óskaði útskriptaraf inálinu
í „acts“ forini, og sendi J)ar með 50 sk., sem
eg hélt að væri full liálf borgun fyrir liana.
Jegar mér J)á í nóveinberin. ekki barst út-
skriptin, þrátt fyrir ánýjaða munnlega ósk í
október, (hans svör þá man eg glöggt), lagði
eg fyrir viðkomandi amtmann skriflega ósk
um tilhlutun hans við sýslumanninn, að eg
fengi útskriptina það fyrsta. Eu hún e.r ó-
komin enn, þann 5. maí. Eg hélt, að þó mál-
ið ætti ekki lögfrjálsan aðgáng til ens kon-
únglega íslenzka landsyfirréttar, mundi geta
skeð mér veittist leyfi til meðhöndlunar þess
þar, ef eg gæti fram borið actinn og skýrt
málið1. Rita^) 15. maímán. 1854.
Þ■
(Afcseut).
„ísabbatið*) **.
Ihii/li'ifnr or/ Partalopi. (Saintal).
Partalopi: Já já! þú ert þá kominn
lúngað Hugleifur ininn! j?ig lietí eg aldrei
fyr séð.
Huffleifur: Og jægja, híngað varð inér
*) Saga þessi er oss send orbr&tt svona, og getum vi'.r
ib vísu ekki ábyrgzt aí) hún sé soun, sízt þaí), sem þó er
abalumtalsefnib í sögunni: að amtmaíiurinn hafl í raun
og veru fengil) bréflíi sem skrifaí) var í nóvember um
að hann hlutaíist til um útskrift af dómsgjörníngnum.
Ábm.
nú reikað Partalopi minn! eða áttu enn þá
lieima á Vindheimum?
Partal.: Svo á það að heita laxmaður;
en þvi fórstu að koina híngað núna?
flui/l.: 3>að kom til af því, að mér þykir
ætið gaman og gagn að tala við lærða menn
og uppfræðast, og grunaði mig þú mundir
vera liérna núna, og minnist eg þvi helzt á
hvildardaginn á alþingi í sumar, eða þyki þér
liann ekki hjákátlegur, hvíldardagurinn sá?
eg lieyri nefnda einhverja IVÓiibelg'i, eða
þyki þér ekki þriðja boðorð drottins míns vera
rekið í útlegð til „þeirra Getisku stranda“?
Mér finnst, að æðsta og stæsta boðorð drott-
ins míns1, sem þó lögvitríngurinn forðum kunni,
liafa til muna tapað sínuiii krapti, þegar eg
má vera að mala allan messutímann, það sem
eg á að jeta alla vikuna, (þvi hér á landi eru
fáar vind • eða vatns-mylnur), og þá veit eg
og, að eg strax iná fara að dengja I jáina mína,
sein eg ætla að brúka um vikuna, reka járn
undir hestana, sem eg þarf að brúka, smíða
ljáinn minn, svo eg komist út að slá á „Nóni“,
rista mér torfusnepii, svo vatuið sígi úr,
stínga mér mó, og reiða burt, og allt hvað
eg þarf að láta gjöra, svo eg ekki teljist við
það hina dagana.
Partal.: 3>ú ert heimskur Hugleifur minn,
hefir þú ekki lesið, að „serlet/“ kirkjurækt er
boðuð og uppálögð hjá oss? og rnáttu vita þar
af, að við erum hérna af þeirri sýnilegu kristi-
legu kirkju.
Htii/l.: Satt inun þetta vera, Partalopi
minn, en eg get ekki skilið, hvernig þessi
hvíldardagshclgi er, og víst var það von, þó
blessað guðsbarnið gæti ekki ráðið við annaö
boðorðið, það sem hinu er næst2, þó hann
liefði haft í huga: „Fátæka hafið þér jafnan
hjá yður“; þar eð helgidagabrot, þegar svona
er komið, kann ekki lengur að hafa stað, og
þar sem í „Ingólfsbæ“ er enga slíka fátæka
að finna, eður kringum hann, þó þeir kynwi
hittast annarstaðar. En satt að segja höfum
við þó fengið góðan léttir áður frá ykkur þarna,
þó ekki liafi það orðið oss kostnaðarlaust, að
við höfum orðið fríir við kostnaðarsaman fri-
>) „J,ú átt ab elska drottinn gub þinn af öllu þínu
hjarta“, o. s. frv.
2) „Jiú átt að elska náúngann eins og sjálfan þig“.