Þjóðólfur - 12.08.1854, Blaðsíða 4

ósatt, og láta atyrfti gánga í staft rökseinda;
efta þegar bríxlyrfti og keskni er vift höfö,
þar sem ræftir um alvarlegt inálefni, eins og
hér á sér staft. Eg vona, að útgefari ,,Ing-
ólfs“ Ijái ekki optar slíkuin ritgjörðmn rúm
í dagblaði sínu, en gæti sóma síns og blaðs-
ins með jiví að úthýsa jieim algjörlega.
Eg vildi jiað yrði að áhrínsorðum!
Svcil aprestur.
Jjeiðretlíny.
f ritgjörftinni „uin goðorð“ í INýjum Fé-
lagsritum fyrir í fyrra, liafa af vangá einkum
orðift þrjár aftalvillur, sem eg vildi aft leiftrétt-
ar yrftu, jiar eft jiær geta trublaft nieinínguiia.
Hin fyrsta er á 74. bls. í atliugasemdinni*',
Jivi þar hafa fallift út nokkur orft, á eptir, „frum-
efni“, sem nauftsynlega jiarf meft til aft fylla
sögnina, ef liún á ei aft verfta raung; væri rétt
sagt,beffti átt aft standa: „Nú merkir þaft aft eins
leftju, eins og urft, sem fornmenn líka béldu
væri heilagt fruinefni, nú að eins merkir
skriðuhraun or/ stórgryti* o. s. frv. Önnur
villan er á 79. bls. í atliugasenidinni, því þar
Iiefir í tíiindu linu rángprenta/.t eira í staft-
inn fyrir egra, þar sem sagt, er aft þaft sé af
sömu rót sem aur, og er mjög áríftandi aft
inenii ei í fyrsta sviji hlandi þeim orftnm sarn-
aíi við eirft og eir (gyftjunafnift), þóöllþessi
orft reyndar verfti jiví skyldari og skyldari,
sem lengra dregur fram aft ujiptökum máls-
ins og liinuui einstöku frumorftum þess, jivi
þá er ar frutnstofninn í jieim öllum og miklu
fleirum, sem í fyrsta áliti sýnast óskyld, eins
og t. a. m. jar, eir, jarl og járn (eingl.
jarn), en sein þó öllum, þegar hetur er aft
gætt, er þaft sameiginlegt, aft frummerkíng
þeirra á eitthvaft náskylt við hvítu, skini efta
birtu; og má ef á þarf aft halda sanna þetta
ineft nógum rökum, þó sumum kunni aft jiykjn
þaft ókennilegt og nýstárlegt í fyrstu. Hin
þriftja villan er á 148. bls. og er meira enn
prentvilla, því þar hefir orftift af misgáníngi,
af því rétt áftur hai'fti verift talaft um tylftir
manua í dóm, aft hift sama orft einnig strax
á eptir optar enn einusinni hefir verift haft
um þaftj sem þaft hvergi á vift, og talaft um
go ft atyl fti r, jiar scin aft eins ætti aft standa :
allir fjórðúngsgoðar, e. þ. I. En þetta er svo
augljóst, aft hver getur leiftrétt það sjálfur,
eins og eg líka vil biftja inenn aft gera, því
þaft vitfi allir, aft aldrei voru nema 9 fornir
goftar í hverjum Ijórftúngi, aft fráteknum Norft-
lendínga Ijórftúngi, þar sem 12 voru, og á
þvi líka, hvaft honum vift víkur, aft leiftrétta
töluria 15 á sömu bls. eptir jiví.
Fyrst eg á annaft borft er farinn aft leift-
rétta, jiá skal eg enn fremur geta þess, aft þaft
er ei heldur alveg rétt, sem á 110. bls. segir,
aft Dr. Maurer hafi fyrstur sannaft aft í fjórft-
úngsdómi hverjum á alþíngi hafi setift 3 tylftir
en ei afteins 9 menn, því þetta er allt glögglega
og skarplega sannaft áftur i Nýjurn Athuga-
semdurn eptir amtmann P. Melsteft, bls.
108—9 í athugagreininni; og þó þaft nú sé
hérumhil víst, aft þetta ei í minnsta máta dragi
úr jiví, sem Maurer hefir gert, þar sem hann
nauinast mun hafa lesift Athugaeemdirnar, þá
er þaft þó engu síftur satt, aft Ilerra P. Mel-
steft ejitir þessu eiginlega verftur hinn fyrsti,
sem réttilega liefir skilið og tekift eptir hinni
merkilegu dóinaskijian á aljiíngi í íornöld, og
skyldi eg víst ei hafa sleppt aft geta þessa,
ef eg heffti haft bók hans vift hönd í fyrra;
en þaft má ölluin jiyk ja slæint, þar sem mcnn
vita, aft menn í honum eiga svo fróftan og
glöggskygnan mann, livaft fornum löguin vift
víkur, aft hann þá skuli ei o|itar gleftja menn
meft öftrum eins upjigötvunum og þessi var,
efta sýna mönnuin hinn rétta veg, þar sem
áður hefir verift farin villugata. Viftvíkjandi
Korkalækjar várþíngi, sem getur um i
Droplaugarsonasögu og eg í fyrra gat ei
fundift aft nokkurt örnefni minnti á (N. Fél.
bls. 150, athgr.), get eg nú og aft endíngu
liætt því vift, sem fróftur maftur hefir skrifaft
mér síftan og gagnkunnugur í þeim héruftum,
séra Sigurftur Guniiarsson á Desjarmýri; hann
heldur aft Korkalækr muni aft eins vera
rángskrifaft i handritinu i staðinn fyrir Kraka-
lækr, því svo heiti enn lækur fyrir utan 3>íng-
höffta, þar sem verift hafi leift efta vorþing,
svo aft sagan aft eins heffti tillittil jiessa þíngs,
þó hún nefni þaft meft öftru nafni, og þykir
inér mjög iíklegt, að á þessu standi einmitt
Kaupniannaliöfii, 25. jútti 1854.
Gisli Brynjúlfsson.
svona.