Þjóðólfur - 20.12.1856, Blaðsíða 1

Skrifstofa „þjódólfs“ er í Aðal-
stræti nr. 6.
þJÓÐÓLFUR.
1856.
Auglýsíngar og lýsingar um
einslakleg inálefni, eru teknar í
blaðið fyrir 4sk. áhverja sma-
leturslinu; kaupendur blaðs-
ins fá helmíngs afslátt.
Sendur kaupendmn kostnaðarlaust; verð: árg., 20 ark. 7mörk; hvert einstakt nr. 8 sk.; sölulaun 8. hver.
9. ár.
20. drsember.
— Menn segja, aí> yfirdómari herra Jón Pjet-
u r s s o n álíti, ab hallab sé sóma sínum meb því
er vér sögfeum í síÖasta blaöi áhrærandi eptirboÖ
hans í Laugarnesiö. Vér finnum oss því skyit aÖ
lýsa yfir, aö þaÖ var alls ekki tilgángur vor meö
þeim ummælnm, aö meiöa mannorö hans eÖa dreng-
skap aö neinu. l>ar aÖ auki liöfum vér síÖar fengiö
ánægjanlegar upplýsíngar um, aö eptirboÖ hans hafi
ekki verrö hærra en þaö sem bæjarstjórnin gjðrÖi,
og hafi veriö á þá leiö oröaÖ, aö þaö hefÖi ekki
þurft aÖ ríöa í neinn bága viö boÖ hennar.
Ylirlit arsins 8856.
AriÖ 1856 er nú þegar á enda, og þarf varla
meira en miölúngs eptirtekt til þess aÖ sjá, aÖ þaÖ
er og mnn verÖa í flestu tilliti eitt hiö minnisstæÖ-
asta ár þeim fulltíÖa fslendíngum sem nú eru uppi,
og þó, aö því sem enn er fram komiö, ekki minn-
isstætt aö ööru en stakri árgæzku og svo aÖ segja
aliskonar hagsældum þegar á allt er litiÖ. Hvoru-
tveggju vetrarkaflana, einkum þann frá nýári til
vordaga, og jafnvel eins hinn frá haustnóttum víst
fram til loka f. mán., viöraöi svo um alit land, aÖ
varla liét aÖ nokkur vissi aö vetur væri; og fæstir
nú lifandi menn ætlum vér muni þaö vor er hafi
sýnt jafnt yfir allt land jafn færan og fríÖan útilén-
aö undan vetri eins og voriÖ er leiö; þaö var al-
mennt álitiÖ, aÖ geldsauÖir hefÖu tekiö aö slást viö
um sumarmái, og jafnvel á einmánuöi; aö vísu
var voriÖ sjálft ekki aÖ því skapi blítt eÖa gróöur-
samt sem veturinn var staklega mildur; þaö var
jafnvel fremur en í meÖallagi kalt og næöíngasamt
og þurrt í Múlasýslunum og st'aklega gróöurlítiö,
en þó aÖ sumariö gæfist og í þeim sýslum meö
þurrasta, kalsamesta og gróöurminnsta slag fram
yfir messur, og þó aö grasvöxtur yröi yfir liöfuö
aÖ tala vart meiri en í meÖallagi á túnum og vall-
lendi, en mýrlendi rneö sneggsta slag víöast, þá
bætti úr því hin einstaklega góöa nýtíng lieyjanna,
svo aÖ segja yfir allt land, svo aÖ heyfaung uröu
ekki aÖ eins í fullkomnu mcÖallagi aÖ vöxtum víö-
ast hvar, lieldur og svo vel verkuö aö varla munu
í annan tíma hafa veriö betri hey í göröum hjá
- ai
6.
almenníngi; meginhluti vestari Skaptafellssýslu, —
einkum Síöan ogaSkaptártúngan, — varö furÖulega
afskiptur í þeim efnum; þar kvoluöust töÖUr mjög
svo og hröktust sakir stöÖugs þerrileysis, og þessa
verst útheyin; en yfir höfuö aÖ tala viöraöi gjör-
vallt sumariö einstaslega blíölega og hagstætt til
allra athafna og bjargræÖis útvega; næstliöiö haust
má og kalla meö hinum betri haustum, en þótt
þaö væri fremur rigníngasamt.
Fiskiafli var hér syöra og austur meö land-
inu talsvert minni en í meöallagi, einkum um vetr-
arvertíÖina, nema á Akranesi; vorvertíöina aflaöist
hér um öll nesin betur aÖ tiltölu; en fyrir vestan,
einkum undir Jökli, og fyrir noröan var hinn bezti
vetrarafli af fiski; hákallaafli í betra lagi á Isafiröi
og afbragösgóöur í kríng um Eyjafjörö; — haust-
vertíÖina hefir lítiÖ aflazt alstaöar um land, en
staklega illa um Seltjarnarnes og víÖast um SuÖ-
urnes.
Verzlunin varö landsmönnum í ár einhver hin
hagfelldasta sem hún hefir nokkru sinni veriö, þeg-
ar á allt er litiÖ; því þó kornvaran væri í nokkuö
háu verÖi, — þaö varÖ jafnvel vægara en viÖ mátti
búast eptir því verÖi sem var á öllum kornmat í
útlöndum í vor, — þá gætti þess ekki, sízt fyrir
hinum efnaÖri landsmönnum, af því öll vara þeirra
var tekin svo afbragös háu veröi í móti, einkum
landvaran eÖa þó helzt ullin; skuröarfénaöur allur
hefir og veriö í haust í miklu hærra veröi en und-
anfarin ár, og nautasalan hér sunnanlands næstliöiö
snmar til útlendra mpnna, var og næsta ábatasöm.
þaö er alls ekki ýkjum aukið og verÖur aö einu
eöur tveim árum liÖnum auögefiö aÖ færa sönnur
á, aö verzlun landsmanna í ár hefir veriö þeim uin
mörg hundruÖ þúsundir dala ábatasamari en í fyrra
og næstu árin þar á undan, enda þótt þess sjái,
því miöur, minni staÖi heldur en viÖ mætti búast
og vera bæri.
þegar menn þar á ofan minnast þess, aÖ þetta
ár hefir og verið eitt hiö vægasta sóttarfarsár yfir
allt land, þar sem almenn heilbrygöi hefir veriö í
landinu flestum árum fremur, þá ætlum vér aÖ þaÖ
sé ekki oröum aukiö, aö áriö 1856 veröi þeim sem