Þjóðólfur - 06.06.1857, Blaðsíða 2

0la.fi auíinast aS hitta þar nokkurn Sfóu-Hall, er
láti nú leibast til ab taka katólska trú, eíia hvort
nokkur Galdrahé&inn verímr á vegi hans Iiér, er
lætur jörfeina opnast og svelgja hest hans, eba önn-
ur Steinxör kerlíng, er bobi honum lútherska trú í
móti katólskunni, og spái honum illspám. — Skipib
„Regina Coeli" var ekki komib til Múlasýsln, né
heldur Olafur, í öndverfium f. mán.
Fa&ir Etienne var í Kaupmannahöfn um þab
leyti Olafur var af búast þaban til hínga&ferbar,
og gcngust þeir fyrir af> láta prenta þar, sjálfsagt
til þess af) útbýta því hér meSal landsmanna, —
skjal nokkurt, efa þó heldur tvö cn eitt, og er á
þeim þaf> sem hér fylgir:
„Bertha hin fagra“.
1. „Hin svörtu augu Berthu konúngsdvttur
á íslandi voru svo tindrandi, að hinir fögru
geislar peirra Ijómuðu allt að strendum Finn-
lands, Frákklands, Skotlands og frlands“.
2. „Gcislarnir frá augasteimtm hennar lýstu
um alla höll hennar, svo að hin gamla kon-
úngshöll Islands allt af var upp Ijómuð, eins
og þar vœri sífeldir dansleikar og gestaboð“.
3. „Hertogi nokkurfrá Finnlandi1 undraðist,
pá cr hann ste af skipi og sá dimmuna, sem
s'ar yfir öllu Islandi. En hún kom af pví að
konúngsdóttirin svaf“.
4. „Aðra nótt huggði konúngur nokkur af
IlóUandi, pá er hann fór til fslands, að sjá
norðurlfós, cða heldur, að sjá morgunroðannfyrir
miðnœtti“.
6. „Pessi birta var svo mikil, að einn dag
kom fagur skotskur konúngsson og mœlti við
hinn gamla jöfur á Fróni: Eg bið pig um
- stjörnuna scm að er falin í höll pinni, svo að
eg megi tilbiðja hana“.
8. „Pannig skilst nafnið Bertha, því það
þýðir á íslenzku (gamalli norrœnu), oy þjóð-
vcrskumáli: björt og gljáandi fegurð ög ágœti.
* * *
„ Porleifur siglíngamdður“,
„til“ý,Matthildar aleinnar stjörnu hans'\
„Æ/ því hylur þig þetta ský, hin cina stjarna
sem eg leita að á himninum, sólhi blindar og
eldingin sker í augun, en það er óhœfa, ó
stjarna mín'! að hylja mcð höfuðskýlu þessari
einn af hinum þýðu geislum þínum“.
Svona eru hljóöandi, af> því oss cr skýrt frá,
þessar upphvatníngar, þeirra föfiur Etienne og Olafs
til vor Islendínga, af) vér snúumst og tökum upp
*) Skyldi hfcr vera meint til fófur E t i e » n e ?
aptur hina katólsku trú, og er vart uggvænt, afc
margir liíti mcfc þessu telja sér hughvarf, ef ekki
verfcur annafc haft til afc blekkja menn, efca ríkar
eptir gengifc; en ekki er afc efa, afc Jesúmenn muni
hafa fleira til ráfca og vifcleitni vifc oss en þetta,
-ef þeim, eins og sagt er, er alvara á annafc borfc,
og unnizt hefir þeim á í öfcrum löndum enda .þótt
meira og fleira liafi verifc til fyrirstöfcu heldur en
hér má gjöra ráfc fyrir hjá alþýfcu ytir höfufc, og
ætlum vér því ráfclegast, afc varlega sé gjörandí afc
gefa þeim Olafi neitt fiíngaráfc á sér, heldur'Iáta
sem menn gjöri hvorki afc sjá þá né heyra.
þafc niun satt, afc biskup landsins Iiafi um þessa
daga ritafc báfcuni próföstunum í Múlasýslu um þetta
efni og skorafc á þá', afc hafa vifc allskonar árvekni
og eptirlit mefc þeim Olafi og livafc þeir taka sér
fyrir, og afc leita skuli tafarlaust afcstófcar vald-
stjórnarinnar, ef afckomumenn þessir sýni sig afc
nokkru í afc bofca afcra trú en þá lúthersku sem er
hin eina löglega trú hér á landi. Hati herra bisk-
upinn komizt til þeirrar nifcnrstöfcu, afc hin nú gihl-
andi landslög heimilufcu ekki neina bofcan annar-
lcgrar trúar, efcur neitt þafc seni í öfcrum löndum
nefnist fullt trúarbragfcafrelsi, þá álítum vér þetta
afc öllu leyti samkvæmt nú gildandi löguin. Vér
heffcum reyndar fremur óskafc, afc herra biskupinn
ætti sem fyrst fund um þetta mál inefc hinum lielztu
andlegrar stéttar mönnum hér nærlendis, en teljum
víst, afc málifc verfci ýtarlega rædt á næsta presta-
þíngi.
(Aö scnt).
— Presturinn S. Becli á þíngvölluni hefir skorafc
á mig í seinasta blafci þjófcólfs afc skýra frá, hvort
eg liafi skrifafc orfcin mefc breytta letrinu í grein-
inni hans, í bréf til föfcur míns, efca ekki. þessu
máli lieffci presturjjjn reyndar ahlrei átt afc lircifa,
því þó hann sé alþekktur afc gestrisni, þar efc hann
býr í þjófcbraut, þá er aldrei vert afc halda því á
lopt í blöfcunum, sem vansæmd er afc, þó ósatt.
kunni afc vera. Ef mennirnir heffci írosifc til daufcs
á þíngvöllum, liaffci presturinn fnlla ástæfcu til afc
grenslast eptir hvafc sagt væri: hvort þafc heffci skefc
í kirkjunni cfca bæjarhúsunum ; en fyrst þeir vorn
komnir svo lángt burt, gat þafc ekki orfcifc þeim afc
bana hvar þe.ir iiöffcu verifc um nóttina, heldur
h v a fc a beina og \ ifcgjörfcir þeir fengu nóttina á undan.
En fyrst hann krefst nú svars, þá læt eg hann hér
mefc vita, afc eg liefi aldrei heyrt efca skrifafc, afc
þeim hafi verifc vísafc í þíngvallakirkju, en þetta
hefi eg heyrt og skrifafc: ,,s a g t e r, a fc þ e i r (menn-
irnir sem lögfcu á heifcina frá þíngvöllum), hafi