Þjóðólfur - 14.09.1857, Qupperneq 5

- 141 -
anfarin ár hafti þjáíizt af brjóstþjngslum, bláíuppgángi og
ab líkindum meinlætum, svo og kláía á útlimum, þángab til
tfeþur Júoas, hör um bil 16 dögum eptir ab hinn ákærþi hafíi
læknaíi á honum ofannefndan kláía og eptir ab hann aí> ó%ra
leyti seinustu dagana fremur \irtist oribinn frískari eh áíiur,
andabist hastarlega af blúbuppgángi, og heflr hi'ra'f.slæknirínn
í Húnavatns- og Skagafjaríarsjslu álitií), aí ti'% Iæknismeílferí)
hins ákæríia á Júnasi Kristjánssyni hafl verií) ísjárverí) oghafl
getab verií) samverkandi melbal til at) fljta dauba Júnasar,
h«ar á múti landlæknirinn í áliti, er hann að tilhlutun svara-
manns hins ákær%a her vib réttinn hefir géflb, heflr látií) í
ljúsi, ab eigi vir’éist fram komin grundvúlluí) sónnun fyrirþví
aí) læknismebferþ hins ákæríia á Júnasi haft voriþ hættuleg
et)a valdiíi dauíia hans.
þaþ er þannig sannaft á ákærba, aþ hann heimildarlaust
heflr veri?) aí) fást vi% lækníngar, án þess það þú geti álitizt
uppljst, a?) lækuíngatilraunir hans vib nofmian Jónas hafl orb-
ife aíi meini. Al vísu eru nú allar slíkar heimildarlausar læku-
íngatilraunir bannaþar í tilskipun 5. sept. 1794, sbr. og er-
indisbréf 25. febr. 1824 § 22, og hegníng vií> log"& ef framd-
ar eru, en meí)-því bréf dúmsmálastjórnarinnar 29. maí 1855
sem augljst er á prenti, til norifcur og austuramtsins um lækn-
íngar homúúpatha vifbist gjúra ráí) fyrir, aí) skottulækna hér
á landi yflr höfuí), eptir því sem ástatt er, ekki beri aí> lúg-
sækja fyrir lækníngar sínar. nema þvílík 1 æknisabferí) sévilb-
húft), aí) lífl og heilsu manna sé hætta búin, og þareí) meí)
þessn stjórnarbréfl virlbist vera gefln nokkur heimild þeirri sko%-
un hjá alþjbumúnnum, a?) slíkar lækníngar eigi muni veríla
sakfeldar, eéur farib eptir ofaunefndum hegníngarákvúrílunnm,
virliat, þar sem urn verkna?) er aþ gjúra, er eigi er bannaíiur
af því hann sé glæpur í sjálfu sér heldur af sérstökum ástæb-
um, hinn ákærbi eiga að dæmast samkvæmt þessu sjkn fyr-
ir hcgníngu, hvar á múti honurn ber aþ gjalda allan af máls-
sókn þessari rísandi kostnað og þar á mebal 5 rdl. til súkn-
ara hér vi?) réttinn og 4 rdl. til svsramauns síns þar. þan
svarauianni hins ákærþa í hérabi dæmdu málaflutníngslaun
samþykkjast. Rekstur sakarinnar í héralbi heflr verib vitalaus
og gins vörn heunar þar, og sókn og vúrn viþ landsyflrréttinn
júgmæt".
„þ>ví dæmist rétt aí) vera“.
„Ilinn ákæribi þorleifur Sigurísson á aí) vera sjkn fyrir
ákærum sóknarans í súk þessari, þó þannig ab hann lúki all-
an af henui lúglega leilbandi kostnaí) og þar á melbal í máls-
færslulaun 5 rdl. til sóknarans hér vib réttinn examinatus
juris J. Gníimundssonar og 4 rdl. til svaramanns hans þar,
organista P. Gubjohnsen. Dóminum ab fullnægja undir albfúr
ab lúgum“.
II, í málinu: Jón Sölvason og Vigfús Pétursson á
Iláreksstöfcum í Suðurinúlasýslu, gegn Prestin-
um séra Einari lljörleifssyni á Vallanesi.
(Upp kvetinn 10. ágúst 1857. Organisti P. Guíijohusen sækj-
andi; examin. juris Jón Gulbmundsson verjandi).
j,þar eb dómur sá frá 30. okt. f. á., sem hér
er undir áfrýjun, er upp kveÖinn af sýslumannin-
um í Noröurmúlasýslu sem nndirdómara meí) tiltekn-
uni meídóinsmönnum, en téÖum mefcdómsmönnum
ekki hefir meb áfrýjunarstefnunni verií) stefnt til ab
verja dóminn, hlýtur málinu samkvæmt N. 1. 1—2—3,
sbr. 1 — 7—1, og eptir kröfu hins stefnda, ab frá
vísa, eins og áfrýendurnir hljóta aí) til skyldast aí>
grei&a hinum stefnda lcost og tæríng nteíi 3 rdl.“
„því dæmist rétt ab vera:“
„Máli þessu frá vísast. I kost og tæríng til
hins stefnda, prestsins Einars Iljörleifssonar greibi
áfrýendurnir Jón Sölvason og Vigfús Pétursson 3 rdl.íf
— Maunalát og slysfarir. — 24. febr. þ. árs andab-
ist „heiburs- og merkisbóndinn" Brynjólfur Jónsson á
Jiíngskálum á 67. ári, fæddnr 4. júlí 1790, giptist 1811, og
átti 5 búrn, eru 3 þeirra upp komin; „hann byrjalbi búskap
sama árií) svo aþ segja bláfátækur, en eptir lét erfíngjum sín-
um 50 hundr. í fasteign og mikií) lausafé. Ilann var búsjslu-
og framkvæmdarmabur mill, ráíldeildarsamur og gætinn óásæl-
inn í öllum viþskiptum, mjúg nytsamur og gúbur félagslimur."
20. apr. þ. árs fórst flutníngabátur rnefe 4 múnunm á
Ilvammsflréi vestra, og tjndust allir mennirnir; formaburinn
hét Páll Jónasson, úngur maíiur og efnilegur. — Um sama
leyti ebur um næstl. sumarmá! urbu þau slys a? Viliíngadal
í Haukadal vestra, aí) koua og únglíngspiltur ur?u undirhey-
tópt er féll á þau, var pilturinn örendur þegar þau fundust,
en konan með litlu lifsmarki og dú skómmu sfbar.
— 27. júní andaíiist merkisbóndinn Steingríipur Jóns-
son, á Hlilbi fyr hreppstjóri á Ájptanesi, bróíiir Ketils íKot-
vog; fæddur 21. ágúst 1796, giptist 1822, 5. jan. Arnleifu dóttur
Jörundar hreppstjóra á Hlibi, og eigiibist meb henni margt
bama, lifa 8 þeirra uppkomin, úll mannvænleg. „Steingrím-
ur var mikií) vandaliur tápmatiur, atorku- og aflamalbur og
heppnismabur í mörgu, byrjabi búskap vib lítil efni en aubg-
aíbist vel; virtur og elskabur af þeim er þekktu hann“.
— I 5nverí)um júlímániöbi tjndist bátur meb 2 múnn-
um subur • í Garíii. — I sama mánubi fyrirfór mabur einh
sjálfum sér á Vatnsleysustörnd, haun var ekki alvita, og haflbi
fyr leitazt vib aí> tjna sjálfum sér. — í sama mánnibi bráil-
kvúdduBt hér í Reykjavík tvær mannekjur, búndi austan úr
Arnessjslu, úti á víbavángi, hann var sagbur mjúg drukkinn
ábur, og úldraib kona frá HlíÍarhúsum.
— 7. f. mán. andaÍist ab Fremri-Kotum í Sagaflrþi prest-
urinn séra Jún Jónsson Reykjalín, síiiast prestur afe
Rípi, en nú veittir Heydalir, sem fyr er getife, og var hann
kominn þetta áleifeis þángafe þegar andafeist; hann var kom-
inn nokkufe yflr sjútugt efea jafnvel allt afe hálfáttræfeu. Hann
var í múrgu tilliti hinn mesti veru- og merkismafeur, þótt
lianu ættí í jmsum brúsum á jngri árum sínum, og ætti ekki
húffeíngja hylli afe fagna á efri árunum, gáfumafeur/vel afe sér
og kenuimafeur gúfeur; meun hafa séfe þafe af jmsum augljs-
íngum í þessu blafei, hversu hann, nálega úllum prestum fremur,
hoftr mefe gjúfum og npphvatníngum styrkt hina njrri sjófei sem
stofnafeir hafa verife á seinni áium og félúg, t. d. Bókmentafélag-
ife, Biblíufélagife og fl. — Rípursóknarmenn súktu lík hans fram afe
Kotum, — því hann var mjúg ástsæll af sóknarmúnnum sín-
um, — og fluttu út afe Rípi, var hann þar jaefesettur 15. f,
máu., og var vife jarfearfúrina margt mannval úr Skagaflrfei.
— Émbœttispróf íslendínga vife háskól-
ann í Kaupmannahöfn árife 1857.
í 1 ö g v í si.
Jón Snœbjörnsson, (prests Ilenidictssonar (f) í Vest-