Þjóðólfur - 06.03.1858, Blaðsíða 4

- 60 -
fií rná til alb láta nÆrsktirlfcinn, ef einhlítt skal vera, ná yflr
gjúrvallt landi?), en þa% myndi þ« á hinn bóginn þykja nokk-
urt skoíinnarmál.
Eyrarbakka, 23. febr. 1858.
J. Th. Hansteen.
Dýralæknir.
Bréf til „þjóbólfs" (Frá Dr. J. Hjaltalín).
(Framh.). j.ir vitÍL sjáifr, herra ritstjóri I aí; þá eg gjarna
viþrkenni þaí), aí> þer í fyrstunni, hlyntií) vel aí> lækníngun-
um, hjálpuím mér til aí) út gefa fyrsta leibarvísirinn, um fjár-
klábans meþhúndlun og margt fleira, þá þúktui) þi'r eigi núgu
tortrygginn vib allar þessar súgur, sem yþr bárust til handa úr
sveitunum um ,,klábapeslina“ um aþgjúrbir dýralæknis T. Finn-
bogasonar o. s. frv., og eg er eigi viss utn, ab ybr hafl eunþá
skilizt þaí), aí) hinn smíþabi mismunr milli hins svo kallaþa
óþrifakláíía, og sunnlenzka klábans, er tóm vitleysa og hugar-
burþr. Eg vildi þer hefbib verib eins tortryggiun vib þessa
súgu, eins og viþ homúopathíuna, hverja þúr haflí) meílhúnd!-
aí> eins og henni ber, og hinir mentuþustu blaþameun erlend-
is hafa gjúrt. Allt ab einu er eg mjíg í efa um, hvort þer
nógu graudgæfliega haflþ yflrvegaí) afleibíngar þær, er þaþ
verþr aí) hafa á þetta mál, þegar fullar líkur eru til at) sótt-
in spretti upp, þar sem minst varir og án súttnæmis; í hib
minsta heflr mer allt af sýnzt þer mjúg tortrygginn meþ aí)
hlýba á sannanir þær og dæmi, er sýna þetta. Eigi ab síþr
er þaí> mjúg óheppilegt, a% fólk getr ekki komizt í skilníng
um þetta, og ollirþaí) mikilli óhamíngju, er menn standauppi
eins og þvúrur, þar sem klábann ber a?) húndum. þér vitib
sjálflr, herra ritstjóri! til hverra úrræ%a menn nú ætla aþ grípa
í hinum úmtunum viþ fjárklábanum, sem þar er a'b útbreih-
ast, og eg er sárhræddr um, þegar úllu er á botninn hvolft,
aí) þér og yíiar reyndi merkismaþr" munií) naumast gizka á
hvaþ nú liggr fyrir þessum amtsbúum, ef þeir ætla aí) halda
áfram stefnu þeirri er þeir hafa byrjaí) á. Aí) þar muni verþa
hugsa?) minna en ekkert npp á lækníngarnar eru úl! líkindi
til, en hvaí) liggr þá fyrir? eg held hnífrinn, og ekkert annaí)
en hnífrinn, enda er hann nú óspart vib hafíir á Norferlandi.
f>ar ætla menn aptr a?) upp taka þenna gamla fyrirskurþ,
hvaf) ónýtr sem haun heflr sýnt sig í Rángárvallasýsiu og víb-
ar. Eg vil einúngis óska eins, og þaí> er, aþ þér og aþrir
skynsamir menn farib mjúg varlega út í þá sálma sem þar
eru hafíiir fyrir messu upphaf, en þab er hin óhappalega trú,
sem búiþ er ab koma inn í þjóbina, sumse, aí) sýki þessi all-
eina upp spretti ogút breiþist vilb sóttnæmi, því sé henni
áfram haldií), er eigi armaþ sýnna, en hún veríii landi þessu
til mikillar óhamíugju, og gjúrsamlegrar eybileggíngar.
(Niíirl. í næsta bl.)
— þar eb húsbóndi minn Kaupmafer S. Jacobssen
hefir, sakir hinna almennu verzlunarvandrœíia og ó-
happa í útlöndum, neybzt til ab selja fram bú sitt
fyrir gjaldþrota sakir til skipta milli skuldheimtu-
manna hans ef ekki kæmist samníngar á milli hans
og þeirra, en þeir sem skiptum þessum eiga ab rába
hafa hins vegar meb bréfi 25. janúar þ. á. falib
mér fyrstum sinn alla forstöbu verzlunar hans hér í
stabnum, þá auglýsi eg hér meb öllum, samkvæmt
því sem fyrir mig er lagt í tébu bréfi.
1. Ab allir þeir sem verzluninni skulda, verbi
ab koma til mín sem fyrst til ab klára skuldir sín-
ar eba færa Iögmætar ástæbur fyrir því er þeir
kynni ab hafa á móti skuld sinni. Allir skuldu-
nautar búsins skulu fá salt ab tiitölu vib skuldar-
npphæb sína í fiskiafla sinn til þess ab kvitta meb
honum skuld sína.
2. Ab allir sem eiga inni vib verzlunina, geta
fengib þab allt afgreitt út í hönd meb þeim vörum
sem til eru nú í verzluninni, en þær eru nógar fyrir
því sem abrir eiga inni, ef þeir gefa sig fram í tíma.
Salt fá þeir samt ekki sem eiga inni.
Reykjavík, 2. marz 1858.
M. J. Matthiesen.
— Af fjalH vantaði í haust grátt niertrippi á annan
vetr, inark: biti og fjöðr framan hægra ; umbiðst að halda
þvf tíl skila að Kalmannstángu eða að Fitjum í
Skorradal. r
Einar Arnason.
— Oskilahestr fagrrauðr, nálægt5—6vetra, mark:
tvístýft framan liægra, liefir verið hér í hirðíngu í velr, og
niá vitja hans til mín gegn borgun fyrir tilkostnað að Lax-
nesi i Mosfellssveii. ^
Asta Gubmundsdóltir.
— K láð a I æk n in ga rn a r hér syðra gánga að vísu
misjafnt úr hendí, en hcldr vel yfir höfuð að tala; sjúka
féð liefir óvíða dregizt upp, víðast haldizt kláðalftið, og
þrflst mæta vel, sumstaðar er féð alveg læknað og kláða-
laust; baðmeðölin, er liezt hafa reynzt, vanla nú, og hnekkir
það framhaldi læknínganna. Olfusingar sumir ogSelvogs-
menn kvað vera þegar larnir að kaupa sér fjárstofn austan
úr Iloltum, — Kláðanefndin hér í staðnum með bæjarfógeta
og dýralækni, skoðaði 27. f. mán. allar 7 kindr, skólakenn-
ara H. Itr. Friðrikssonar, og reyndust allar allæknaðar og
nlvcg kláðalausar.
Prestaköll.
Óveitt: Garðar á Álptanesi (sjá þ. árs þjóðólf
bls. 48) slegið upp 3. þ. mán.
Uppgjafarprestinum f brauðinu stiptpróf. herra Árna
er áskilið: þriðjúngur af öllnm tekjum að frá skilduin
oifium og tekjnm fyrir aukaverk; þriðjúngr alls stað-
arins ef bann vill hafa þar sjálfr bú, og að auki afgjald
af jörðinni Bakka. —
— Miklibær f Blönduhlíð, að fornu mati 31 rd. 86 sk.;
1838: 188 rd.; 1854: 304 rd. 27 sk. slegið upp 5. d.
Uppgjafaprestr er f branðinn, séra Jón Jónsson,
inilli 70 og 80 ára að aldri, honum er áskilinn þriðj-
úngr allra fastra tekja.
það hefir en fremr borizt, að séra Stefan prófastr á
Valðjófsstað í Norðr-Múlasýslu, sé látinn, og að það
brauð sé laust, en þar um skortir enn fulln vissu.
Skörrastaðr var óveittr f dag.
— Næsla bl. ltcmr út þriðjud. 16. þ. mán.
Útgef. og ábyrgbarmabr: Jón GuÓmundsson.
Prentabr í prentsmibju Islands, hjá E. þórbarsyni.