Þjóðólfur - 12.06.1858, Blaðsíða 3

- 111
legt sé, afe sumir þeirra hafi viljab láta til leiSast;
en vonandi er, ab þetta verbi „fýlukippr" fyrir þeim
Olafi, því allir mega sjá, hve fjarstætt þafe er upp-
runalegum tilgángi „Nýrra Félagsrita", og stefnu
þeirra afe undanförnu, afehafaslíkt mefeferfeis fyrir
afera, í þeim tilgángi sem augljós er orfeinn.
— Mcð póstskipinu sigldi héðan f morgun alfari til
Danmerkr, sýslumaðr Borgfirðínga Waldemar Lassen
ásamt frú sinni og börnum; hann fór með þeim almanna
róm sýsluhúa sinna, að þar ætti þeir að sjá á bak einhverju
hinu bezta yfirvaldi er þar hefir átt sýslu að stýra, því
hann hafi verið þeim hæði réttlátr f úrskurðuni, nærgætinn
og sanngjarn í ðllum heimtuin, afskiptasamr og úrskurð-
argóðr, og Ijúfr við hvern mann, og gestrisinn.
(Aðsent á dönsku)
Til höfundarins afe kaflanum, „úr bréfi aö sunn-
an“, í 5. ári „Norfera" nr. 29 — 30.
(Nidrlag). þér nefnið inig Dr. philosophiæ, og farið þeim
orðuin um mig, að cg sé maðr er látist liafa ransakað
náttúruvísindanna og náttúrunnar leynilegu verksmiðjur
(„Værksteðer); að þvf er þér nefnið mig Dr. philosoph.,
þá get eg ekki öðru svarað en því, að eg verð að ve-
fengja, að þér hafið makt og mynduglcyka til að veita
mér þá nafnhót, því hvorki er eg dr. philos. né liefi lát-
izt vcra það; hitt, að eg hafi látið í veðri vaka, að eg
hafi útgrundað leyndardóma náttúrunnar, er eins ástæðu-
laus áburðr á mig; eg hefi aldrei fengizt frekar við nám
náttúrufræðinnar heldr en mér fanst nauðsyn á fyrir dýra-
læknir, en að öðru leyti vil eg skjóta þvf undir alla er
við mig hafa kynzt og séð aðfarir mínar, hvort eg hefi
hagað inér öðruvísi en mcntuðum heiðrlegum manni sómir.
þér bcrið mig cn frcmr fyrir þvf, hvaða samband mundi
eða skildugleiki milli fjárkláðaveikinnar og bráðapestarinnar,
en það sein þér þar berift mig fyrir, er fótlaust með öllu;
cg hefi ekki svo mikið sem liugsað mér auk hcldr skýrt
frá þessleiðis sambandi milli téðra sjúkdóma, enda var mér
það ekki hægt, því eg er ckki farinn að sjá bráðapcstina
enn, og ekki er til nema fáorð lýsíng á henni, en afþeirri
lýsingu er helzt ætlanda, að sýki þessi sé einskonar milta-
drep, er hvorgi hefir að sögn manna, vart orðið annar-
staðar en hér Islándi og í Færeyjum. _þenna lærdóm
(um stánband sjúkdómnnna) sem inér er eignaðr, hefi cg
aldrei hvorki heyrt né séð fyr en nú f „Norðra"; en af
þvf mér allt að þessu hefir ekki gefizt færi á að sjá lif—
nndi kind sjiika af bráðapest, og eg þess vegna hefi ekki
heldr getað gjört mér neina Ijósa hugmynd um sjúkdóm
þenna, þá er inér ekki fært að svo komnu að segja neitt
vfst álit mitt á lionum, eða um sambandið er hann stendr
f við aðrar fjárveikjur. En ef þér vildið bera incira á
liorð af því tagi sem er í bréfi yðru, eða ef yðr findizt
nauðsyn á að svara einhverju því er eg nú hefi sagt, þá
vona eg þér gjörið það svo, að þér nafngreinið yðr jafn-
framt, þvf þessleiðis áburðr sem sá er þér berift á mig,
án þess að til greina nafn yðar, er jafn lofsverðr fyrir
höfundinn eins og fyrir þann ritstjóra er Ijær slilsu rúm i
blaði sínu. Eyrarbakka, 27. maf 1858.
J. Th. Hansteen.
dýralæknir.
Dómr yfrdómsins
í málínu: verzlunarsveinn Gustav Iwersen, gegn
ræfeismanni (vife þjófebánkann í Kaupmannahöfn)
H. P. Hansen og skiptaráfeandanum í þrotabúi
sál. kaupmanns J. Iwersens í Ilafnarfirfei.
(Kveðinn upp á dönsku 12. apr. 1858. Forsetinn í
yflrdóminiim hcrra Th. Jónassen vék dómarasætið, því
hann hafði fengizt að nokkru við skiptin í héraði, en
kand. júris II. E. Jolinsson var mcðdómandi í staðinn.
Organisti P. Guðjohnsen sókti fyrir Iwersen, en engi
gaf sig fram til að halda uppi vörn af hendi hins
stefnda).
'„I máli þcssu hcfir stefnandinn, verzlunarsveinn Gustav
Iwersen, sainkvæmt konúnglegu uppreisnar-leyfisbréfi á-
frýjað skiptaniðrjöfnun skiptaréttarins i Gullbríngu- og
Kjósarsýslu frá 22. desbr. 1853, í þrotabúi kaupmanns J.
Iwersens, þar scm krafa áfrýjandans um þjónustukaup, að
upphæð 200 rd., er látin sita á hakanum fyrir vcðskuldar
kröfu hins stefnda ræðismanns II. P. Hanscns, og hefir á-
frýjandinn krafizt þess, að liinn stefndi verði skyldaðr til
að færa aptr inn f húið téða 200 rd., og að skiptaráðand-
anum yrði gjört að skyldu, að gjöra nýja skiptaniðrjöfn-
un, og að úlhluta áfrýjanda þá upphæð er liann krafðist".
„Ilinn stefndi hefir hvorki komið hér sjálfr fyrir yfir-
dóminn, né heldr neinn annar af hans liálfu, og verðr því
að dæma tnál þetta eptir gögnum þeim og skilrfkjum sem
í dóininn eru fram lögð“.
„það er nú hert af liinuin fram lagfta skiptagjörningi,
að áfrýjandinn hafi komið fram fyrir skiptaréttinn, 20.júnf
1849, ineð téða 200 rd. kröfu sfna, er hann telst eiga í
kaup fyrir að liann hafi veitt verzluninni forstöðu fyrir
hiind móður sinnar, madme G. Iwersen, um citt ár, en að
ekkert hafi lagt veriðútí þessa skuld, lieldr cru allar ept-
irstöðvar búsins, — að frá dregnum skiptakostnaði, mann-
talsbókargjöldum og uppeldiskostnaði til inadine G. Iwcr-
sen,— að uppliæð 2057 rdl. 46 sk., en þar í var fólgið bæði
andvirði húss þess er búið átti og selt var fyrir 1050rd.,
og svo aft öðru leyti það er hafðist upp úr vörucptir-
stöðvum húsins og lausum aurum þess og það sem inn
náðist af útistniidandi skulduin, — út lagt upp f fyrgrcindu
vcrzlunar kröfu ræðismanns II. P. Ilansens, er var að upp-
hæð alls 8401 rd. '24 sk. eptir veðskuldarbréfi 18. maf 1848,
og verðr ekki mtr komizt eptirþvf sem ráða cr af skipta-
niðrjöfnuninni, cn að veftdregið hafi verið fyrfr skuld
þessari, bæði fasteignir og lausalé húsins. þvícr nú lireift
f áfi'ýjunarstcfnunni, að þessi krafa áfrýjandans sé kaup
hans fyrir forstöftu þá er hann veitti verzlun húsins, fyrir
hið síðasta árið, og fyrir því áliti liann að krafan ætti for-
gaungurétt („var privilegerct“), og ætti þvf samkv. opnu
hr. 23. júlf 1819 að sita f fyrirrúmi fyrir vcðrétti hins
stefnda i lausafé húsins; cn þar sem þetta op.br. 23.jnlí
1819, er út gefið til Danmerkr, en aldrei löglcitt til gildí.s
á Islandi, og verðr þvf ckki, að áliti yfirdómsins, hcini-
fært hér, og þar sem lög þau cr cr á Islandi gilda, inni-
lialda ekki neina ákvörftun um það, að lijúakaup skuli
ciga forgaungu fyrir skuld sem er lielguð vcði lausra aura,
þá verftr ekki réttarkrafa stcfnandans aðhylzt, lieldr verðr
að staftfesta skiptaniðrjöfnun þá sem hér er áfrýjuð.
Málskostnaðrinn verðr, eptir því scm á stendr, aft
falla niðr, eu laun málsfærslumannsins cr skipaðr var á-