Þjóðólfur - 21.03.1860, Blaðsíða 2

en til Pernillu. Meftan menn Iiafa ekki til eitt-
hvað innlent og laglegt, sem sjálfsagt kemr
þegar stundir líða,—nógerefnið til bæfti fornt
og nýtt — þá er æfl,in nnn» a^ bezt 11111111 ei."a
hér við, aft leika eitthvað eptir Holberg, og, ef
til vill, eptir Moliere; við gleðileikana verðum
vér Iiklega fj'rst um sinn að nema staðar, eg
held aft sorgarleikarnir sé oss aft svo stödrlu
ofvaxnir. Síftasta kvölrlift var leikinn „Hrólf*
ur“, eptir Sigurft Pétursson, og |>ókti nlmennt
takast vel, svona í fyrsta sinni og eptir svo
stuttan undirbúning, sem |>eir höfftn leikararnir.
Hrólfurog Auftunn voru ágæta vel leiknir. Hrólfur
mun jafnan f>ykja skemtilegr og bera vitni um
snild höfundarins, en mætti eg nokkuft finna aft
fyrirkomtilaginu, |>á segfti eg, aft betr kynni eg
vift, aft Hrólfur kæmi eiimig fram í öftrum fiætti,
og hyrfi ekki, eins og hann gjörir, úr sögunni,
fyren |>eim jiætti er lokift.
Á dönsku varleikift: ,Doktoren imod
sin V ilj e“, gleftileikr eptir Moliere,‘frakknesk-
an mann og mesta skáld (+ 1673). Aft jieim
gleftileik varhinbezta skemtun, j>ví bæfti kemr
j>ar mart hnyttilegt fyrir, enda og vel leikift.
,Naboerne“ er danskt; jiarleika afteinstveir
menn, og jiókti góft skemtun; jteir sem léku
voru hver öftrum betri. BSu pp 1 i ca n t en“ og
„Bonden iDampbadet*, er bvort um sig
eintal (Monolog)- bvorttveggja tókst prýftilega,
og eru j>ó eintölin aft sögn ekki livaft auftveld-
úst. Milli jiess, sem leikift var, heyrftist marg-
raddaftr saungr bakvift fortjaldift, er skólapiltar
ásamt saungkennara sinum súngu, og var j>aft
ætíft laglegt ogstundum fagrt aft heyra, en ekki
var nærri laust vift, aft tilheyrendr sumir truíl-
uftu j>á skemtun meft liávafta og skvaldri, sem
ekki á aft heyrast á leikhúsum, jiarsem lag er
á, reyndar aldrei, en sizt jiegar eitthvaft fer
fram inn á leiksviftinu, sem ætlazt er til aft
eptirtekt sé veitt.
jþegar nú jiess er gætt, aft allir jiessir menn
sem Iéku, voru lítt æfftír vi slikstörf, aft ílestir
jieirta hafa aldrei séft leikift erlendis, j)á má
J>aft furftu kalla, og sýnír j>aft, aft einnig til j>ess
hafa íslendingar nógar gáfur. Eg neita j>ví ekki,
aft snrnt líkafti niér ekki sem bezt, en jiaft voru
aft eins smániunir, sem hverfa aft mestu innan-
um svo margt og mikift sem vel tókst. Mér
jiókti t. a. m. sumir jieirra bæta heldr miklu
inn í textann, er eg ætla aft ekki muni hafa
j>ar staftift, en j>aft skyldu inenn forftast; sömu-
leiftis þókti mér stunduin sumt veröa dáltift um
of; eg er nú búinn aft gleyma j>vi sumu, en eg
vil taka til dæmis: f>olleysift og iftíft á karlin-
Inum (Stork, efta livaft liann nú hét) i „Mis-
skiiningnuin"; míkla stamift í mannintim íDok-
tornuin"; ruggift og róftrinn og hljóftin í Maungu
í „Hrólfi". 5etta J>ókti niér um of. 3>aft varft-
ar inestu, aft f>ess sé jafnan gætt, hvort lieldr
í sniáu efta stóru, er meiiii kalla ,decorum“,
efta velsæmi, Sömuleiftis er mér til efs, Iivort
j>aft átti vel vift, aft annaft vitnift í Hrólfi brækti
í hattinn sinn, j>ó jietta kunni einhver aft liafa
gjört; jiaft virftist heldr ekki ástæfta til j>ess
{>a r, er j>eir voru j>á staddir, hjá bónda, og
gólfift naumast svo táhreint; j>aft sýndist, ef tíl
víli, eiga eins vel vift, ef leikarinn vildi á ann-
aft borft sýna áhorfendum miftr kurteyslega
venju er sumir tíftka, — hlátt áfram aft hrækja
á góllift, jiurka síftan meft fætinum, og jiaft
rækilega. Bt. 21. febr. 1860.
XX.
(Absent).
TólfVtkilriiiig'a Nkatfrinn vestra.
(Niftrlag). þegar nú aft Alþíngi var veitt lög-
gjafaratkvæfti í fjárkiáftamálinu 1857, þá er nií fyrst
á þaft aft líta, aft þaft var ekki einúngis óþarft heldr
öldiíngis gagnstætt þjóftréttindum vornm, aft biftja
líftstjórn Dana aft leyfa aft leggja mætti nýjan skatt
á jafnaftarsjóftinn, aft Alþíngi og konúngi vorum
fornspurftum, og vér viljum enfremr segja, aft þótt
nú liinn rétti vegr heffti verift valinn, meft því aft
frumvarp til tollsins, heffti verift samþykkt af þíng-
inu og staftfest af konúngi, sem vafalaust hlaut aft
vera, eins og sjá má af opnubr. 24. nóvbr. 1856,
þá varft lagaboftift aft birtast áftrenn tollsins beffti
krafizt verift; eigi getum vér heldr séft, aft saka-
mála tilskipnn af 24. jan. 1838, heimili aft slengja
kostnafti þessum saman vift jafnaftarsjóftinn, efta
leggja hann á sama gjaldstofn. þaft getr og heldr
engum sönnum Islendíngi, sem þekkir þaft jafnrétti
sem vér og þíng vort eigum meft Dönum og þíng-
um Dana, þótt álaga þcssi öftruvísi en skaftleg og
raung, og bverja þá ráftstöfun ráftherranna ogRík-
isþíngsins, aft vera meft öllu ólögmæta, sem hefir
verift framfylgt, án heimildar konúnglegra laga og
Alþíngis 8amþyktar; efta liver mundi nú sá hafji
verift, sem beftift heffti um, aft kostnaftr þessi yrfti
lagftr á jafnaftarsjóftinn? ekki Alþíngi, ogekkiheldr
líklega amtmaftrinn, sem áftr haffti látift í Jjósi, vift
þá sem síftar krafftir voru um skattinn, aft þaft
niundi dragast aft hann legfti þenna kostnaft á oss.
Aft þíng Dana hafiengan sk a ttaál ögnré tt yfir