Þjóðólfur - 10.07.1862, Blaðsíða 4

- 120 -
rd. sk.
Flutt 4582 40
3. Tillög félagsmanna :
a, frá þeim sem greiba árstillag, — fyrir
árib 1861.......................9 rd.
b, frá 4 nýjum félögum meb 5 rd.
tillagi........................• 20— 29 „
4. Fyrir seldar forlagsbækr félagsins . . 12 48
5. Gjafir þetta ár.................... „ „
6. Fyrir þau j a r b e p 1 i, er félagsstjómin
pantabi til útsæíiis frá Khöfn næstl. vor,
er inn komib:
úr Reykjavíkrbæ ... 20 rd. 38 sk.
— Gullbríngusyslu . . 16 — „ — 36 56
Alls 4,660 48
Útgjöld.
1. Greitt fyrir jarbepli, 14 tunnur, pantab-
ar til útsæbis af félagsstjórninni, vorib
1861, samtals........................... 86 32
2. Sjóbr aí> árslokum 1861. rd. sk.
1. Vaxtafé í kon.sjóbi 2000r. „s.
hjá prívatmönnum
gegn fasteignarvebi 1467- 48-
4% 3467- 48-
37j°/o í kon.sjóbi 1000- „-
vaxtafé alls --------------4467 48
2. Ógoldin félagstillög o. fl. . 40 „
3. Í sjóbi bjá féhirbi ... 66 644574 j6
Alls 4660 48
Eeykjavík, 31. Desbr. 1861.
Jón Gubmundsson.
* * *
þenna reikníng höfnm vlb nákvæmlega skobab,
og höfum vib ekkert fundib útá hann ab setja.
Keykjavík, 29. Maí 1862.
Jón Pjetursson. P. Melsteb.
— Sýslufundir og abrar abgjörbir útaf
fjárklábanum, í Maí og Júnímánubi 1862.
Eptir því sem fram á vorib kom, varb þab æ
berara og berara, ab lækníngastjórninni mundi ætla ab
takast þab, ab halda fjárklábanum hér um þær sömu
sveitir og sömu stöbvar, sem hann hefir verib um
í allan vetr, bæbi um sybri hluta Borgarfjarbarsýslu,
og víbsvegar um Gullbríngu- og Kjósarsýslu. Allir
voru samdóma um þab, ab sýkin var nú miklu
magnabri í þeim sveituni, heldren 2 hin síbustu árin,
en féb fjölgab stórum, enda f þessum sjúku hérubum,
auk heldr í hinum heilbrigbu, bæbi þeim, sem liggja
ab sjúku hérubunum: efri hluta Borgarfjarbar og
vestustu hreppunum í Arnessýslu, og ekki síbr í
hinum fjarlægari, einkanlega í Húnavatnssýslu, Ráng-
árvallasýslu, og eystri og efri hluta Arnessýslu; fjár-
fjölgun þessi gjörbi þab, ab samgaungur yrbi óum-
flýjanlegar, er öllu geldfé yrbi slept á fjöll, þá aptr
fjallsöfn og samrekstrar í haust, ef ekki væri sem
ríkast fyrir girt á allan þann veg, sem framast væri
kostr á. A hinn bóginn standa enn óaptrkallabar
af öllum æbri og lægri klábastjórnendum þær tvær
abalreglur, er konúngserindsrekarnir settu 1859, 1.
að allt það fe skyldi álíta sjúkt eða grunsamt, sem
kláða hefði haft á þessu ári; 2. Ab strángan
a b s k i I n a b skyldi jafnan hafa á öllu sjúku og
grunuðu fe frá ásjúku. ,
því var þab sannarlegt velferbarmál hinna heil-
brigbu hérabanna, ab reyna ab verjast nú og brinda
af sér samgaungum úr sjúku bérubunum héban ab
sunnan, svo ab biómlegr og hraustr íjárstofn þeirra
eitrabist ekki af nýu.
Vér höfum fyr skýrt frá Grímsnesfundi Árnes-
ínga, og hvaba áheyrn ab tillögur fundarins fcngu
hjá háyfirvaldinu. Efri hluti Borgarfjarbarsýsln, og
sveitirnar í Árnessýslu voru þar einsog undir brenn-
anda vegg náúnga síns, og Húnavatnssýsia hafbi
fyrir fáum árum mátt kenna á því, svo ab hérabs-
mönnum mátti fullminnisstætt vera, hver vobi henni
er búinn af samgaungum úr Borgarfirbi og þíng-
vallasveit. Amtmabr Havstein, er hefir aubnazt ab
sjá svo ríkulegan og heillarfkan ávöxt röggsemi
sinnar og stjómsemi í þessu fjárklábamáli, ferbab-
ist vestr til Húnavatnssýslu, átti þar fund vib helztu
hérabsmenn um þab, hvab nú mundi helzt til úr-
ræba til þess ab verjast klábanum af nýju héban
ab sunnan, og gjörbi síban út sendimann meb á-
skorun til amtmannsins í Vestramtinu og amtmanns
vors hér sybra, ab þeir legbist enn allir á eitt, til
þess ab halda uppi Skorradalsverbi í sumar á sam-
eiginlegan kostnab allra amtanna; þetta var um
sumarmálaleitib. Amtmabrinn í Vestramtinu svar-
abi útí hött, ab sagt er, og endileysu, hvorki af né
á; sendiinabrinn færbi þab svar hans frá Stykkis-
hólmi ásamt áskorun Havsteins híngab subr til Stipt-
og subramtsins; og hverju haldib þib, ab snbraintib
hafi svarab? sendimabrinn fór svo héban, ab amtib
svarabi engu meb honum. Havstein afrébi samt,
meb rábi Húnvetuínga og annara beztu manna, ab
gjöra út og senda þrjá menn í Skorradalsvörbinn
og skyldi einn þeirra vera varbforíngi, Ögmundr
bóndi á Fjarbarhorni, aftók eigi ab bæta þar 2 vib,
ef vörbrinn kæmist á, og fylgdi þar meb enn ný
áskoran á Subramtib, ab styrkja til varbarins ab
sínu leyti; þetta var um fardagaleitib, en þá fékk