Þjóðólfur - 24.08.1863, Page 3

— 167 —
neinu móti komizt yflr þau, svo þeim yrífl lokií) á þeim
logbolbna þíngtíma, þar sem þíngií) lika jafnan hellr láti()
vera annt um þab, aí) s»m faat mál, et;a þó heldr
®ngi af þeim málum, sem þab í hvert skipti heflr tekic) ab
Ser, yrí)i útundan eí)a eptir.
Jnngib heflr þaunig í þetta skipti haft svo morg mál til
D)eí)ferbar, auk þeirra, sem stjórnin lagí)i fyrir, aí) þeim
varb ekki komií) af nema meb því, ab lengja þíngtímann
til mona, þrátt fyrir þaí), þóþingií) ynni met) hinum venju-
lega áhuga og elju aí) afgreiftslu málanna, af hverjum sum
bæfci eru umfángsmikil og umvarbandi, en málin hafa líka
ab eg ætla óll komizt af, og þó meiníngar manna undir
umræbunum stundum væri allmjóg deildar, hafa þær þó
yfir hófuí) getaí) sameinazt í eina heild ab lyktnm og þaí)
í góí)ri eindrægni.
J>aí) er þessi eindrægnisandi, sem eg innilega óska aí)
ávallt mætti búa og byggja hjá alþingi, því þaí) er abal-
skilyr()ib fyrir þingsins góírn og gagnlegu framkvæmdum í
þjónustu fóstrjarbar vorrar.
Verib getur, ab í einstóku málum, sem í þetta skipti hafa
komib fyrir á þínginu, og í úrslitum þeim, sem í þeim eru
orbin, kynni ab virbast bregba fyrir þeim blæ, er vottabi
um einskonar óánægju meb meb þab fyrirkomulag, sem nú
or á ýmsu h£r á landi; en ef svo væri, vona eg bæbi og
oska, ab þab hafl enga dýpri rót, hvorki þjá þinginu nð
þjóbinni yfir hófub ab tala, nó heldur, ab þab á nokkuru
hátt fái veikt þab trúmibartraust, sem ávalt heflr ríkt hjá
Isleiidíngum gagnvart konúngi og stjórninni, og þab því
síbr, sem v&r getum haft fylstu sannfæríngu um þab, ab
stjorniu eins hereptir og híngabtil, muni líta á allar sannar11
þarflr vorar, og bæta úr þeim svo fljótt sem unnt er. Eg
geng ab því vísu, ab eg í 8tóbu minni tll ybar á þessu
þíngi ekki hefl getab fullnægt þeim krófum, som þer meb
r&ttu hefbib getab ætlazt til, en jafnframt leyfl eg mér þó
vænast þess, ab þfcr unnib mer þess sannmælis, ab eg
^afi haft góban og einlægan vilja, þó hann hafl verib veikr
1 íramkvæmdinni.
frngsins háttvirta fersota votta eg sfcrílagi mínar beztu
þakkir fyrir alla þá velvild, sem hann bæbi endrarnær og
Ilu ) samvinnu okkar á þessu þíngi hefir sýnt mer; hann
a einnig meb fylsta retli skilib, ab þíngib votti honum
*ler fulla vibrkennníngu og þakkir fyrir þami mikla lipur-
leik, verklægni og stabfestu, sein hann heflr lagt fram í þeirri
'a*idasómu kollun, sem þíngib hafbi falib honum á hendr,
Seu) þess forseta. Svo votta eg einnig þíngsins heibraba
^araforseta mitt þakklæti fyrir þann velvilja, sem hann í
bvert skipti, sem hann á þessn þíngi heflr gegnt forseta-
stórfunum, hefir sýut mer; í einu orbi: eg þakka þínginn í
sinni, og hverjum þíngmanni serílagi, fyrlr volvild
heild
þoirra
°g wmbnrbarlyndi vib mig á þessu þíngi, og skal eg
j ir, m~ Mk ,1
Jktum og urn loib eg nú kveí) yíiur, hei?)ruí)u alþíngis-
nienn, frá heasnm . v ,
,, m 6tao, úska eg af hjarta lukku og blessun-
ar yllr vorum milrti-ri ,
. air‘ka konúngi og voru fúturlandi og yflr
alþingi, sem oss heflr t.n «, . . '
r kalla?), og yflr ollum þeim, sem mei
hreinum og gúöum viiia
, , , Ja “•«» unníö, og eptlrleiuis viima f
þuss þjúnustu .
Að þessari tohi lokinni, þá sttílð alþíngisfor-
setiön nrjP Og flíitti svo hljóðandi ræðu:
»Háttvirtu alþíngismenn, elskuðu bræðr!«
,Upphaf og endir bendir hvaþ til annars, og Ifeflr hvort
fyrir sig sfna áhyggjn og alviiru í för meþ ser, ogþvímevra
ber á þessu, sem vilinn til hins gúþa og áliuginn á því er
einlægari, og tilflnníng vanmáttarins næmari, og því eftli-
legra er þaíi, sem þa?) millibilií) er þýín'ngarmeira ogísjálfn
súr alvarlegra, sem liggr á inilli upphafsins og endisins.
þú sú áhyggjau, sem bjú mer í brjústi, þegar eg í byrjun
þíngs þessa, sem nú er ab enda, gekk aþ storfum k'illunar
minnar, væri meþfram nokkuf) serstaklegs cþlis, þá veit eg,
aþ oss óllum heflr þú legií) á hjarta ein og sama áhyggjan
— áhyggjan um heiþr og heillir vorrar sameiginlegu ást-
kæru múþur — áhyggjan út af vorri vandasömn og ábyrl?)-
armikln köllun. Og þaþ sama, sem þá litti áhyggju toína
og hughreysti mig, heflr án efa hughreyst yíir alla, þetta:
aþ af engum verbur meira kraflzt, en það hann reynist
trúr. Aþ ver nú allir á þessari vorri aivarlegu skilnaþar-
stundu getum rúlegir iitiþ til baka yflr þerma vorn sam-
vinnutíma — glabir af þeirri meþvitund, a?) vúr höfum haft
hreinan viija til og stöþugan áhuga á afe reynas.t trúir
og lagt þar til fram alla vora veiku krapta. — þetta er þaþ
— þessi gleþiríka meþvitund, og andans sæla rúsemi er
þaí), sem eg af hjarta úska og fulltreysti, aþ nú búi oss
öllum í brjústi, og livaþ getum ver átt þar betra og dýr-
mætara ? Afe þessi áhngi á trúmennskunnar helgu skyldu
ekki hafl byrjaf) fyrst þá, er í víngarbinn var komiþ, þar
um eiga margir yíiar heiclarlegan vitnisburþ í þeim mörgu
bænarskrám frá ýmsum höruþum landsins og uppástúngum
frá einstökum yfmr, sem þíngi?) heflr haft til me?)fer?)ar.
þær eru alis 62 a?) tölu, en margar sama efnis, einkum
þær, er lúta a?í hinum lielztu áiiuga- og velfer?)armálum
þjú?>arinnar. Eins og þér viti?), heflr vor allramildgsti kon-
úngr láti?) leggja fyrir þíng þetta 6 lagafrnmvörp; frá hendi
stjúrnarinnar heflr þa?) líka haft tii me?ifer?)ar 1 álitsmál,
og frá þjú?)inni alls 42 málefni. í þessnm málefnum liefir
þíngi?) sett30 nefndir; 2 hafa veri?! tekiu aptr, 9 feld frá nefnd,
7 vísa?) til nefnda í ö?irBm málnm og 1 fali?) forseta a?)
senda þafe mefe mefemælum þíngsins til konúngsfulltrúa
mefe þeirri úsk, afe hann bæri þafe fram fyrir lilutafeeigandi
stjúrnarherra. Af þeim 30 málefnum, sem nefndum hafa
verife feugin til mefeferfear, heflr 1 verife útkljáfe vife afera
umræfeu, eu 29 verife rædd á 3 afealfundum, afe mefetöldum
þeim 2, sem vife afera umræfen voru falin einni og sómu
nefnd til a?) rita um þau allraþegnsamlegast ávarp. Um 2
af þeim heflr þíugife ályktafe afe senda ekki neiua bænar-
sk,rá, og þannig heflr þíngife afe þessu sinni ritafe vorum
aliramildasta konúngi álits og bænarskrár a?) eins nm 24
málefni, ank hins nefnda þegnlega ávarps, sem inniheldr
lotníngarfnllt þakklæti til hans hátignar, samt tilflnníngar
og úskir þíngsius serílagi vifevíkjandi stjúrnarbútarmálinu.
þannig heflr ekkert orfeife útundan af þeim málefnnm,
sem þíngi þessu hafa verife feiígin til mefeferfear, og orþafe
afe þakka svovel hinum háttvirta konúngsfniitrúa. sem af
uærgætni sinni veittl naufesynlegan vifeanka vife hinn lóg-
bofena þíngtíma, sem og einnig aiúfe, verklægni og kapps-
munum hinna ágætu starfamanna, sem verkefnt þíngsins
mest hafa hlafeizt á.
Eg þarf ekki afe geta þess, afe verkamennirnir hafa verife
3 færri en von var á, efea fara orfeum um, hvílíkr söknufer
voru fámenna þíngi var í þessu, og sferílagi f þeim afbikigfes-