Þjóðólfur - 25.02.1865, Síða 8

smámsaman en ekki allt ( einn. því her um bil 20 faSma í
útnorír frá skálatóptinni, er hóll cinn, sem nefndr er Kirkjn-
hóll, og er í mæli, aí) kirkjan hafl þángaþ flutt verií) nokkru
fyr en bærinn eyþilagþist, en flutt síban ásamt meþ bænum,
þángaí) som Miþbæli nd stendr. þaí) eru helzt Iíkindi til, aþ
sjórinn hafl farií) aí) .^ánga hcr meira á landií) en áílr, eptir
nþ bæþi Öræfa og Kútlujókull hlupu í sjó fram og gjúrþu
roikiþ þurt lapd þar eystra, þar sem sjór var á()r og heflr
síþan aþ líkindum sandr og aur borizt í sjónum og gjúrt aí)-
grynni meira og sandágáng upp á sjávarstrúndina bæþi í
Mýrdal og undir Eyafjóilum en áí)r var til forna. þaþ er og
þeim fornu súgum til styrkíngar um Skiphellishamar, aí) flski-
meun nú á tímnm hafa fest úngla sína í kletti þessum eta
hrauni nokkru fram af skálatóptinni úrskamt frá landi. En
þar Stóraborg stóþ miklu hæst af bænm þessum, þá heflr hún
ekki flutt verií) burt af þeim forua hól fyr en á þessari úld
kríngum 1840, þegar sandfok var fariö aí> gánga aí) henni.
(Framh. síþar).
Pahkarávörp.
— Á næstliðnu vori tókst eg ferð á hendr norðr
að Ilálsi í Fnjóskadal tit að leita mér læknínga við
sjóndepru hjá hinum góðfræga sóknarpresti sira
|>. Pálssyni og réðst eg í fyrirtæki þetta af hvöt
Jóhanns nokkurs Guðmundssonar úr Víðidal, fá-
tæks manns, er sýndi mér þó þá stöku góðvild að
hann leiðbeindi mér alla leið norðr á Akreyri. Á
þessari leið minni mætti eg hvervetna atúð ogað-
hlynníngu og á sumum stöðum höfðínglegum gjöf-
um t. a. m. í Víðidalstúngu, á Lækjamóti og víð-
ar, auk þess, sem sira þorsteinn gaf mér stórum
í, þá er eg greiddi honum þóknun fyrir þar veru
mína. Öllum þeim, erþannig réttu mér örsnauð-
um þurfalíng hjálparhönd, á ofangreindri ferð minni
votta eg hér með mína alúðarfyllstu þökk og bið
þeim blessunar frá drottni.
porbergsstúþum í Laxárdal í Nóv. 18fi4.
Einar Stefánsson.
— Öllum þeim kærleiksríku heiþrsmúnnum og kvinnum
innan Snæfellsnes- Mýia- og ilnappadalssýsljia, samt á Flatey
á Breiþaflrþi. sem hafa. á ýmsan hátt alistotiaí) ckkju Bjúrns
sál. Komáþssouar, (er drukknaþi í Rifsveitistúíu haustiþ 1862)
Sigurlaugu Brynjúlfsdóttnr og búrn hennar, og þann-
ig stutt roeira og minna at) því, aí) nefnd ekkja heflr ekki
þurft aí) þyggja sveitarstyrk af Mitdalahrepp — votfa eg í
nafni vor Mitidælínga, alútjarfyllstii þakkir.
Kvennabrekkn í Desenihermán, 1864,
G. Einarsson.
»Ilvað þú gjörir, það gjör þú skjólt«,
í 16. ári þjótólfs nr. 25—26, er þess getit), at) nokkrir
„veglyndir meun í Alptaneshrepp" skntu fe saman og gáfu
fátækum sveitúnga sínum JÓNI þORÐARSYNI, er haft)i ort)ib
Skrifstofa ”t>jóðólfs« er í ASalstrœti Jfé6. —
fyrir því óhappi aí) missa skip sitt í sjóinn. Núfn og gjaflr
gefendanna voru skrifut) á lista hjá þeim sem gengnst fyrir
aí) safna þessum samskotum, og inetal þessara gefenda var
einn heitarlegr sjáifseiguarbóndi í Bessastatasókn, er bæt)i
fljótt og vel lofabi at) gefa Jóni 2rd. Tillag hans var því
talit) eins og sjálfsagt og inn koniit), þegar þakklætisgrein
Jóns þórtiarsonar var auglýst í þjóþólfi 9. Maí 1864. Enn
hér vib er þó athugandi, at) þessi „vegiyndi" matr hefir ekki
til þessa dags goldií) þetta 2 dala tillag sitt, þó þat) optar
enn í eitt skipti hafl vorit) vib hann nefnt. Hetbi nú allir
látit) lenda svona vib ortin tóm, oins og þcssi gót)i matr,
þá hofti Jón þórtarson seint fengit skip keypt í skart hins
er hann misti, en því er hetr, at slíkir menn eru fágætir vor
á motal, sem svo eru gjúrtir at þeir sii fljótir til at lofa
en seinir til at efna, og þess vegna gat Jón aptr eignazt
skip og bjargat sör, og fleiruin fátæklíngum á. þegar nú
þessi heitrati lofortsmatr tekr sig til þess næst og ætlar at
gefa nautstúddum náúnga, þá vitum ver ekki annat betra
heilræti at benda honnm á en þetta: „livat þú gjör-
ir, þat gjúr þú fljótt“ því at satt mun reynast hit
fornkvetna: at sá hjálpar tvisvar, sem hjálpar fljótt. Eim
fremr má geta þess, at sítan skýrslan um samskotin til Jóns
var prentut í fyrra, heflr Sgr. Bjarni Bjarnason á Esjubergi
gcflt lionum 64 sk. Ritat 31, Jan. 1865.
X.
Augh'/síngar.
— Ut af gersökum nokkrum, sem mér voru
gjörðar og hafðar voru i hámælum af sumum þar
heima í sveit minni næstl. sumar og haust, hefi
eg nú, síðan suðr kom til sjóróðra, útvegað viðr-
kenníngu þá sem eg hér með verð að auglýsa:
Eptir tilmælum monsieur Vigfúsar Vigfússoij-
ar votta eg hér með, að hann keypti að mér
lokka í hitt eð fyrra, og borgaði þá fyrir þá
11 mörk, en hetlr nú borgað 10 mörk, alls
3Va dali sv0 að honum eru lokkarnir að öllu
leyti frjálsir.
Reykjavík, 13. Febrúar 1865.
Sigríðr Jónsdóttir.
Af þessari viðrkenníngu geta allir sveitúngar
mínir og aðrir séð, að hinar áminstu gersakir eru
tilhæfulausar.
Staddr í Reykjavík, 13. Febr. 1865.
Vigfús Vigfússon,
frá Minni-Ökrum í Blönduhlíð.
— Rautstjúrnútt hryssa, á 6. votr, met rautstjúrn-
óttu hestfolaldi ómúrkutu, mark á hryssunni: granngjúrtr biti
framan hægra, tapatist úr hagagaungu í Mosfellssvoit næst-
litit snmar, hver sem hittir hryssu þessa, er vinsamloga bet-
inn at koma henni til skila mót sanngjarnri borgun, at
Gestbúsum á Álptanesi. S. AraSOn.
— Næsta biat:
Útgefandi og ábyrgðarmaðr: Jón Guðmundsson■
Prentatr í prentsmitju íslauds. E. þórtarson.