Þjóðólfur - 21.06.1865, Blaðsíða 1

»7. ár.
lle.yhjavík, 21. Júní 1S65.
»4.
— Af þeim !i ski pstrfin d u m fyrir austan, sem gotií) rar
í siíiasta bl., Iiiifuin ver sííian fiett þetta: Hiíi enska sela-
veröaskip hafíli komizt norílr undir Grænland og oríjiti þar
fast í hafís og laskazt svo, aþ skipverjar þóktnst mega sjá
fyrir ab þab væri orhib ósjófært sem næst, liMdu þeir því
undan og subr í leií) aptr og har þá svo híngaí) undir land ab
suiinanverbu; cn í ofsa-norí)anveþrinu um óndverban f. mán.
hrakti þá hiir austr uieþ landinu, og bilaþist þá skipib enn
meir, svo ab alveg þókti ófært ab lialda því lengra, og liigbu
því ab landi þarna sem fyrst bar ab, ab livalnesi í Lóni. —
Jiab er eptir skipverjum haft, ab þeir hafl verib búnir ab ná
um 200 selum. En spikib af þoiin og skinnin, ásamt scgl-
um, nokkru af reiba og miklum matvælum, seldist ekki fyrir
meir en samtals nm 660 — CTOrd.; en skipib sjálft, eius og
þaí) stób þarna í fjörunni meí) möstrum og meiri' hluta reib-
ans og þó ýmsu öferu innanborþs, kvab ekki hafa komizt í
meira verb hoidren um 30 rd. — Skipverjar eru nú sagbir
56 ab tölu, og ab þeir muni hafa komib ser til utanferbar
í skipum af Djúpavog og Seybisflrbi. — Frakknesku flski-
dugguna bar upp á Skeibarársand 15. apr. þ. á. (laugard. fyrir
páska), skipverjar allir (13 eba 14?) komust lieilir á land;
skipstjóri roib austr á Seybisfjörb til fundar vib foríngjann
á minna herskipinu Frakka (Expeditive?); cn er hann kmn
aptr til skipbrotsins, vildi hann ekki iáta selja skipib; cn nú
er sagt, aí> brotnaþ hafl undan því allr botninn urn mibjan
f. mán.
JÓÍIANINESAR GUÐSPJALL, o. s. frv.
(Framhald frá bls. 125).
Leibritting: I síbasta blabi þjóbólfs nr. 21—82, í rit-
gjörbinni um Jóhannesar gnbspjall, á 123. bls. 2. dálki 37.
línu heflr misprentast: „Ab vísu segir irenæus ekki bein-
línis ai) Jóhannes1' í stabinn fyrir: Ab vísu segir Irenæus
ekki beinlínis, ab Polykarpus hafi sngt séraí) Jóhann-
es o. s. frv.
1»á færir M. E. þaðámóti Jóhannesar guðs-
spjalii, að því komi ekki saman í frásögu sinni við
hin guðspjöllin, það þegi um merk alriði í lífi
Krists o. s. frv. þessi mótbára er ekki fremr,
en hin fyrri, uppgötvun M. E., hún er gömul, en
marghrakin, það hefir fyrir laungu verið sýnt, að
]|ún er ástæðulaus. J>að er satt, og því neitar
cn8*) að minni hlutinn af því, sem Jóhannes segir
fra, íinnst í sögu hinna, liann segir frá verkum
og ræðum lausnarans, sem hinir guðspjaliamenn-
irnir ekki geta um, eins og þeir aptr tilfæra margt,
sem Jóhannes ekki talar um. En hvernig getr
þetta á nokkurn liátt vefengt eða verið ástæða á
móti postullegum uppruna Jóhannesar guðspjalis?
Áreiðanlegum elztu vitnisburðum kirkjunnar ber
saman í því, að Jóhannes postuli hafi skrifað guð-
spjall sitt á elliárum, undir lok fyrstu aldar, laungu
eptir að hin guðspjöllin voru skrifuð. Hver þörf
var þá fyrir hann að segja upp aptr allar þær sömu
sögur um Iírist, sem hinir voru áðr búnir að segja
ítarlega frá? var það ekki eðlilegt, að sá guð-
spjallamaðr, sem síðast skrifaði, tilfærði í sögu
sinni helzt þau verk lausnarans, þau atvik úr líf-
sögu lians og þær ræður hans, sem hinir höfðu
ekki getið um? livar finna menn þess dæmi um
aðra sagnaritara fornaldarinnar, sem ritað hafa
tveir eða þrír æfisögu sama manns, eða um sama
efni og sömu viðburði, að ritdómarar eptirkomandi
alda hafa gjört þá kröfu til þeirra og skyldað þá
til, að þeir væri í öllu samhljóða, að þeir tilfærði
öll hin sömu atriði, og hefði enga ósamhljóðan
enga tilbreytíngu í sögu sinni? vér vitum ekkert
dæmi til þessa, og hafi þetta ekki verið lieimtað
liíngað til af nokkrum öðrum sagnariturum forn-
aldarinnar, hvernig verðr þá þessi krafa gjörð til
guðspjallamannanna með nokkurri sanngirni og
réttvísi? og þó vill M. E., eða hinir þýzku læri-
feðrhans íbiblíuransókninni, heimtaþetta afJóhann-
esar guðspjalli. J>að er alkunnugt, að hinum
guðspjallamönnunum ber ekki heldr alveg saman
í sögu sinni, en að talsverðr mismunr er milli
þeirra; Mattheus og Lúkas hafa margt, sem Mark-
ús ekki getr um, Mattheus ýmislegt, sem Lúkas
annaðhvort ekki hefir eða á annan hátt, og Lúkas
hefir ýmsa heila kafla, sem Mattheus hefir ekki.
Yæri nú ályktan M. E. rétt um Jóhannesar guð-
spjall, þá væri hún engu síðr rétt um hin þrjú
guðspjöllin, menn kæmist þá ekki hjáaðsegjaum
þau á sama hátt: þetta geta ekki verið sannar
sögur, því þeim ber ekki saman; tvö þeirra bljóta
að minsta kosti að vera ósönn, hvort þeirra er þá
sönn og ófölsuð saga? áþessa leið lilyti menn að
spyrja; en það gjörir M. E. ekki, liann vefengir
ekki sögu hinna þriggja fyrstu guðspjalla. Ilér er
nú aptr nýr vottr um, hve vanhugsuð og fótfestu-
laus mótmæli M. E. eru gegn Jóhannesar guð-
spjalli; vér fáuin ekki betr séð, en að þau felli
sig hér sjálf með því að komast í mótsögn við
sjálf sig, því mótsögn er það auðsjáanlega, að láta
— 135 —