Þjóðólfur - 28.07.1865, Blaðsíða 2

148 —
kgl. skbr. óuppsegjanl. r(j. sk. rd. sk. rd. sk.
4% 1500 »
— -----4% 393 56 1893 56
í peningum...................__25_78 1919 38
2. Yextir til 11. Júní 1864 af höfuðstól
sjóðsins.............................. 7571
Alls 1995 13
Útgjöld.
1. a. Styrkr veittr: rd. rd. sk. rd. sk.
Helgu Jónsdóttur, ekkju 12
Guðr. Gunnlaugsd. — 6
Sigrúnu Guðlaugsd. — 6
Guðlaugu Jónsd. — 6
Guðmundi Eyólfssyni, 6 3g „
b. Fyrir prentun á boðsbréfum 2 32 33 32
2. Eptirstöðvar við árslok 1864:
kgl. skbr. óuppsegjanl. r(j. sk.
4% 1500 »
_ --------------4% 393 56 1893 56
í peningum hjá gjaldkera . 63 21 1953 77
Alls 1995 13
Uoðsbréf voru útgefin af stjórnarnefnd sjóðs-
ins vorið 1864, og varð árángrinn af því, að
sjóðnum bættust í gjöfum, sumpart i peníngum
og sumpart í innskriptum í sölubúðum kaupmanna
262 rd. 2 sk. j>essi upphæð varð ekki tekin til
inngjalda árið 1864, þar eð allflestir gjafalistarnir
komu eptir nýár, en skrá yfir gefendurna hefir
verið prentuð og fæst hjá gjaldkera félagsins1.
Koykjavík, 20. Júlí 1865.
A. Thorsteinson.
15H.ASILÍUFERÐIRNAR af Norðrlandi árin
1863 Og 1865 (N i&rlag frá bls. 136).
sem af heimsku er stofnab,
mun me& heimsku fyrirfarast“.
En svona mun víða vera, — verðr oss svarað,
— því að í öllum löndum er pottr brotinn, og þeir
munu eigi heldr annmarkalausir nýlendumennirnir
úr hinum löndum Norðrálfunnar sem leita sér nýrrar
bólfestu fyrir sunnan og vestan Atlantshaf. j>etta
mun satt vera, en hér kemr fyrir hið síðasta um-
talsefni athugasemda þessara, og það er, hvað það
sé, er gjöri öðrum Norðrálfubúum vel fært og
enda eptirsóknarvert, að leita sér nýrra bústaða
suðrum heim, og ná þar þeirri bólfestu og þeim
lífskjörum til frambúðar yfir höfuð að tala, að þeim
1) Nokkur expl. af þessuin samskotaskrám fylgja þessu
bla&i pjó&ólfs til útsolumanna bla&sius í Sn&ramtinu.
Kitst.
vegnar þar í nýlendum sínum eins vel, eðr betr
heldren þeir áttu framast kost á heima hjá sér.
Yér gjörum ráð fyrir og teljum sjálfsagt, að
allir þeir, hverrar þjóðar sem eru, er flytja sig bú-
ferlum til fjarlægra landa, láti sér það hugarhaldið
öllu fremr, að halda bæði persónulegu frelsi sínu
og sjálfsforræði sem óskertustu og óháðustu að
framast má verða og að glata ekki þjóðerni sínu,
túngu sinni og trú feðra sinnn, sízt fyrir ..graut-
arskál« eina, eins og Esau forðum frumburðarrétti
sínum, eðr með öðrum orðum, fyrir svikula von
um að geta lifað náðugra og betra magalífi eptir
en áðr, hver út af fyrir sig.
J>etta hefir nú líka verið ljóst náiega öllum
öðrum þjóðum, þarsem menn hafa þókst tilknúðir
að taka sig upp og leita fjarlægra landa; afkomu-
leysið og atvinnuskortrinn hefir knúð þá; en þeim
hefir verið Ijóst, »að þar sern ekki þreytt er stríð,
þar er engi sigr«, þóað suðlægu sældarlöndin ætti
í hlut, og »að engi verði ágætr af engu«; þeir
hafa tekið sig upp og lagt af stað með þeim við-
búníngi og þeirn fyrirvara, að þeim yrði fært að
stofna nýlendu útaf fyrir sig, svo að þeirmætti
halda uppi sínu þjóðerni, sinni túngu, sinni trú
og sínum lögum. f>eir hafa því ekki látið sér
gleymast að búa sig út að heiman bæði meðlaga-
menn eðr lögsagnara, og með kennimenn eðr presta,
og er þá jafnan kirkjan hið fyrsta, er þessleiðis
nýlendumenn leggja stundun á að koma upp á
sameiginlegan og almennan kostnað, svo að halda
megi upp helgum tíðum eptir trúarsetníngum móð-
urlandsins og á túngu sjálfra þeirra; en jþarnæst
að koma upp prentverki og geta haldið úti blaði
á sínu máli sjálfra. J>etta sjá þeir að er eini vegr-
inn til að vernda þjóðerni sitt og túngu, til að
halda trú sinni ómeingaðri, og tii þess að halda
saman.
|>egar þessi fyrirhyggja og viðbúníngr annara
þjóða, er nýlendur stofna frá fyrstu íöðrumheims-
álfum, er borinn saman við aðferð og fyrirhyggju-
leysi þíngeyínga, er fáeinir menn, llestir félausir
og líttráðnir, frumbýlíngar og vinnumenn eðr má-
ske meðfram umhleypíngar, flana svona til ogláta
telja sig til þessara Brasilíuferða, og það eptir það
menn hafa lesið ferðasögu og viðtökur þeirra Jón-
asar Hallgrímssonar, er fóru 1863, þá er vonandi
að landar vorir láti sér þeirra víti að varnaði verða,
og hafi sér hugfast spakmælið, er vér höfum valið
tii fyrirsagnar og sem því miðrhefirræzt og mun
rætast á þessum löndum vorum: »Það sem af
heimsltu er stofnað, mun með heimsku fyrirfarast«.