Þjóðólfur - 08.05.1866, Blaðsíða 2

Iieill stofn-
1847 með öllu rétt hngsaðar, enda félst stjórnin
á þær og hælir þeim, og konúngsúrskurðrinn 21.
Maí s. á. styðst að'öllu leyti við þær, þótt þessi á-
kvörðun, sem hér ræðir um, eigi sé tekin fram í
honum með beinum orðum1. |>að kemr því mörgum
næsta undarlega fyrir, er það nú berst víðsvegar
útum landið, að stiptsyfirvöldin sé að velkja það
ineð sér, að gánga fram hjá þessari ákvörðnn, og
mæla fram með prestaskólakennara S. Melsteð til
fostöðumanns, þrátt fyrir það þótt hann eigi hafi
þá hæfilegleika til að bera (það er að segja: að
hann hafi verið prestr í lengri tíma og áunnið sér
álit fyrir þann embættisdngnað í verkinu o. s.frv.),
þrátt fyrir það þótt prestaskólinn auðsjáanlega með
því móti fari á mis við tilgáng sinn og ætlunarverk,
og þrátt fyrir það þótt eldri prestar, alþektir að allri
vandvirkni og samvizkusemi sæki um forstöðumanns-
embættið. þessar fréttir eru reyndar ólíklegar, það
ersatt, en með því þær eru komnar út á meðal al-
menníngs, þorum vér eigi að skella að öllu leyti við
þeim skolleyrunum-. Herra S. M. er vissulega maðr
vel að sér í guðfræði, því neitar enginn, og hann
hefir svo lengi verið embættismaðr við lítil laun,
að hann ætli skilið að fá eitthvað betra, enda
stendr honum opið að fá stöðu sinni breylt, þar
sem ætla má, að hérumbil hvert af hinum beztu
brauðum landsins standi honum opið; en hvað
sem því líðr, hlýtr ætlunarverk og heill stofnunar
þeirrar, sem hér ræðir um, að vera f fyrirrúmi
fyrir persónulegum hagnaði. Og þe.gar þaraðauki
eldri embættismenn, sem hafa alla þá hæfilegleika
til að bera, sem ætlunarverk forstöðumannsins út-
heimtir, og sem þaraðauki hafa þegar hciðarlega
borið hita og þúnga dagsins töluvertlengr en herra
S. M., sækja um þetta embætti, er það varla
trúanlegt, að stiptsyfirvöldunum geti velkzt lengr
hugr í þessu efni, þegar þau hafa fyrir augum
1) Laganienu og atrir muiiu álíta, i alb hver konúnge ú r-
skurbr sem er, gjöri aí) lúgmn 511 aí)alatrií)i í nppástúngu
þeirri („Forestilling") frá stjórnarráibum eta háyflrvóldum sem
lagbar ern fyrir konúng og hann sífcan samþykkir ine?) kon-
úngsúrsknrfcinnm. Og þenna sanna og retta skilníng viríiist
Tiinn sami biskup herra Ueigi Thordersen sjálfr aí> hafa lagt
í konúngsúrskuríiiiiii 21. Maí 1847, þegar haun stakk uppá,
eba aí) minsta kosti lagíi til mei) þvi vib kirkju- og kenslu-
stjórnina á áriinum 185ÍI — 54, ai) keuiiarinii vib prestaskól-
ann mætti fá prestsvígslu þóab honum væri ekkert presta-
kall voitt er hann skyldi þjóna; því þab gat eigi fyrir nein-
um dulizt, aí> tilgángr þessa vígslubónorbs gat engi annar
verib en sá, ab útvega prestaskólakennararium þarinoí) þann
abaltuefllegloika til forstóbiimaiinsenibættísins, — „ab haun
yrí)i ab vera mabr prestvígþr", sem kgsúrsk. 21. Maí 1847
gjiirþi ab beiuu skilyrbi.
skýlaus orð stjórnarinnar og hag og
unarinnar yfir höfuð.
Að endíngu getum vér eigi annað en minzt
lítið eitt á einn fyrirslátt, sem vér höfum lieyrt
fleygt, og það er sá, að ákvörðuninni um, að for-
stöðumaðrinn eigi að hafa verið prestr, megi fá
breytt með konúnglegum úrskurði. Jú, satt mun
það að vísu, en með slíkri breytíngu er með öllu
kipt fótunum undan stofnuninni, að eg kveði svo
að orði, og þykjumst vér hafa sýnt fram á það hér
á undan, þar sem kennslan með því móti yrði að
eins í orðunum, en engin í verkinu (theoretisk en
eigi praktisk); og verði það ofan á, cr vonandi að
Alþíngláti þetla mál til sín taka, og beri önn fyrir
því, að lögum þeim og tilgángi, sem upphafiega
réðu, þegar skólinn var stofnaðr, haldizt óbrjáluð,
og einkum haldi vörð á því, að prestaskólinn eigi
komist í það horf, sem miðr sé.
MANNALÁT.
— Árni Árimson, sáttanefndamabr og fyrrnm hreppstjóra
á Vestri-Garbsanka, dó 18. F»br. f. á. Hann var fœddr á
Dúfþekju 1728, foreldrar hans vern Arni bóndi Egilsson, Árni
Egilsson var sonr sira Egíls á Útskálum, sonar sira (R. N.)
Eldjárns á Mobruviillnm, Jónssonar (á Grund í llofbahverfl,
pórarinssonar prófasts á Hrafnagili, Jónssonar á Hafrafells-
túngu, Einarssonar á Héþinshiifþa, Nikiilássonar klanstrhaldara
á Múnkaþverá, þorsteinssonar f Reykjahlíí), Finnbogasonar lög-
niaiins, Jónssonar officialis og prests aí) Grenjabarstab, Páls-
sonar hirbstjóra porvarbssonar og Guþnýar Pálsdóttur á I)úf-
þokju. Ólst hann þar upp hjá þeim, þar til haun vorib 1825
fór ab búa á hálfri Jörbimii á móti föbr sínum. Sama ár
gekk hann ab eiga Helgn Isleifsdóttir fri Seljalandi, en misti
hana aptr irib 1835, og gekk tveim árum seinna ab eiga
ýngisstúlku Elínu Jakobsdottir frá Litlutúngu sein nú liftr
ekkja eptir hann. Af fyrra hjóuabandi eignabist hann 6 börn
bvar af 2 synir eru á lífl, og af soinna hjóuabandi einuig tí,
hvar af fjögr oru á lífl, 2 synir og 2 dætr. Öll lians búrn
þessi fi er lifa ero nppkomin og mannvænleg. Árib 1835 flntti
hann ab Oddakirkjujörb Vestri- Garbsanka og bætti hann þá
jörb svo mikib meb þúfnasl&ttnn, girbmgum og vatnsveitfng-
um, eius og liann var yflr höfub einhver hiun bezti liúhöidr,
en jafnfraiut lijálpsamr og öflugr styrktarniabr sveitarfelags
síns, sem lengi uiun sakna lians. Árib 1832 var haun skip-
abr lireppstjóri í Hvolhrepp, og gengdi hann þeim starfa í
þrjú ár; en sáttanefridamabr var liann í 18 hin síbnstn ár
æfl sinnar, og mebbjálpari 33 ár vib kirkju þá er hann nú
liggr vib. Hann var hugvits og hagleiksmabr, skáldmæltr og
ávalt síglabr og skemtiun. — 11. dag Október f. á. andabist
uiadtne Gubrún þórbardóttir Thorsteinsen í Vigr
75 ára gömul, ekkja eptir I'.benezer Thorsteinsen sýslumann í
ísafjarbarsýslu. Foreldrar hennar voru sira þórbr prestrólafs-
son, prófasts Einarssonar 1 ffkarbsþíngum, en móbir frú Krist-
ín Bogadóttir Ilenediktssonar frá Ilrappsey, er soinna giptist
kaiiunerrábi og sýslumanni í Dalasýslu 8kúla Maguússyni.
Dætr madmo Gubrúnar og Ebonezar sýslumanns Thorsteiu-
soii6 voru merkiskonurnar Ingibjörg á .Skarbi á Skarbsströnd