Þjóðólfur - 12.09.1868, Blaðsíða 1

20. ár.
Reykjavílc, Í2. September IS68.
42.
— Auk þeirra sem nefndir vorn í síí)asta bl. ab lief(bi siglt
bfei&an meb sífcasta póstskipi, 21. f. mán. haffci gleymzt ab
til færa: stiptis-nmboibsmanninn Olaf Finson (bróbur stiptamt-
mannsins), skólakennara Grörilund, kaupnrann James Ritckie
tne5 fní sinni og óbrmu verkamúnnnm hans vií> niilrsuímna,
kand. Oddr V. Gíslason, til Englands, og hestakaiipmannliin
Jessen; en sagt er a?> hans se aptr vou meíi næstu gufuskips-
Íerí).
— Skipakoma frá (ítlúndum:
Ágúst 17. Áfram galeas, 20 1. frá Englandi, skipst. Beldring
meí> vörur til 0. F. Siemsens verzlunar.
í dag — Hanna, galeas, 38 !. frá Liverpool, skipst. Petersen,
me?) salt, þakskífnr, kaffe 0. fl til S. Jacobsen.
— Landlæknirinn jústizráð Dr. Jón Iljaltalín,
kom að \estan í gærkvöldi.
— EMBÆTTISPRÓF við prestaskólann 24.
—29. Ágúst.
Sveinbjörn Sveinbjörnsson úr Reykjavík 1. aðal-
einkunn (47 tröppnr).
Spnrníngarnar í skriflega próflnu vorn,
í biflfuþj'bíng: Filipp. 2, 5. —11.
- trúarfræþi: Aþ úilista lærdóm nj'ja tostamentisins um rctt-
iætfnguna, og misnniniun á skilníngi protestanta
og katólskra á þessum lærdómi.
- siþafrælbi: Aí> Ij'sa mismun og sambandi siígæþis og
mentunar.
Ræíintexti: 1. Kor. 13, 1. —3.
— Vppboðssala. — Norska timbrskipið Falhen
frá Mandal, er sleit upp hér á Ueykjavíkrhöfn 29.
Júlí þ. á., var selt hér við opinbert upphoð 20. f.
mán. með rá og reiða. Skipskrokkrinn sjálfr, er
tjáist hafa verið aæsta fúinn, var seldr eins og
hann lá hér í mölinni, með báðum möstrum og
• vanti» og tengiköðlum fyrir 205 Rd., og varð
hæstbjóðandi Jóh. Jónsson snikkari. — Allt sem á
land rak af skipinu Cathinka í Iíeflavík ogafvöru-
farminum, var selt þar við opinbert uppboð 3. þ.
mán. fyrir rúma 1900 rd. samtals. UU og lýsi
þóktl þar fullkeypt, en saltfiskrinn aptr við vægu
verði: 4—500 að tölu um 20 rd.; sagt er að
samtök hafi orðið með sveitastjórnendum þar syðra
að hleypa ekki í kappboð með fiskinn, heldrkaupa
hann að mestu handa þurfamönnum.
— Vöru-uppboðin við Glasgow-verslunina hér í
Reykjavík urðu tvenn á endanum; hið fyrra eðr
aðaluppboðið stóð yfir þá 10 virka daga 13.—18.
og 20.—24. Júlí; var þá selt yfirborðið allra vöru-
fyrnínganna, og hljóp sem næst 4,500 rd. Aptr
var þar loka-uppboð á ofnkolamylsnu, vínum og
öðrum vöruleifum 7. þ. mán., og mun það hafa
hlaupið nálægt 900 rd. Saltið í Njarðvíkum, er
var auglýst til sölu við þetta uppboðið, mun hafa
selzt áp uppboðs.
— í Ágúst-blaðinu 13. f. mán. var skýrt frá
því, er stiptamtið var þá búið að fara á leit og
afráða til þess að bætt verði úr hinum almenna
bjargarsliorti sem yfirvofir víðsvegar ogumýmsar
sveitir í Suðramtinu; og var þar jafnframt skýrt
frá undirtektum kaupmanna hér í Reykjavík undir
áskorun stiptamtsins 1G. Júlí þ. árs um að þeir
tæki að sér að byrgja sig upp með það korn, er
við þyrfti nú þegar í haust, o. s. frv. — Með síð-
ustu póstskipsferð fékk stiptamtmaðr beinlínis veitt-
ar þær 5000 dala til kornkaupanna, er hann hafði
farið á leit við stjórnina; en auðsætt er að eigi
hefir þókt eigandi undir að þetta nægði lil að bæta
úr hinum almennu þörfum, og fyrir því fór hann
þess á leit við kaupmcnn, að þeir lánaði kornið
til helmínga en fengi aptr annan helmínginn borg-
aðan útí hönd af þessum 5000 rd.; stiptamtmaðr
hefir þá auðsjáanlega ætlað sér frá upphafi að sjá
svo um, að korn yrði fáanlegt fyrir samials 10,000
rd. handa bjargarþrota sveitunum, en hefir að lík-
indum eigi þókt farandi fram á svo mikið lánsfé
við stjórnina. Nú þó að kaupmenn hér tæki eigi
líflegar undir hina áminstu áskorun stiptamtmanns-
ins 16. Júlí þ. árs, heldren þeir gjörðu, þá gaf
hann samt ekki upp þær tilraunir sínar og fyrir-
ætlan, heldr fór hann enn hins sama á leit við
kaupmenn, þegar fengin var 5000 rd. veitíngin, og
fékk hann þegar fullt loforð hjá stórkaupmanni C.
Siemsen frá Hamborg, er nú kom híngað með
síðasta póstskipi, að hann skyldi leggja fram að
sínu leyti 150 tunnur samtals gegn þeim kjörum,
er stiptamtmaðr hafði boðið frá upphafi: helmíngs
borgun útí hönd, en að sveitirnar borgaði hinn
helmínginn á næstu 3 árum. Hjá öðrum kaup-
mönnum gat hann áð visu eigi fengið jafn eindreg-
in loforð, því reiðarar eðr eigendr liinna stærr
— 165 —