Þjóðólfur - 08.10.1868, Blaðsíða 3

held þú vaðir reyk; hver hefði kannske átt að slá
þeim Mósis-sprota á helluna, að þaðan skyldi spretta
upp slíkr almúraðr og fágaðr kastali er gnæfir við
skýin? eða hvaða Jovis-almætti skyldi hafa megn-
að því, að þessi altýgjaða Minerva stendr þarna
áðren nokkurn varði og þarsem ekki var annað
fyrir en sorgleg grjóthrúga ofaná grjóturð».
Yér yfirgefum nú þetta «tveggja manna tal•>,
og hverfum til sjálfrar hinnar nýu skólavörðu þar
sem hún nú stendr albúin einsog nýbygðr ný-
uppmúraðr kastali, einsog fuglinn Fönix risinn úr
öskunni. — það er ekki að undra, þóað detti of-
anyfir ferðamenn að sjá þetta sannarlega vandaða
og snotra steinsmíði svona allt í einu albúið áðr-
en nokkurn varði, og hafi ekki getað átt þess
neina von, því Reykvíkínga sjálfa rekr þar í ramma
stanz. Vér staðarbúar höfum að vísu séð menn
standa þar að vinnu öðru hverju í sumar, séð
þángað ekið kalki, séð verið að leggja þar stein
og stein i veggina, en þetta virtist svo áhugalítið
og sem í hjáverkum gjört, einkum fram eptir slætt-
inum, að menn sögðu hér alment að þetta væri
fremr gjört til dundrs sér, og til þess það skyldi
sýnast sem hér stæði til að byggja eitthvað upp
aptr svona til málamyndar, heldren hitt, að mönn-
um væri eðr gæti verið nokkur alvara með, að
koma skólavörðunni upp að nýu; — því hvaðan
ætti nú að taka fé til þess? — sögðu menn; — 2-
300 rd. samskotin fyrri hefðigengiðöll til að byggja
upp hrundu vörðuna og hefði enda eigi hrokkið til;
engi nefndi ný samskot, enda mundi það hafa lítið
upp á sig, þegar svona hefði tekizt slysalega til
fyrir hin; og hvaða Crösus mundí svo vekjast upp
er vildi og gæti lagt í sölurnar jafnmikið fé og
þyrfti til vandaðrar kalkmúraðrar vörðu ?
þess vegna hugðu allir, að héryrði ekkert úr;
engi vissi heldr til að neinn væri forgaungumaðr
verksins fremr einn en annar. Svona gekk fram
yfir Ágúst-lok; að vísu smáhækkuðu múrveggirn-
ir og fór að draga undir dyrahvelfínguna, og þá
fóru menn þó smámsaman, einkum eptir það verka-
mönnum var fjölgað þegar kom fram í f. mán. og
farið var að leggjast fast á verkið, að gánga úr
skugga um það, að hér lilyti að vera eínhver hul-
m hönd og eigi févana, er bæði stjórnaði verkinu
°g hratt því svo áfram að stórum fór nú að muna
með hverjum degi, og jafnan voru borguð tregðu-
°g fyrirstöðulaust hin um sömdu verkalaun.
Skólavarðan er nú albúin um þessa daga. Hún
er ferstrend að utan ogjafnbol, hátt á 9. alin ut-
nnmáls hver hlið, og stendr á stöpli; hún er hol
eðr húsbygð innan, og eru portdyr á að veslan,
bogadregnar eðr með hvelfíngu að ofan, með traustri
og vandaðri hurð fyrir; tvennir eru vænir glugg-
ar á, annar á norðr hlið hinn á austr hlið. Inn-
an er hver hlið að eins n'okkuð á 5. alin, því
veggirnir eru fullra fimm feta þykkir neðst og smá
þynnast þegar ofar dregr, en þó hvergi þynnri en
um 4 fet. Traust lopt er við efstu veggjabrúnir
uppi yfir innra rúminu ; upp þángað liggja að innan
þægir hliðarstigar, uppí uppgángs op á miðju lopti
og er hetta yfir er upp undan má gánga og upp
á loptið eðr »sjónarpallinn«, — því þaðan er
næsta víðsýnt yfir allt, — og er hún til varnar því að
niðr í húsið rigni eðr framan í þá er upp á pall-
inn gánga. en um hverfis hann allan efst á veggj-
unum og utan á ytri brún þeirra eru traust tré-
verks-handrið, til varnar því, að menn geti hrotið
ofan fyrir. Varðan er 15 álnir á hæð frá stöpli,
að meðtöldum handriðunum; til hennar kvað nú
vera búið að kosta hátt á lOOOrd.
J>að er nú eigi orðið neitt launúngarmál, að
bæarfógeti vor herra A. Tborsteinson kanselíráð
hefir einn gengizt fyrir byggíngu þessari og lagt
fyrir um alla tilhögun og fyrirkomulag, og lagt út all
fé til efnis og verkalauna; en hvort það er afhans
ramleik sjálfs að nokkru eðr öllu, það er enn öll-
um hulið, en mun von bráðar opinbert verða.
Hinn nýi álfara vegr upp úr bænum eðr
réttara sagt ofan í bæinn, af Öskjuhlíðarveginum
ofan að bakarastígnum, er bæarstjórnin hefirgjöra
látið á þessu sumri, og búið er að vísu að full-
gjöra svo, að hann er miklu færari og betri en
hinn gamli vegrinn ofan hjá Vegamótum, eríöllu
tillíli verðr þess að á hann sé minst, eigi síztísam-
bandi með skólavörðunni, þar sem hvorttveggja er
bæði nýsmíði og má segja fremr stórvirki eptir fá-
menni og fátækdóm þessa staðar, og af því að
þessi hinn nýi vegr er nú lagðr upp holtið skamt
eitt fyrir norðan troðníngabrúna (hérna megin Öskju-
hlíðar) í útnorðr til skólavörðunnar, og fast fram
hjá sjálfri henni og þaðan ofan eptir öllu holtinu
að bakarastígnum, rétt fyrir norðaustan vindmyln-
una. Að þessu leyti má nú segja, að hvortveg-
samí annað: þessi hinn nýi, mikilfengi og breiði
upphækkaði vegr skólavörðuna, og hún aptr veginn.
Engir ferðamenn, er fara þenna nýa veg, og það
gjöra allir síðan hann varð vel fær með hesta,
telja né geta talið nein tvímæli á því, að þetta sé
nauðsynja-vegabót, eigi sízt í samanburði við gamla
veginn, einsog hann var orðinn í rignínga sumr-
um. Nýi vegrinn er allr upphækkaðr með stein-