Þjóðólfur - 13.02.1871, Qupperneq 2

— 54
og uppgjafar-embættismenn hið sama, en vill nú
vera laus þar við, megi eiga kost á því, og skal
hann þá skýra frá því og yfirlýsa bréflega fyrir
þeim ráðherra konungsins, sem embætti lians liggr
eða — ef uppgjafar-embættismaðr á í hlut — lá
untiir, og láta þar með fylgja nafnbótar-yeltinger-
bréf, ef hann hefir það í sínum vörzlum. — Ráð-
herra þessi, sem yfirlýsingin er send, skal síðan
skýra fjárstjórnarráðherranum frá þessari nafn-
bótaruppgjöf og hvern dag hún sé inn komin, en
hann skal aptr, mánuð hvern, senda konungi
skýrslu sína um alla þá, er mánuðinn næstáund-
an hafa þannig sagt sig frá nafnbót sinni og nafn-
bótaréttindum. Nú, frá þeim degi að yfirlýsing
embættismannsins berst ráðherrastjórninni, þá
hverfr honum vegr til að ávinna hagsmuni þá
(«ophörer Adgangen til Erhvervelsen af de For-
dele•>), sem titill sá ellegar nafnbótarréttr («Rang»),
er hann segir af sér, hefir í sér fólgna1. Aptr
frá 1. degi þess mánaðar er næst kemr, eptir að
konungi er nafnbótaruppgjöfin send, fellr niðr
gjaldskylda mannsins á skatti þeim, sem nafnbótin
var bundin.
Yér höfum heyrt, að þeir, er hafa áunnið
sér "Doctors» nafnbót í einhverri vísindagrein,
fái sig ekki fríaða undan skattinum, er sú nafn-
bót hefir bundin verið, geti eigi heldr frásagt sér
henni,(sem ogfæstirmundu vilja) af því hún er engi
konungsveiting, heldr áunnin, Og sýnist þó
næsta mótstæðilegt þeirri almennu reglu, sem sett
er með fyráminztri 7. gr. laganna 26. Marz f. árs,
þar sem allir embættismenn eru leystir undan skatt-
gjaldi fyrir þá nafnbót sem embcettmtaðan hefir í
för með sér, — því hún er þó einnig áunnin
fyrir hæfilegleika mannsins til embæltisins.
Fjöldi manna í Danmörku kvað þegar hafa
sagt sig frá aukanafnbót í notum þessara nýu laga.
Ilér hjá oss er sjálfsagt ekki um nema fáeina slíka
að ræða, enda eigi sagt, að við hér viljum sjá á
bak slíku heimsku-prjáli, þó að það kosti hvern
16—70 rd. árlega að haida því.
SIÍÝRSLA
um ástand prestaskólasjóðsins við árslok
1870. Ild. Sk.
í kgl. skuldabréfum og landfógetakvitt. . 868 33
Á vöxtum hjá einstökum mönnum . . 600 »
flyt 1468 33
1) Uverir ætli þeir bagsmunir sé, aí) minsta kosti hé.r á
ísiandi ? t liitst.
fiutlir 1468 33
í vörzlum forstöðumanns prestaskólans
31. Des. 1869 .............. 45 r. » s.
Vextir til 11. Júní 1870 . . 53 -76 -
= 98 -7 6~-~
|>ar af veittr styrkr: rd. sk.
Stúdent Jóni þorlákssyni 40 »
— Valdimar Rriem 13 76 53.75.
Eptir í vörzlum forstaðumannsins ... 45 »
Upphæð sjóðsins Á= 1513 33
Ilalldórs Andréssonar gjöf
í skuldabréfum
Vextir borgaðiraf skuldabréfum 46 r. » s.
í vörzlum forstöðumanns presta-
skólans 31. Des. 1869 . . 12- 84-
= 58- 84-
J>ar af veittr styrkr:
Stúdent Valdimar Briem 6 rd.
— Oddgeiri Guðmunds. 40 — 45 _ „ _
Eptir I vörzlum forstöðum. prestaskólans 12 84
Upphæð sjóðsins = 1,162 84
Upphæðin alls = 2,676 21
Umsjónarmenn prestashólasjóðsins.
Bœarstjórnin í Tieyltjavík.
Ilæarstjórnar-reglug. 27. Nóvbr. 1846 segir í
2. gr.:
„Sex sknlu vera fnlitrúar kaupstaíiarins Ileykjavíkr,
„og skal kjása einn þeirra úr flokki túmthúsraan na,
„ori hina l'i m m af bæarmonnum þeira o. 8. í'rv.“
og aptr í 3. gr.:
„Bæarbúar þeir, sem kosuingarrétt eiga samkvæmt
„þessari tilskipun Vorri (konungsins), „skulu héílan af
„sjálfir kjúsa futltrúa, oghverfr þá réttr sá,
„er bæarfúgotinn nú hoflr (þ. e. haffei fram til 1846) „til
„aí) stinga npp á fulltrúnm".
þessi orð og ákvarðanir laganna hafa þótt skýr
og skýlaus alt til þessa; — í öll þau 23 ár, síð-
an reglugjörðin 27. Nóv. 1846 náði hér lagagildi,
hafa hér æfinlega verið sex kosnir fulltrúar í bæ-
arstjórninni, — kosnir beint eptir fyrirmælum
reglugjörðarinnar. Víst er eitt dæmi þess eðr
tvö, að öll bæarstjórnin, allir sex bæarfulltrúarnir,
hafi sagt af sér í einu lagi, mjög mörg dæmi þess
að einn og cinn, tveir og tveir fulltrúanna hafi
sagt sig úr og beðið lausnar; en ekkert er dæmi
til hins að amtið (stiptamtið) hafi neitað um lausn-
inaeðaleyft sér að kyrrsetja þá, þegar nokkurn
veginn gildar ástæður hafa verið fyrir lausnar-
beiðninni, t. d. að fulltrúarnir gæti engan veginn
samþýðzt eða fundið skyldu til að fylgja einhverri
skoðun eðr skipun amtsins, eða bæarfógelans, —