Þjóðólfur - 25.03.1874, Qupperneq 4

- 88 —
fullveldi hefir veilt oss«. Engi talar um það, að
vanþakka skuli eða leggja óþökk eina við því sem
veitt er og vel er gjört. En eitt er af tvennu, að
hafl Christján konungr hér með v e i 11 Islending-
um freisísgjöf, eptir því sem orð auglýsingar-
innar vilja gjöra gildandi,— aðþvísieplu hvortkon-
ungrinn Christján 9., sem lögbundinn kónungr
eins og hann er. hefir tii þess •<frjálst fullveldi»
eðr eigi, en hvor maðr verðr að vefengja að svo
se, — þá hafa íslendingar eigi átt að hafa
eignazt né áunnið neinn rélt til þjóðfrels-
is og jafnréitis í stjórnarefnum til móts við
samþegna vora í Danmörku, fyr en nú með
þessari frjálsu fullveldis - gjöf konung-
sins; en þá hefði og öll barátta vor og stríð
fyrir landsrétti vorum og þjóðfrelsi um öll næst-
liðin 26 ár hlotið að vera bæði ástæðulaus og rétt-
laus. En fjarri fer að svo sé; hinn mikli þjóð-
frelsisgjafari e i n v a 1 d s konungrinn Friðrik hinn
7., fyrirrennari Cbristians konungs 9., hann var sá
síðasti Danakonungr, af því hann var hinn síðasti
einvaldskonungr, er hafði frjálst fullveldi, og gat
af þessu frjálsa fullveldi sínu, eins og liann líka
gjörði með s(nu opna bréfi 4. Apríl 1848, veitt
ö 11 u m þegnum sínum um gjörvalt ríki hans og
lönd, frjálslega lögbundna stjórnarbót.j
(JNiðrl. í næsta bl.).
ÁVARPTIL SDNNLENDINGA UM FISKIVERKUN.
Eg sendí í fyrravetur nokkrar athugasémdir
um fiskiverkun, sem voru prentaðar ( þjóðólfi
(XXV, nr. 24.-25., 22. Apríl 1873). Af því nú
að allir verða að játa, að fiskiverzlunin séein hin
ailramerkilégasta grein í verzlun landsins, en fiski-
verzianin er aftr aðmestu byggð á fiskiverkuninni,
þá er hin mesta nauðsyn að gefa nákvæmar gæt-
ur að henni. Eg hefi þess vegna verið mér úti
um áreiðanlegar skýrslur um, hvernig fiskinum
frá'ísiándi hefir réitt af í verzluninni síðan í fyrra-
vor, og er þar um í stuttu máli að segja:
Saitfiskrinn af Suðrlandi hefir árið sem leið
(1873) verið betr verkaðr og reynzt betr en árið á
undan ,(1872), og hefir líkahaldið sér betr. Þetta
hefir bæði reynzt á úrkastsfiskinum og e.ins á
jaktafiskinum, sem sendr var til Kaupmannahafnar
af Suðurlandi. Frá Spáni heyra menn kvartað
enn yfir því, að sunnlenzkr fiskr haldi sér ekki
rétt vel tii lengdar, en þó eru kvartanir þessar
minni en árin fyrirfarandi, og það er ahnent viðr-
kent, að þegar hann komi fyrst, líti hann vel út,
og ekki sýnilegt annað, en að hann sé vel verk-
aðr; gallarnir á honum koma f ijós þegar farið eé
að geyma liann fram eptir vetrinum.
Verðmunrinn á vestfirzkum fiski og sunn-
lenzktim var ekki fult eins mikill í haust, eins og
áðr, fyrst þegar farmarnir komu lii Spánar; en
þegar fráleið var munrinn töluvert meiri, svo að
í Janúarmánuði stóð þannig, að þá gekk vestan-
fiskr á 36 pesetas kvintalið eða 32 rd. skippundið,
en sunnanfiskr á 32 — 33 pesetas kvinlaiið eða
hér um bil 26’/2 til 28 rd. skippuudið þegar selt
var í hópakaupum upp úr skipi, en f smáu má
telja verðið einum eða tveim dölum lægra. Munr-
inn á verðinn á vestfirzknm fiski og sunnlenzkum
kemr af þvf, að sunnanfiskrinn heldr ser ekki eins
vel og'sá að vestan. Nokktir ástæða til þess, að
fiskiverknnin á'Snðrlandi hefir tekizt betr áríð sem
leið, heldr en fyrri, kann að vfsn að vera fólgin í
því, að meslr fiskiafli í kringum Faxaflóa var það
ár öngulfiskr, en ekki netafiskr, en eigi að síðr
verðr þvf ekki neitað, að alþýða manna á Suðriandi
hefir vandað í fyrra fiskverkun sína langtum betr
en árin fyrirfarandi, einkanlega f Reykjavík og á
Selljarnarnesi, f Hafnaríiði, á Álftanesi og á Akrar
ncsi. Þar á móli sýnist, sem miðr hafl tekizt á
Vatnsleysuströnd, f Vogum, Njarðvík, Garði og
Leiru, heldr en f veiðistöðunum sem fyr voru taldar,
og mun það helzt vera því að kenna, að annað-
hvort hafi fiskrinn ekki verið nógu þurr, þegar
hann var látinn f hús, eða að húsin, sem hann var
látinn f, hafi ekki verið rakafrí, en liskrinn geymdr
þar heldr lengi.
Eg skal annars gela þess, að stnttar og greini-
legar reglnr um fiskiverkun verða prentaðar í Al-
manaki Þjóðvinafélagsins um árið 1875 sem kemr
út á prenti nú f vor.
Kaupmanriahöfn 25. Febrúar 1874.
Jón Siffurðsson.
AUGLÝSING.
— á næstliðnu hausti vöntuðu af úrimstungn*
heiði 2 tryppi af Skagaströnd, rauðskjótt hryss8)
þrévetr, stór eftir aldri, er átti Eggert Ó. Briem
prestr að Höskuldsstöðum, og jarpsokkóttr fol>
tvævetr, er átti factor J. Fr. Holm á Hólanesí;
bæði með mark: sýlt vinstra og bæði góðgeng-
Af því þau voru komin sunnan yfir heiði, þyk'f
líklegt, að þau hafi flækzt eitthvað suðr af. Er11
þeir, er vita kynni, hvar þau eru niðr komfn>
beðnir, að koma vitneskju um það til eigendann3
á Skagaströnd. Ritað 2. Marz 1874.
Afgreiðslustofa Þjdðólfs: Aðalstræti Jd 6. — Útgefandi: og Ábyrgðarm.: Jón Guömundmm.
/
PreoUbr { prentsœllijo IsUnds. Gloar \>6 rbsrion.