Þjóðólfur - 30.11.1877, Blaðsíða 1

30. ár.
Reykjavík 30. nóv. 1877.
3. blað.
— Póstskipið Valdemar, kapt. Ambrosen, kom hör til
^afnar 28. þ. m. þaö hafði haft langa ferð og erfiða, farið
frá Khöfn 10. þ. m., en hinn 17. frá Leith. Frá Khöfn komu
haeð því M. Smith konsúll og Einar Hjörleifsson skólasveinn;
frá Leith, 3 íslendingar frá Kanada í Ameriku, þeir herrar
Jánathan Jónathansson frá Eyðum, Árni Jönsson úr fingey-
arsýslu, og Guðmundur Guðmundsson, vestfirskur. Nálægt
^Weyjum fann póstskipið briggskip mikið, heilt að mestu,
Uema höggvin úr siglutrén; það var mannlaust, og ekkert í
''ema eitt svín lifandi. Póstskipið dróg þetta rekald til hafn-
at á Færeyjum. ____________
«Fanny». Morguninn, þegar póstskipið lagði hér til
Wnar, þektust þegar úrlandi útá skipinu skipverjar «Fanny-
ár», skips þeirra G. Zoega, er nálega var talið af. J>eir komu
'ú Færeyjum. Er það af hrakningi þeirra að segja, að þeir
'ágðu út frá Seyðisfiröi 22. sept.; sigldu vestur undir Dyrhóla
(f’ortland), en fengu þar vestanveður, og urðu að hleypa aust-
"r aptur; komust þar ekki inn sökum norðan-áhlaupsíns hins
íQikla, er þá skall á, og hleyptu því til hafs og stefndu á Fær-
eyjar. Voðalegast var ofviðrið 10. og 11. okt., tók þá út 3
öíennina, og hárust 2 inn í skipið aptur, en hinn 3. týndist,
honn hét Jón PórHarson, einn hinn röskvasti maður, sonur
ekkju fátækrar hér í bænum (systur annarar ekkju, sem líka
missti sinn son í sjó, á Austfjörðum í haust, sjá 2. nr. þ. bl.)
Eptir það komust þeir slysalaust, eptir 29 daga ferð alls, til
tórshafnar á Færeyjum. Nokkuð hafði skipið laskast kringum
þilfar, og bát misstu þeir, matur allur varð ónýtur, o. s. frv.,
ea að öðru leyti komst allt heilt af. |>eim skipverjum var
ágæilega tekið af eyjamönnum, og gekkst amtmaður Finsen
sjálfur fyrir því, að þeir fengju hina beztu aðstoð, og hinn
góökunni kaupmaður M. C. Restorff, tók að sér að veita þeim
allt, er þcir við þurftu, og lofa skipverjar mjög hans viður-
gjörning. Skipið var hlaðið fisld, og var liann þar lagður upp,
eú skipið bíður þar til sumars.
Hvað almenn tíðindi snertir, vísum vér til bréfanna, sem
eptir fylgja, en skulum hér að eins drepa á hið helzta: Jón
^tursson yfirdómari, R. af D. er gjörður háyfirdómari (jústi-
fiarius) yið landsyfirréttinn, en M. Stephensen, fyrri dómari við
Saina. Skúli Magnússon sýslumaður í Snæfellsness. hefur
fetigið Dalasýslu.
Um ný lagaboð höfum vér engin tíðindi fengið, oghvorki
‘hun hafa koinið ferðaáætlun póstskipanna, sem þó var mest
af öllu áríðanda að fá nú, né heldur vitum vér neitt að segja
Utn kirkjutollsmálið. Ásgeir kaupmaður Ásgeirsson frá ísa-
fiföi, var nýsálaður í Khöfn. Vonum vér, að oss verði send
u sínum tíma skýrteini til birtingar um helztu atriði úr æfi
tass mikilmennis.
Nýkomið var út í Khöfn allmikið bindi af íslenzltum Æfin-
hirum, önnur útgáfa, útgefandi Carl Andersen. Bæði valið
þýðingin hefur tekizt ágætlcga; enda virðast þjóðsögur
v°rar að falla frændum vorum, Dönum, mjög vel í géð. Betri
tufk en Carl gátu þær varla fengið, því hann er einkar vel að
Sfcr í öllum alþýðu-fróðleik á Norðurlöndum og smekkmaður
llllkill og skáld að öðru leyti.
Bjöm Magnússon, málfræðingur, (frá piugeyrum) forðast
| vetur til ltómaborgar; væntum vér þaðan fróðlegra tíðinda,
íVl heldur, sem hann mun verða sá annar íslendingur (annar en
afur Gunnlögsen, sem nú er í Paris) sem þangað kemur,
söra Tómas sál. Sæmundsson ferðaðist. Björn er eink-
dt'el að sér gjör, og sómi sinna ungu landsmanna.
pegar Jón Sigurðsson forseti kom til Khafnar, héldu
landar hans honum boð að venju, og var fagurt kvæði sung-
ið fyrir minni hans, eptir Björn Magnússon.
• Framfari", blað landa vorra á Gimli, 1. og 2. tbl.,
er komið. pað er svipað að útliti og Akureyrarblöðin. Hið
helzta efni í honum er auk frétta: Prentfélagslög Nýja-ís-
lands, og einkum: Frumvarp til grundvallarlaga fyrir
kirkjufelag íslendinga í Vesturheimi. Er efni þess, að þeir
stofna «Lutherskt kirkjufélag, sem trúir, að heilög ritning sé
Guðs opinberaða orð, og hin eina áreiðanlega regla fyrir trú
manna, kenningu og lífi». Siðirnir líkir og hér, en stjórnin
skal vera í höndum safnaðanna sjálfra, þannig, að hver kirkja
hefur forstöðunefnd, en allri kirkjunni stýrir formaður, skrif-
ari og féhirðir. Meira um þetta síðar.
— Frá ríkispingi Dana getum vér ekki sagt neitt í þessu blaði, nema
pau aðal-tíðindi, að eptir mikið stapp sampykkti þingið bráðabyrgðar-
ijárlög, er gilda til ársloka.
Bréf frá útlöndum.
Edinburgh, 16. nóv. 1877.
Ekki er enn skriðið til skara í Austurvegi. pó hafa
Rússar nokkuð unnið á síðan fréttir fóru síðast til íslands. í
Armeníu hefur hershöfðingi Tyrkja, Moukhtar «hinn sigursæli»
orðið að hrökkva undan alla leið vestur að Erzeroum; en þar
hefur hann numið staðar. Borgin Kars austur undir landa-
mærum Armeníu og landa Rússa er óunnin enn, en Rússar
sitja um hana, og ætla margir, að hún muni eigi lengi stand-
ast umsátrið. Eins þykir hætt við, að Erzeroum geti ekki
veitt mikla vörn, því að sú borg er illa víggirt.
í Búlgaríu hefur minna áunnizt, en þó er nú hið sterka
vígi Tyrkja, Plevna, alveg umgirt, og segjast Rússar ekki munu
þaðan hverfa fyr en borgin gefizt upp. Hins vegar smala
Tyrkir saman öllu því liði, sem þeir fá, til að brjóta hergarð-
inn, en vanséð er, að þeim takist það.
Nú sem stendur sýnist því Rússum að veita betur; en
allar líkur eru til, að langt sé þess að bíða, að aðrirhvorir
verði svo að þrotum komnir að friður komist á.
í vesturhluta álfu vorrar þykir helzt tíðindavænlegt á
Frakklandi. Kosningarnar til neðri málstofunnar gengu mjög
á móti forseta og ráðaneyti hans, svo að vinstri menn eða lýð-
veldismenn hafa rúman 100 atkvæðamun á þinginu. Skömmu
síðar fóru og fram kosningar til héraðanefndanna; og þar unnu
vinstrimenn einnig talsvert. Beiddist þá ráðaneyti Macmahons
lausnar; hann reyndi að fá sér aðra menn í ráðaneyti sitt,
og valdi þá alla af hægri flokkinum; en það tókst ekki, og
neitaði hann þá ráðaneyti sínu lausnar. Við þetta stendur
enn. pingið er að vísu komið saman fyrir fáum dögum, on
þar hefur lítið annað verið gjört, en að rannsaka kjörbréf
þingmanna. pegar þingið byrjar fyrir alvöru, eru menn
uggandi um, hvað forseti muni taka til bragðs. Hægrimcnn
ráða honum til, að láta eigi undan, hvað sem í skerist. En
vinstrimenn eru eins fastráðnir í að láta eigi svo búið
standa. Sumir segja, að forseti muni biðja efri málstofuna
að hleypa upp neðri málstofunni aptur; en aptur segja aðrir,
að fleiri ráðherrar en í vor muni hliðra sér við því.
Hér hefur verið verra sumar en menn muna í 40 ár.
Mikið af korni og jarðeplum hefur alveg ónýtst, og liggur
enn á ökrunum og fúnar niður. Bændur segja, að uppskera
sé í sumar fullum þriðjungi minni en í meðal-ári. Rófur og
aðrar fóðurtegundir hafa einnig misheppnazt, svo menn hafa
orðið að farga fjárstofni sínum að miklum mun.
í f. m. varð voðalegt slys í kolanámum eigi langt frá
9