Þjóðólfur - 20.08.1879, Blaðsíða 1

Iiostar 3kr. (erlendis 4kr.), ef
borgast fyrir lok ágústmán.
Reykjavík, 20. ágúst 1879.
Sé borgaðað haustinu kostar árg. 99 ki„ a
3kr. 25 a., en 4kr. eptir árslok.
31. ár.
— 1 19. Llaði „|>jóðólfs“ p. á. er grein undirskrifuð
af Egilsson. Af pví grein pessi snertir mig, vil eg án
pess að svara henni, segja frá pví, sem misLorið er í
lienni og snertir mig.
Af pví svo virðist, sem höf. haíi ætlað mér grein
pá sem stóð í ísafold um sama efni, vil eg lýsa
pví yfir, að eg átti engan pátt í henni. Sú sanna saga
er, að í haust sem leið, pegar eg hafði afráðið, að
Lyggja hér steinkirkju, Lað eg Björn Guðmundsson
múrara, sem átti að vera yfirsmiður, að panta fyrir
mig kalk úr Esjunni, sem væri til 3. júní í ár. Sneri
hann ser sérstaklega til konsúls Smith, sem er skiptavinur
minn og fékk fullt loforð fyrir pví hjá honum og sömu-
leiðis hjá herra Egilsson. pegar leið fram á vor pant-
aði eg fyrst kalk frá Englandi, fyrst og fremst af pví,
að eg vissi, að svo gott sem ekkert kalk var til í
Keykjavík, í annan stað af pví, að eg hafði pá séð
kalk úr Esjunni á premur stöðum, par sem pað hafði
eigi reynzt vel, liitt vissi eg eigi, livort rétt hafði ver-
ið með pað farið, og loksins af pví, að eg átti kost á
hálfu odýrara kalki en Esjukalkið er vanalega, og pótti
mér skylda mín, að sæta pví og Lrúka, pað að minnsta
kosti að innan, par sem pað var ódýrara, en um op-
inLera Lyggingu var að ræða. pegar 3. júní kom og
Lrúka átti pað lofaða kalk úr Esjunni, var ekkert til
nema fáar tunnur, og vildi yfirsmiðurinn eigi taka af
pví fleiri en 2. Að Lyggingin gat haldið tafarlaust
áfram, var ekki öðru að pakka en pví, að eg átti tölu-
vert af Cementi og fékk viðLót af pví hjá konsúl Smith
og fleirum kunningjum mínum. petta varð mér að vísu
nokkuð dýrt, pá ekki miklu dýrara en kalk úr Esj-
unni, en eg vona, að pað verði peim mun varanlegra.
p>egar kom fram undir miðjan júní, fékk eg kalk úr
Esjunni, og hefir pað verið Lriikað í neðri liluta veggj-
anna, en nú er farið að Lrúka hið skozka kalk, sem
ekki er mjölkalk, eins og höfundurinn segir, heldur
steinkalk. Keynslan sýnir nú, hvort kalkið endist Let-
ur, hið íslenzka eða liið skozka. Sæmundur Lóndi á
Vatni liefir sagt mér, að hann geti ekki metið pann
skaða, sem hann Leið af pví, að honum Lrást pað kalk
úr Esjunni, sem hann vonaði eptir. Eg held að Garða-
kirkja hafi haft áLata, hvað sem mér líður, og við herra
konsúl M. Smith, sem í pessu eins og öðru hefir tjáð
mér velvilja, er eg sáttur.
Görðum, 26. júlí 1879. p>órarinn Böðvarsson.
{Bjóðluitiðarminngng' í Heykjavík.
2. p. var haldin hátíðleg samkoma hér í Lænum í
minningu pjóðhátíðarinnar, eða, réttara að segja, stjórn-
arskrárinnar. Mættu par vel flestir pingmanna og fjöldi
Læjarmanna og sveitunga nágrenuisins; 'voru par hin
venjulegu minui drukkin og kvæði sungið, er Stgr.
T li o r s t e i n s o n hafði orkt og prenta látið, fyrir minni
alpingis. Skemtu menn sér vel með ræðum, viðtali og
^önglist.
Einn ræðumaðurin n(Stgr. Thorst.) mælti fyrir minni
Jóns Sigurðssonar í Khöfn, og var að henni gjör
mikill og góður rómur. Hann minnti á orð hins mikla
Englaskálds: „Allir dýrka hina upprennandi sól, en
fáir hina niðurrennandi“; en jafnframt kvað hann pví
mundi pó fjærri fara, að petta spakmæli mætti lieim-
færa upp á pjóð vora og æfisól pessa manns; öllttm
sönnum íslendingum yrði enn lengi í fersku minni, hvað
hann hefði unnið sinn fagra, einkennilega dag, til pess
að vekja aptur af vetrardvala vorgróða menningar,
frelsis og sjálfstilfinningar á landi hér. Með mikilli
hluttekningu minntist hann á heilsuLrest hins ástsæla
manns og árnaði honum í nafni allra landsmanna pess,
að hann enn mætti heill heilsu sjá pað land, sem hann
hefði helgað svo langt og skörulegt líf.
Alpingis og pess starfs og stefnu var og minnst
með fullri viðurkenningu. Um 70 mál, smá og stór,
liggja nú fyrir pinginu. Ilvað dugnað snertir, stend-
ur ping vort varla á Láki nokkru pingi í Evrópu.
p>ó er liitt enn meira vert, að stefna pingsins se
s ö n n og r é 11. |>ingsins skál var drukkin með sér-
staklegu pakklæti fyrir pess fjárhagslegu undirtektir í
ár til eflingar menntun og atvinnu pjóðarinnar.
Sá, sem mælti fyrir íslands minni (M. J.), lét pá
ósk í ljósi, að pað yrði pjóðsiður á landi hér, að
minnast pjóðhátíðarinnar (stjórnarLótarinnar) 1874 2.ág.
með fundum eða hátíðarhaldi, að minnsta kosti annað-
hvort sumar, eða hvert pingár.
— Sama dag héldu nokkrir Reykvíkingar heimLoð
til fagnaðar herra hókaverði Jóni A. Iljaltalín og
konu hans. Yoru sungnar fyrir minni peirra fylgj-
andi vísur, eptir Matth. Jochumsson:
p>egar — sem Gröndal gamli kvað —
„Lífs vors Llómgaðra Lar,
En Luðlungs Persa var“.
Víkingasynir settu skeið,
Kveðjandi klakaströnd,
Að kanna Letri lönd.
p>á Lar Egill á Engla Ljöð
Odauðleg afreks-ljóð,
Ungur í jötunmóð.
p>á sáu Irar Olaf pá,
Brunnu frá siglusúð
Sækonungs augun prúð.
p>á flutti dýr frá Dana storð
Gunnar um Gýmis Lraut
Gormssonar konungs-skraut.
petta var nú, er p>ór og Freyr
Skiptust við Hvítakrist
Að kenna’ oss manndóms list.
En síðan, pá við storm og stríð
Bliknaði Llóm pitt, láð, —
Byrjaði k ó n g s i n s n á ð.
Upp frá pví leigðu landar far,
Sjóveikir svala dröfn
Suður í kóngsins höfn.
Sumir að vísu sigldu heim
Klerkar og kammerráð
Krýndir af jöfurs náð.
En aðrir sukku — seg mér hvert?
Langt undir láð og háð; —
Líkni peim kóngleg náð!
Viljirðu sigla, son míns lands,
Spurð’ ei um niflungs náð,
Kotaðu sjálfs pín dáð.
Sigldu sem Egill eða Pá,
85