Þjóðólfur - 15.10.1879, Blaðsíða 1

31. ár.
Iíostar 3 kr. (erlendis 4kr.), ef
borgast fyrir lok ágústmán.
Sé borgað a8 haustinu kostar árg. syy kioft
3kr. 25 a., en 4kr. eptir árslok. " •
Reykjavík,
t5. okt. 1879.
— Með póstskipinu „Phönix", kap. Kihl, sem kom
9. ]). m„ bárust fá nýmæli og stórtíðincli engin. Með
pví kom til lærða skólans nýr settur kennari, Sigurður
Sigurðursson (frá Iíjörtsey á Mýrum) málfræðingur; tek-
ur hann við kennslu í stað Jóns A. Sveinssonar, er af-
Jjakkað liefir embættið og sezt að í Khöfn. Enn frem-
ur ltomu inn á skipinu ungfrú Jóhanna Arnljótsdóttir
og fröken Bertelsen, tengdasystir Krúgers lyfsala. Kap-
teinn Ambrosen lá veikur eptir í Khöfn.
f 5. p. m. sálaðist í húsi foreldra sinna úr brjóst-
veiki Hálfdán Ilelgason, elzti sonur sira Ilelga
Hálfdánarsonar prestaskólakennara. Hann skyldi út-
skrifast af lærða skólanum næsta vor; misstu par for-
eldrar, skóli og land eitt hið bezta mannsefni.
Jarðarförin framfór í gær með miklu fjölmenni.
Skilnaðarsamsæti. Herra Egilsson stóð fyrir skiln-
aðarveizlu, er 11. p. m. var haldin peim W. Fiske
prófessóri og félögum lians, pó að eins fáir peirra, er
hefðu viljað, fengi par rúm. Ilafði Egilsson með þeirri
snilld, sem honum er lagin, undirbúið allt og
séð svo um, að menn af sem flestum stéttum, en pó
einkum bændur, gætu par séð og kvatt liinn kæra og
nafnfræga gest vorn og hugljúfa, hinn ameríkanska pró-
fessor. Samsætið fór hið bezta fram, enda skemti mönn-
um til skiptis söngur hörpufélagsins, hornblástur, eða
minnisdrykkjur og samræður. Glasgow var skrautlýst
um kvöldið með 80—90 ljósum. Fyrir minni gestanna
mælti Arni landfógeti fagurt erindi, en prófessor Fiske
svaraði með nokkrum hjartanlegum kveðju- og árnaðar-
orðum til lands og pjóðar. Ýms önnur minni voru
drukkin; fyrir minni herra Patersons mælti dr. Hjalta-
lín með viðurkenningu fyrir dugnað hans og alúð við
hið áríðanda brennisteinsverk hans, en hann drakk apt-
ur minni Islands og mælti fyrir á íslenzku. Egilsson
mælti fyrir minni bænda, porl. Ó. Johnson fyrir minni
Ameríku, Páll Melsteð fyrir skál kvenna, sira _Matthías
Jochumsson fyrir minni Ameríku-kvenna, o. s. frv. peir
félagar prófessorsins, Reeves og Carpenter, skemtu og
vel að sínum hluta með ameríkönskum stúdentasöngvum.
En sem inntak pess, sem mælt var í samsæti pessu,
setjum vér hér kvæði pað, sem sungið var íyrir minni
gestanna:
Nú horfinn er farfugl af haustlegri grund,
Eins hollvinir senn við oss skilja;
pví velkomnir hingað á Frónbúa fund,
p>ér finnið hér alúðar vilja.
Ileill, Fiske vor kæri! með félögum tveim,
p>ér fegins-gestir frá Vesturheim’.
pér komuð og gistuð vort fannkrýnda frón
í fagrahvels gulldregnu skrúði,
P>á hásumar kætir með heiðríkju sjón,
Svo hittuð pér ísjökla brúði.
pér sáuð vors föðurlands svipmörk flest.
pér sáuð á fólkinu kost og brest.
Hjá yður er pjóðlíf sem prúðugust eik
Með púsundir blómgaðra greina,
Hjá oss er pað dvergbjörk í vextinum veik,
pví viðganginn hindranir meina;
Sú önnur er jarðlág, en himingnæf hin,
pó hefir sú smáa pá stóru að vin.
pó bugar ei neyðin, ef hugur er hár,
Vér hugsum að lifa’, en ei tóra;
pann úrltost á sá, sem i örbirgð er smár,
Að unna pví göfuga og stóra;
Til frjálsra manna frá frjálsri storð
Vér fram berum pakkar- og kærleikans orð.
Til foldar, par heiðríkt skín frelsisins ljós,
par finnast ei kongar né prælar,
par manndáð er aðall og atorkan hrós,
Sem ein gerir pjóðirnar sælai’, —
J>ér kveðju nú berið um svellanda sæ,
Ó, sendið oss aptur margt lífsgróðans fræ!
Sem Leifur hinn heppni vér kætuinst í kvöld,
pá kom hann að Vínlandi forna;
Nú syngur og klingir hin fagnandi fjöld,
pví fundið er landið hið horfna:
„Hið forna V í n 1 a n d er v i n 1 a n d nýtt“
Frá vörum íslenzkum liljóma skal títt.
Stgr. Th.
Ræða prófessors Fiske hljóðaði pannig:
„Góðir herrar og vinir!
„Opt er sorgfullt brjóst undir sjálegri skikkju11,
segir íslenzki málshátturinn, og í kvöld vitum við, landi
minn og jeg, að pessi orðskviður .er sannmæli. Á
Egiptalandi í fyrndinni — allir liafa lesið frásöguna —
var pað siðvenja, pegar haldin var veizla eða annar
gamansfundur, að láta beinagrind sitja að borði til pess
að minna á, að lífið er ekki tóm nautn, að maður>nn
er dauðlegur, að pað kemur loksins skilnaðar-stund,
sem er allt annað en gleðileg. Óparfi er að sýna
okkur gestum yðar í kvöld pcssa beinagrind hinna
egipzku fornmanna. Okkur er pví miður full-kunnugt,
að bráðum kemur hin ópægilega skilnaðar-stund. Við
vitum vel, að við eigum að skiljast við petta sagnaríka,
petta fróðlega land, par sem við liöfum fundið á
norður- og austurlandi ekki síður en sunnan- og vestan-
lands — svo marga góða vini, par sem við höfum séð
svo marga ljómandi fallega daga,
Hingað til hef eg aldrei vel skilið orð pau, sem
Njála og skáldið láta ágætiskappann segja, pegar hann
stendur ferðbúinn við hafið. En nú, væri pað mögulegt,
vildi eg snúa aptnr, eins og hann sneri aptur, og segja,
eins og hann sagði:
„Hér vil jeg una æfi minnar daga
alla, sem Guð mér sendir“.
p>að er nokkuð, pótt lítið sé, sem einstakur maður
getur komið til leiðar, og ef Guð gefur mér heilbrigði
og styrkleik, ætla eg að vinna framvegis fyrir framför
Islands, að svo miklu leyti, sem á mínu valdi er. LTr
minni mínu líður aldrei Island og íslenzka pjóðin.
Og nú kveðjum við yður vináttu-kveðju. Hafið
pökk fyrir alla gestrisni og alla gæzku yðar og sam-
landa yðar! Guð feðra yðar, Guð pjóðanna, blessi sí
og æ yður og ísland!“
Lög staðfest af konungi, 19. sept.: lög um kirkju-
gjald af húsum, lög um löggiltan verzlunarstað við Jök-
ulsá á Sólheímasandi, lög um kaup á prem hlutum
silfurbergsnámans í Helgustaðafjalli, og lög um breyting
á lögum um bæjargjöld í Reykjavík (3 a. af ferhyrndri
alin af hússtæðum færist niður í 2 a. hvað torfbygging-
ar pær snertir, er voru til 1. jan. 1878). .»
105