Þjóðólfur - 22.11.1881, Side 1

þJÓÐÓLFUK.
Reykjayík 22. Nóvbr. 1881.
Uppsögn á blaðinu gildir ekki, nema nn
fað sé gjört fyrir 1. okt. árinu fyrir "*• l’ld'*.
90 t _ Kostar 3kr, (erlendis 4kr.),
00. ar. borgast fyrir iok águstmán.
— p. 28. f. ra. kom gufuskipið «Racoon» hingað, og með
því kaupstjóri E. Gunnarsson; var skipið fermt vörum,
hæstum eingöngu matvöru og kolum, og er verzlan hins
skotska verzlunarfélags hér í bænum byrgast allra verzlana
hér að matvöru, enda er aðsóknin að verzlan þeirri mikil,
því margir áttu inni í henni fyrir fé og hesta, og borgar
verzlan þessi eingöngu með mat og peningum. Með skipinu
fóru nú út aptur um 2000 fjár, og fylgði hinn ótrauði kaup-
stjóri skipinu út aptur til nýrra útvega, og ætlar að koma
aptur með póstgufuskipinu «Waldemar» í þessum mánuði.
þ>. 3. . . þ. m. kom hingað gufuskipið «Camoens» hlaðið
kolum, og affermdi þau í hið stóra skip sem það félag á hér
bggjandi á höfninni; munu það hafa verið hér um bil rúm
4000 skpnd. svo flutti það hingað nokkuð af matvöru, sem
ýmsir höfðu «pantað» hjá herra Coghill, sem má kalla kaup-
stjóra herra Slimons hér á landi; vitnisburður þessa kaup-
stjóra hjá almenningi hér er þessi: hann er viss eins og
bankinn, og mun enginn þykjast hafa farið varhluta í við-
skiptum við þenna útlending, og skiptir hann þó við aragrúa
fólks í öllum fjórðungum landsins ár hvert.
það er sannarlega farið að muna um verzlun Skota hér
á landi, og væri óskandi að landsmenn hændu þá að, með.y
því að sýna þeim góð skil, því ekki flytja þeir hingaö nema
hið nauðsynlegasta, og heðan mest megnis það, sem kaup-
menn vorir ekki vilja kaupa né flytja nl. hesta og lifandi fé,
og borga þetta líka betur enn kaupmenn vorir mundu gjöra.
— Fréttir frá útlöndum með Camoens voru þær einna
helztar, að á írlandi er enska stjórnin nú farin að ganga hart-
að «The Land League (leiguliðasambandi mót eignardrotnum)
og hafði hún látið taka fasta helztu oddvita hennar, fyrst og
fremst Parnell; er þeim gefið að sök, að þeir hafi beinlínis
æst til uppreisnar og séu berir orðnir að landráðum. það
stóð til að Alex 3. og Austurríkis keisari ættu fund með sér.
Ítalía var komin í samband við þýzkaland og Austurríki og
mun þetta mest vera af Bismarks toga spunnið og stílað á
móti Frakklandi. En ítölum er gramt í geði við Frakka
bæði af eldri sökum og nú síðast af því þeir hafa bolað þá
út frá Horður-Afríku. Húmbert Ítalíu konungur var kominn
af stað til Berlínar, til að binda sambandið fastmælum,
Frökkum var farið að ganga betur í Túnis. Um þ. 20. okt.
hafði á Englandi og Skotlandi (og eflaust víðar) geysað óg-
urlegur stormur og þar við strendur farizt fjöldi af skip-
um og mönnum,
— í einu skotsku blaði (The Peoples Journal 1. Oktbr.)
stendur eptirfylgjandi smágrein:
»Uin nýa ark/isha (norðlœga) telegraflínan. Hinn nýa
undirsjóar-fréttaþráð — þann norðlægasta í Evrópu — á að
leggja milli Thurso, í Caithness (nyrðsta fylki Skotlands), og
Islands, þannig að hann gangi yfir Færeyar. Aðalstöðin á
íslandi á að vera í Iíeykjavík og línan að ná til Stapa
(Stappen ?) sem er helzti bær í Vesturamti, og til Möðru-
valla í Norðuramti. Fyrirtæki þetta er formað í Kaup-
mannahöfn, og er upphæð hins áætiaða kostnaðar til þráðar-
ins 26,000 p. st.» (ca 468,000 kr.)
Vér skulum láta ösagt hvað hæft sé í þessu, enda munu
bráðum koma vissari fregnir um, hvað þessu máli líður. En
það hefir annars einnig heyrzt á skotspónum, að etazráð
Tietgen hafi gengist fyrir því í Kaupmannahöfn, að m'enn
skrifuðu sig fyrir »aktium» í fyrirtæki þessu og undirtektir
orðið svo góðar að ekki þurfi annað enn að Norðmenn, Eng-
lendingar, Ameríkumenn, og ef til vill fleiri taki eins vel þátt í
fyrirtækinu að sínum hluta.
Merkilegt steinker!
(Eptir Hannes skólapilt þ>orsteinsson).
— Sunnan undir túninu á Bergstöðum í Biskupstungum
er ker nokkurt höggvið niður í móbergsklöpp.. þ>að er kring-
lótt í lögun, 2 álnir og 7 þumlungar á vídd og 22 þumlung-
ar á dýpt. f>etta ker er mjög merkilegt sökum þess, að vatn
og sýra blandast ekki saman í því, hvernig sem hrært er,
því vatnið sezt ávalt ofan á. S-ú er sögn manna meðal þar
Skoðanir og lífsreglur Garfields.
Eptirfylgjandi smágreinir eru teknar úr bók, sem nýlega
er út komin í Philadelphia eptir William Balch og sem hefir
inni að halda safn af lífsreglum Garfields, dómum hans urú
félagslífið og öðrum setningum.
«Eg vil heldur bíða ósigur í réttu máli enn sigra í röugu.
— Eg ber dýpri lotningu fyrir dreng enn manni. Aldrei
naæti eg tötrugum dreng á stræti svo eg finni mig ekki
skyldugan til að heilsa honum, því eg veit ekki hvaða mögu-
legleikar kunna að vera hneptir undir treyu hans. — Fátækt-
'n er óyndisleg, það get jeg sjálfur vitnað, en af því, sem
nngan mann getur hent, þá er í níu tilfellum af tíu það
langbezta, að honum sé kastað útbyrðis, svo hann megi til
annaðhvort að sökkva eða synda upp á eigin býti. Af öllum,
sem eg hefi þekt, veit eg ekki til að neinn hafi druknað, sem
var þess verður að komastaf. — Sé krapturinn til að vinna
§franga vinnu engin snildargáfa (talent), þá er hann samt hið
bezta, sem til er í hennar stað. — Ef vér sökkvum oss nokkuð
djúpt niður í rannsókn náttúrunnar, þá getum vér ekki ann-
aú enn komizt í samkynni við þann snillianda, sem gegnum
Þfengir og uppfyllir alheiminn. — Sé nokkur hlutur á þessari j
jörð, sem mannkynið má elska og dást að öðru fremur, þá
er það drengskapar- maðurinn; það er sá maður, sem þorir að
horfa framan í djöfulinn og segja honum að hann er djöfull.
— I>að er einn af hinum dýrmætu leyndardómum sorgarinnar,
að hún finnur huggun í sjálfselskulausri hugsun. — Sérhver
karaktér er sameinað framkVætni af náttúru og uppfæðslu. —
Vér álítum ekki framar að ótímabær dauði ungbarna orsakist
af synd Adams, lieldur af vondri uppfæðslu og fákunnáttu. —
Þvingun er grundvöllur als lögmáls, hyort sem það er guð-
legt eða mannlegt. Lög, sem engin þvíngun stendur á bak
við, eru engin lög. — Gegnum allan vef vorrar þjóðlegu tilveru
getum vér rakið gullþráð mannlegra framfara til hærra og
betra ástands. — Líf og ljós einnar þjóðar er óaðskiljanlegt. —
pað skiptir litlu, í hvaða formi hinar þjóðlegu stofnanir eru,
ef næg trygging er fyrir lífi, frelsi og framför félagsins. Að
endingu: vor mikla von á framtíðina, vor öfluga vörn mót
hættunni er fólgin í almennri og ýtarlegri uppfræðslu þjóðar
vorrar og í þeirri dygð, sem slík uppfræðsla hefir í för með
sér. — Vísir vorra pólitísku stofnana, sá frjókimi sem þær lið-
uðu sig fram úr, var í borg Nýa Englandi og lífskrapturinn,
hin skapandi sál borgarinnar, var sá borgarfundur, sem fyrir
öll staðarleg málefni var alt í einu: kóngur, herrar og borg-