Þjóðólfur - 30.06.1883, Blaðsíða 2

hún fæddist 15. maí 1807, og ólst upp hjá
foreldrum sínum þangað til hún giftist 23.
júlí 1838 inum þjóðfræga dánu- og dugn-
aðarmanni Magn. Jónssyni. Hún ól hon-
um 9 höm, 7 syni og þrjár dætur, 4 eru
látin, 5 synir lifa og hafa náð því láni að
líkjast sem mest má verða foreldrum sín-
um; þessir 5 synir hafa nú þegar sýnt og
sannað, hverra manna þeir eru. Hverdags-
lega var hún fátöluð en þó orðhög og orð-
heppin. Hún var einhver in mesta iðju-
kona og afkastaði miklu, því ástundun
hennar var dæmafá, og var í þessu sem öðru
samtaka manni sínum. En hún var ekki
tóm Marta, heldr líka sannarleg María, því
hún rækti af mestu alúð helgar tíðir og har
jafnan í guðshúsi á sér þann helgiblæ, sem
því miðr var almennari f y r enn nú. Hún
hugsaði mikið, #enn ei var á munni margt«.
Hennar fáu orð voru nógu mörg, því þau
voru jafnan töluð þegar bar að tala. Hún
var undan tímanum í öllu góðu, en eftir
honum í því vonda, hún útvaldi ið góða en
hafnaði því vonda. En á þessu sem öðru
ágæti hennar bar lítið, því hún leitaðist ekki
við að sýnast, hún matti meir að vera.
Tilfinningar hennar voru miklar, en það
vissu fáir, því varla sá nokkur maðr gleði
hennar eða sorg, og þó var hvorttveggja afl-
mikið, en hennar innri maðr var styrkr, og
jafnaði alt sem að höndum bar, þvi hún hafði
náð aldrshæð kr. fyllingar. Hennar innri
maðr var svo styrkr, svo þrekmikill, að hún
með honurn sigraði sérhverja lífsins þraut,
þvf einnig hún hefir hlotið að reyna vand-
kvæði lífsins. Hennar innri maðr var svo
styrkr, að inn ytri maðr laut honum og
hlýddi. Yart mun nokkur hafa heyrt hana
æðrast, kveina eða kvarta, því guð var henn-
ar vígi og maðrinn hennar eini vinr, stoð
og stytta, hún átti í orðsins rétta skilningi
ekki aðra vini og þurfti þess ekki, því á henni
rœttust í fylsta mæli orð Davíðs í 92. sálmi
13.—14. v. Hún fölnaði í raun réttri ekki,
hún grœnkaði til dauðadags, já 1 ellinni bar
hún ávöxt og hafði vökva og grœnkaði, því
hennar innri maðr þroskaðist þó hennar ytri
maðr hrörnaði.
Hún var trúföst og trygg, hugul, góðsöm
og gjöful við þá, sem bágt áttu.
Éghefi ritað þessar línur í þakklætisskyni
við þá framliðnu og maka hennar og syni,
og líka til þess að aðrir sjái, að mannkostir
eru enn til vor á meðal.
þ>essir hafa lokið embættisprófi í
Höfn í þ. m.:
í lögrœði : Jóhannes Olafsson (l.),
Jón Finsen (l.), Björn Stefánsson Bjarna-
sonar (h.) og Páll Briem (h.).
í klassiskri malfræði GeirZoega (h.).
Hraðboði kom að vestan í fyrradag
með þá fregn, að „Camoens“ hefði
strandað. Skipið var komið inn á Húna-
flóa, en komst eigi inn á Hrútafjörð
fyrir ís og sneri svo við, en brotnaði í
ísnum og varð svo lekt, að skipverjar
treystust eigi að halda þvi á floti, og
sigldu því upp 22. þ.m. í Trékyllisvík;
komust þar allir mennirnir á land með
heilu og höldnu. Ovíst þykir, hvort
gjört verði að skipinu. Mr. Coghill
hefir þegar (með frakkn. herskipinu)
skrifað til Englands eftir öðru skipi.
78
Að norðan hefir frézt áreiðanlega, að
Húnaflói er fullr af ís.
— „Laura“ komin aftr að vestan.
þingmenn ísfirðinga voru lagðir á stað
landveg.
— Jnngmenn eru nú sem óðast að
koma, og verða líklega allir komnir í
kvöld, sem væntanlegir eru og lengra
eiga að.
S1 y s f a r ir.
Inn 13. maí siðastl. fanst eftir nokkra
leit hrapaðr til dauðs neðan undir svo
nefndum Ofanleytishamri 13 ára gam-
all drengr, Gísli Bjarnason frá Svað-
koti á Vestmannaeyjum. Enginn vissi
að hann hefði átt erindi þangað, sem
hann fanst hrapaðr.
Inn 16. júní þar á eftir fanst fiski-
ferja, er Bjarni bóndi Olafsson á Svað-
koti, faðir áðrnefnds drengs hafði róið
þann dag við 5. mann, i bliðuveðri,
marandi í kafi, spölkorn fyrir vestan
svo nefndan Stórhöfða. Voru allir þeir,
er á ferjunni voru, horfnir, nema Olafr
sonr Bjarna, er var örendr í ferjunni,
áralausri og seglalausri, en með tveim
færum úti. Hvernig þetta hafi atvik-
azt, geta menn ekki gjört sér ljósa
hugmynd um, þó flestra ætlun sé sú,
að stórfiskr hafi ferjunni að grandi orð-
ið. Við þetta tækifæri urðu 2 ekkjur,
sem sé kona áðrnefnds Bjarna, er þar
misti einnig þann eina son, er eftir var,
en sjálf stendr uppi með 3 dætrum og
er að eins ein þeirra komin yfir ferm-
ingaraldr. Hin ekkjan er Guðríður
Jónsdóttir yfir sjötugt, er misti mann
sinn, Tila Oddsson frá Norðrgarði, svo
og nýfermdan léttadreng. Inn 5. af
þeim, er drukknuðu, var Jón Árnason,
vinnumaðr í Draumbæ.
Auglýsingar.
Auglýsing frá Reykjavíkr apóteki.
Hér með leyfi ég mér að að auglýsa, að
þeir, sem óska að hafa fastan reikning á
apótekinu, verða í sjálfra sín hag að gæta
þess framvegis, að reikningar þeir, sem ég
gef út hvert missiri, verði borgaðir í tæka
tíð; því að upphæð reikninga þeirra, sem
eigi verða borgaðir hér um bil mánuði eftir
að þeir eru meðteknir, verðr færð upp um
5 af hundraði, og sá, sem í hlut á, fær þá
eigi framvegis vörur nema móti borgun út í
hönd.
Framvegis verðr eigi úti látið í reikning
minna en 25au. virði af neinni vöru; en fyr-
ir þá upphæð verðr þá úti látið 3 sinnum 10
aura virði af vörunni. Sama afslátt fá og
þeir, er borga út í hönd.
þeir, sem hafa fengið leyfi til að láta inn-
skrifa við verzlanir kaupmanna skuld sína
til mín, verða sjálfir að annast um að þetta
verði gjört svo fljótt, sem unnt er, eftir að
þeir fá reikninginn frá mér. Sveitamenn,
sem ég ekkert þekki, geta því að eins feng-
ið í reikning hjá mér, að þeir fái ábyrgð ein-
hvers kaupmanns hér eða annars áreiðan-
legs manns, sem ég þekki.
I ágústmánuði verðr þeim, sem eiga mér
óborgaðar eldri skuldir, stefnt til að greiða
þær.
Verðugir fátæklingar, sem ekki þiggja
I
sveitarstyrk, hvort heldr hér úr bæ eðaíúr
sveitum, geta framvegis innan vissra tak-
marka fengið nokkuð af meðulum ókeypis
hjá mér; en að eins eftir resepti frá einum
af inum 3 hér verandi læknum.
Reykjavíkr apótek, 31. jan. 1883.
N. S. Kriiger.
þegar ég, á síðastliðnum vetri, varð fyrir
því sárlega sorgartjóni, eða tilfelli, að missa,
að sýnilegri návist, minn elskulega ekta-
mann, Halldór Torfason, sem druknaði 1.
marz þ. á., var ég aðstoðarlaus öreigi, með
3 ungum börnum, og vissi mér enga bjarg-
ar von fyrir mig og mína. þá tóku sig saman
heiðursstúlkur, 20 að tölu, hér í kaupstaðn-
um, og tóku 1 barnið, og það til allrar um-
önnunar, ef það lifði, til 14 ára aldurs. Svo
tóku annað barnið, ung heiðurshjón, hér á
staðnum, án þess að þau til tæki, hversu
lengi þau ætla að ala önn fyrir því. þriðja
barnið mitt tóku af mér 10 iðnaðarmenn,
sem líka búa hér í kaupstaðnum, og til tóku
engan vissan tima. þar að auki voru marg-
ir aðrir, (guð þekkir tölu þeirra), sem réttu
ínér, bágstaddri hjálparhönd á minni sorg-
ar-og neiðarstundu.
þetta kærleiksverk, eins mikið og það er,
mun verða þeim, er það hafa unnið, til
verðugrar minningar, og um leið og ég læt
þeim öllum hér með í Ijósi mitt innilegt
hjartans þakklæti, þakka ég sérílagi höfund-
inum allra góðra hluta, fyrir það, að hann
hefir endurnýað í mínum innramanni sann-
færingu um, að enn þá láta sannir mannvin-
ir til sín heyra og leita enn að sínum nauð-
stöddu bræðrum og systrum, óg — guði sé
lof! — Enn sannast sannmælið gamla :
þegar neyðin er hæst, er hjálpin nærst.
Isafirði, 1. júnímán. 1883.
Guðmundína Sigurðardóttir.
Hreppsnefndinni í Seltjarnarneshreppi er
ánægja að skýra opinberlega frá inum góða
árangri, sem varð af Tombólu þeirri, sem
haldin var að Mýrarhúsum í inu nýja barna-
skólahúsi hreppsins, 29. desember 1882
Ágóðinn fyrir barnaskólasjóðinn varð sam-
tals 710 kr. 69 aur.—Vér finnum oss bæði
skylt og ljúft, að þakka innilega barnaskól-
ans vegna, öllum þeim, sem styrktu fyrir-
tæki þetta, með gjöfum og á annan hátt,
bæði hreppsbóum og öðrum ; og sérstaklega
viljum vér votta innilega þökk inum mörgu
Reykjavikurbúum, sem eigi aðeins sendu
oss miklar gjafir, heldr áttu inn helztaþátt
í árangri Tombólunnar, með því að sækja
hana svo fjölmennt sem þeir gjörðu.
Seltjarnarneshreppi, 28. maí 1883.
Hreppsnefndin.
Sýning
iðnaðarmannafélagsins í Reykjavík
er ákveðið að byrji 2. ágústmán. n. k., á
þjóðhátíðardegi lslendinga.
Rvík, 25. júní 1883.
Fors töðunefndin.
TAPAÐ. þorskanetatrossa, með 2 dublum,
og kúlum og flotholti; annað dublið var
brennimerkt G. P, en á hitt var skorið S.
B. Einnig var flotholtið merkt S. B.
Guðmundur Petursson
frá Káranesi.
Ritstjóri: ión Ólafsson, alþingism.
Prentaðr í prentsmiðju ísafoldar.