Þjóðólfur - 08.03.1884, Blaðsíða 1

Kemr út á laugard.morgna.
Verð árg. (50 arka) 4 kr.
erlendis 5 kr.). iíorgist l'yrir
515. júli.
PJÓÐÓLFR.
Uppsögn (skrifl.) bundin við
áramót, ógild nema komi til
útg. fyrir I. október.
XXXVI. árg.
lteykjayík, laugardaginn 8. marz 1884.
M'd
Isafold og Eggert Grunnnarsson.
J*íl er V<^r,rn' rituðum aðvörunar-greii
Ir hT *hKál?bÚggÍ* E8g^t9 Gunnarsson
se'ði V! '-ar ])a<^ sannarlega ekki með glöði
e,t sárt til Egg
> , ann Sk^i vera kominn svo, sen
n nu er kominn. En samvizka vo
sem blaðamanns leyfði oss eigi að horf;
egjant 1 á aðfarir hans eftir að vér vórur
Sjdlfir’ að E"ert VCB7
’ ao poð vœn víst tión oq qlötm
hartíUTn VlannJj að festa trú d hann og IdU
fUlnn nar'a út úr sér fi
nem gr61n vor hefði bjargað, þó ekki væi
í kh ^ lV0 S6m 10—tiO mönnum frá að fall
eða^minnu a°f8 kaSta þannig á glæður meir
það væri 8mni tímanlegu velferðþót
króna virði ’ “T8, 8V° 86m 10—20 ÞÚ8un
með í?rpin 1 Veðum og Perntlgum- scm v«
botnlausu hiT^ hefðum bjargað frá hau
bagsmuna Íútælíum landsmönnum t
betr skrif,’Tha Væri Þó grein vorsannarleg
annað skilifs ^ ökki’ og þá eiSum vér al
Eggerti sjálfumtf VyrÍr ■
skilja, hvað tii n g hans vmum’ ef Þei
kans friðar heyrir.
9. bL^ á rrfa ^sfcir »ísafold« hefir nú
plástr á sárreEggerað legsja græðismyrsl 0
að hví' -ffb kveðat bafa -grafizt eftin
sem sn fUU U leyti Það só á rökum bygi
StiEð?Ó^’°ghalak0lm-a
rninna til hæft y ”Þar mUm 9t°rur
!ýst er í þjóðóltí. Iln hefir á leglð °
mundi vera bað i Bœðl °88 °S almeiminÉ
viidi skýra ff'á Lf'“ta hugg’m- ef ritst;
“grafið eftir.—hvort haUU hefi
og óvilhöllum mön, Þ ð 6r hia kunnugur
er að eins sögUBög1”11’,1' d’; Þvfaðefþett
eða annara vanll^ Uanustu frænda, vin
W.ftilvi.l,XS“«rt,,Þá«rf
andi. Oss liggr að svo komnu^r «Ygg’
yrða, að ekki sé nokkurt orð oih* að ful
n^erandi ástand og hag
Það- sem ritstjóri ísafoldar segir Utt
•hver nysemdarmaðr E. hafi reynzt a
tnörgu leyti, áðr en hér er komið sögunni,
er, eins og ritstj. játar sjálfr, alveg óvic
aomandi miverandi háttalagi og ástanc
ggerts, enda höfum vér og sagt í þjóð
að »í fyrstu« og »lengi fram eftir« hafi E.
G. líkl. haft trú á því, að sér mundi tak-
ast að koma ýmsu nytsömu til leiðar, til
að efla hagsmuni bæði sín og annara.
Vér getum því gjarnau að mestu gengið
fram hjá því, er ritstj. Lsaf. segir um
þétta. Vér hðfum reyndar ávalt furðað
oss á, hvað lítið hefir sézt af árangrinum
af öllum Eggerts mijdu umbrotum, þ. e. að
segja : árangri til gagns og nytsemdar. það
eru líkl. helzt Staðarbygðarmýrarnar. Um
kvennaskólann á Laugalandi hafa hins veg-
ar skilvísir menn sagt oss, áð Eggert sjdlfr
og honum nákomnir muni engan skaða
hafa haft á því fyrirtæki. t
Um ina nýju verzlun Eggerts segir ritstj.
ísaf., að hún hafi mátt heita mesti bjarg-
vættr fyrsta árið. þessu viljum vér ekki
neita, en það sama má mjög oft segja
fyrsta drið um »svindlara«-verzlanir, og
hefir átt sér stað um þær margar hér á
landi. En «svindlara»-verzlun kalla menn
verzlun þeirra manna, sem ekki byggja
verölag sitt nje viðskifti á réttum og heilsu-
samlegum verzlunar - grundvallarreglum ,
hirða ekki um hag né skaða, en ganga að
eins út á að ná talsverðu’ milli handa, á
hvern veg, sem orðið getr, til þess að hafa
eitthvað til að bruðla með og moða úr með-
an uppi flýtr og ekki sekkr. þó að ein-
hverjir hafi stundarhag af slíku, þá er það
engrar þakkar vert, því að verzlun sú, sem
selr og kaupir vörur með tapi, að eins
til að fá nokkuð milli handa ög geta tekið
stærri Idn en áðr, hún vinnr engum í sann-
an hag, og hefir ekki neinn annan tilgang,
en að nota álitlega byrjun, til að svíkja út því
stórkostlegra fé síðar. Yér segjum als ekki,
að Eggerts verzlun hafi byrjað svona eðr
haft þennan tilgang—um það er oss ókunn-
ugt; vér rannsökum ekki hjörtun og nýrun.
Vér viljum helzt ætla, að það hafi ekki
verið.
Eu hvers vegna dróg svo bráðlega úr þessu
fyrirtæki aftr? Ritstj. ísafoldar svarar :
»það var því að kenna mestmegnis, að lands-
menn níddust á 'inni dœmafáu góðgirni og
hjálpfýsi Eggerts með gegndarlausum lán-
tökuim. Vér höfum það fyrir satt, að ritstj.
bafi fengið þessa skýrslu frá Eggerti sjálfum
eða hans nánustu. En vér höfum mikla á-
stæðu til að ætla, að þetta sé alveg ósatt, af
þvi að vór höfum rekið oss á, að Eggert
hefir sagt oss og öðrum svo margt ósatt í
líka átt. Vér höfum ástæðu til að ætla, að
útistandandi skuldir hafi als ekki verið meiri
við verzlun Eggerts að tiltölu við umsetn-
ingu, en við aðrar verzlanir alment. Og ef
tekið er til greina það dómlafisa < fádœmi,
sem Eggert hefir sjálfr tekið til láns og ekki
borgað hér á Suðrlandi á sama tíma, þá
ætlum vér að blaðið snúist alveg við.
Loks ségir ritstj. Isaf. að Eggerti hafi
verið og sé enn »manna sárast um, að aðrir
bíði skaða á lánstrausti sér til handa«.
í hverju hefir hann sýnt, að sér væri sárt
um, að Sœmundr á Vatni yrði að seljá sína
miklu og fögru eignarjörð, sém hann hafði
léð E. að veði, undir uppboðsöxina sakir
vanskila Eggerts? — I öllu falli hefir hann
ekki sýnt það með því, að borga veðskuld-
ina (6000 kr.)
I hverju hefir hann sýnt að hann tœki
sárt til Sigurðar í Gröf, barnamanns, sem
lítið mun hafa átt skuldlaust annað en jörð-
ina, og sem léði honum jörðina að veði •—
þá jörð, sem nú er komið að því að verði
boðin upp fyrir skuld Eggerts ? — Ekki hef-
ir hann sýnt það með því að borga.
1 hverju hefir hann sýnt það, að hann tœki
sárt til Gísla, sem léði honum 1340 kr. úr
sparisjóði ?
í hverju hefir hanu sýnt, að sig tœki sárt
til mannsins, sem trúði honum fyrir spari-
sjóðsbók upp á 800 kr. með leyfi til að fá
200 kr. af þeim til láns (en hann tók allar
800 krónurnar) ?
I hverju hefir hann sýnt að sig tœki sárt
til allra þeirra, sem trúðu honum fyrir
peningunum, sem hann átti að greiða fyrir
þá í síldarfélagið, og sem hann héfir ekki
staðið skil á enn, als hátt á 2. þúsund kr?
í haust trúði enskr maðr honum fyrir að
kaupa vörur fyrir sig og fékk honwq, peninga
til að borga þœr með; Eggert keypti vör-
urnar og kvað þær allar borgaðar, en ór
hann var kominn út til Islands, var sá, er
hann hafði keypt fyrir, krafinn aftr um
borganir fyrir sumt af vörunum, als framt
að 50 pund. sterl. (900 kr.), því að Eggert
hafði ekki borgað þær, heldr tekið þær til
láns í uafni mannsins, en eytt peningunum.
I hverju hefir hann nú sýnt að haun taki
sárt til þessa manns, sem engin líkindi eru
til að fái eiun peuing aftr ? — Ekki með þvf
að borga honum. Vér getum um þetta bor-
ið af því, að maðrinn reit oss með nóvbr.
skipi og bað oss að sjá til, að vinr vor hr,-