Þjóðólfur - 11.10.1884, Qupperneq 1

r
Uppsögn (skrifl.) bundin við
áramót, ógild nema korni til
útg. fyrir I. október.
Kemr út á laugard.morgna.
Verð árg. (50 arka) 4 kr.
(erlendis 5 kr.). Borgist fyrir
15. júlí.
R
XXXYI. árg.
Keykjavík, laugardaginn 11. október 1884.
M 89
Ávarp
til allra þeirra, sem vilja kaupa góða og ódýra
vöru. — Með því að ég hefigjört samband við einn
inn helsta og bezta klæðagjörðamann í Danmörku,
panta ég fatnað eftir teknu máli fyrir þá, semþess
óska, og geta lysthafendr sjálfir valið efnið i fatn-
aðinn hjá mér, þar eð ég hef nægtir af sýnishorn-
um frá honum.
K3" Fötin verða seld hér med sama verði og
í Danmörku ! Virðingarfylst.
Rvík 24/,. 84. cíóeí § Icj tfvc'ðj,’on.
|>eir voru báðir í þjónustu landsstjórn-
arinnar.
f>eir nota báðir stöðu sína til þess að
draga undir sig og eyða annara manna fé.
þeir gjöra sig báðir seka í þessu í mörg ár
áðr en landsstjórnin tekr í taumana.
Og þegar landsstjórnin loks lætr til sín
taka, þá »stinga þeir af« báðir af landi burt
—póstrinn strjúkandi, sýslumaðrinn í fullu
laga leyfi.
En svo er og sittbvað ólíkt um þessa tvo
embættismenn.
þó að póstrinn t. d. hafi verið stelandi nú
í mörg ár, þá lítr ekki út fyrir að það hafi
komizt upp, eða neinn grunr leikið á hon-
um einu sinni, fyrri en nú alt í einu á á-
liðnu sumri. Hvað þessu veldr, er ekki gott
að segjá. það getr komið hafa af þvl, að
fólk hafi þagað alt af, þótt það hafi orðið
fyrir því að peningasendingar og bréf þeirra
glötuðust. það getr verið, að allir hafi
verið svo hirðulausir um fé sitt, að allir hafi
látið stela frá sér þegjandi og rólegir—kann
ske líka hugsað, að þetta fylgdi að sjálfsögðu
með póstfyrirkomulaginu hér, eins og svo
. margir aðrir annmarkar, sem ekki þýðir
fyrir ánð 1885. V6rð 453Ui l 'neitt að kvarta um eða bera sig upp undan,
heldr verðr að bera sem annan forsjónarinn-
ar mótlætis-kross.—Getr verið !
En hugsanlegt væri líka, að menn hafi
borið sig upp undan vanskilum á peninga-
sendingum við póststjórnina, en hún annað-
hvort skelt við skolleyrunum, eða í öllu
falli að augu hennar hafi ekki opnazt að
heldr. Póststjórninni okkar er sumt gefið
í fyllra mæli, heldr en skarpskygnin.
En það er svo margt, sem getr verið og
hugsanlegt er. Hver in sanna orsök er til
þess, að þetta gat gengið svona í mörg ár,
án þess að komast upp—það íná drottinn
vita, og------máske póststjórnin okkar.
En nú hr. Eensmark ?
Um hann var það vitanlegt fyrir löngu,
að engin skil fengust af honum. það var
auðsætt þegar vorið 1882, að óskil hans
voru orðin þá þegar megnari en svo, að við
mætti una lengr. þá var búið að sekta
hann sektum á sektir ofan fyrir vanhirðu
og óhlýðni, en hann skipaðist ekki við að
heldr. f>að var ekkert leyndarmál, að þá
þegar sumarið 1882 hafði inn þáverandi
landshöfðingi (eftir tillögum ins þáverandi
Hver borgar gildið?
f>að hefir verið heldr merkis-ár þetta ár
fyrir Isafjarðarsýslu að því er snertir tvo
merkismenn í þjónustu landsstjórnarinnar.
Magnús póstr er tekinn fastr fyrir margra
ára þjófnað úr pósttöskunni. Hann með-
gengr um 1900 kr. að sagt er; hver veit,
hvað margt er ómeðgengið?
Sýslumaðrinn og bæjarfógetinn þar er
settr var frá embætti um stundarsakir fyrir
margra ára vanskil á peningum, sem hann
hefir haft undir hendi. Hvað mikið er
sporlaust horfið af þeim, vita menn eigi
enn með vissu. En það mun mega full-
yrða, að því er vér höfum getað næst eftir
komizt, að »vanskil« sýslumannsins nemi að
minsta kosti eins mörgumþúsundum kr., eins
og þjófnaðr póstsins nemr hundruðum. En
hann var líka sýslumaðr og bæjarfógeti, þar
sem hinn var ekki nema óbreyttr póstr.
f>að er sitthvað líkt um báða þessa herra,
þótt ólíku sje auðvitað samati að jafna að S aintmanns ?) hótað houum afsetningu, ef
öðru leyti. í hann gjörði eigi skil með ákveðinui póstterð
þá um sumarið. Fensmark gjörði ekki skil
að heldr, og landshöfðingi kyrsetti þá laun
hans og fór að vera sér úti um mann, er hann
gæti sett fyrir sýsluna; það hepnaðist þá
ekki í svipinn, og um þær mundir fór lands-
höfðinginn af landi burt.
Svo leið og beið. Einlægt jókst súpan hjá
Fensmark. Um vorið 1883, var hr. Magnús
Stephensen settr amtmaðr, þessi röggsami
maðr, er hélt síðar ina minnisverðu ræðu
um þýðing og mikilvægi amtmanna-embætt-
anna. Alt vorið var góð tíð, skipin fóru
fram og aftr kring um land; en ekki fór
inn nýi amtmaðr vestr á Isafjörð, til að líta
eftir embættisfærslu Fensmarks. Svo leið
alþingistíminn; enn var tíðin góð, og enn
voru skipaferðirnar; en ekki fór amtmaðr
í skoðunarferð vestr að heldr.—Landshöfð-
ingi geta allir skilið að hafði annríkt allan
þennan tíma, og var engin von að hann gæti
farið vestr. Hann tók við embætti sínu
upp á eigin ábyrgð um vorið, var og kvaddr
til að vera fulltrúi stjórnarinnar á alþingi,
og alþingisstörfin hafa hlotið að gjöra hon-
um talsvert annriki fram á haust. — En
amtmaðrinn! Já, ekki mun ókunnugum
það í augum uppi, hvaða annríki það helzt
hafi verið, er hamlaði honum frá að fara
vestr. En ekki þarf það að efa, að eitthvað
hefir það verið. jpað er margt, sem á þeim
mauni hvílir, þótt ekki sé nema að löggilda
bólusetningarbækrnar, tala niðr á milli
hjóna og hver man allan þann aragrúa
starfa, sem upp er talinn í amtmannsræðunni
sælu.
En viti menn ! loks fékk þó amtmaðr tóm
til að bregða sér vestr vorið 1884, og hvað
gjörir hann svo, er hann sér alt óstandið hjá
Fensmark ? Bregðr hann ekki þegar við að
gjöra ráðstafanir til að vikja honum frá ?
Ekki heyrðist neitt um það; en hitt var
víst, að hann fór að reyna að fá lögfræðing,
sem hér var, til þess að ráðast aðstoðarmaðr
til hr. Fensmarks meðan hann (aðstoðar-
maðrinn) væri að reyna að koma skipulagi
á rfiikningsfærslu og reikningskil Fénsmarks
og líklega meðan Fensmark gæti reynt að
drífa sér upp peninga í bráð upp í súpuna,
sem hann var kominn í. Eða með öðrum
orðum : eftir því sem virðast mátti, var eins
og amtmaðrinn vildi reyna að styðja að því,
að halda hr. Fensmark við embættið, í stað
þess að víkja honum frá því. En þetta
strandaði á því, að sögn, að sá, sem til var