Þjóðólfur - 28.01.1887, Blaðsíða 4

16
tekin þann 8. jíiní síðastliðinn bg afhent sókn-
arnefndinni; og þar eð kirkjan áleizt eigi fser
til að bíða lengur endurbyggingar, fól sóknar-
nefndin mjer undirskrifuðuni á hendur fram-
kvæmd endurbyggingarinnar. Þar eð hön er
nú fullgjör vil jeg gera yður grein fyrir hvað
hún hefur kostað : Allt efnið kostaði 4000 kr.
en smíðalaun 2100 kr. eða Jiví sem næst; það
fje hef jeg allt lagt fram í bráð. Það sem
kirkjan hefur til að borga þennan kostnað með
er: Sjóður hennar að upphæð 1414 kr. sömu-
leiðis jarðir þær, sem fyrverandi eigandi lagði
fram með henni í álags stað, og sem eptir af-
gjaldinu að dæma eru í hæzta lagi 3000 króna
virði, enn fremur verð þess timburs úr gömlu
kirkjunni, sem selt var, og er nálægt 260 kr.
— Það er nú ekki liægt að sjá, að kirkjan
geti á annan hátt komist ljettar út af endur-
borgun kostnaðarins, en með því að afhenda
mjer þessar eignir sínar; og jeg mundi henn-
ar vegna ganga að því, þó mjer sjálfs míns
vegna kæmi miklu betur að fá mína peninga en
að taka við jörðunum fyrir 3000 kr. En þó
hún nú afhenti mjer þetta, yrði samt eptir ó-
borgaðar 1400 kr. eða rúmlega það. Þá upp-
hæð ætti hún smámsaman að afborga með ár-
legum tekjum sínum, og hef jeg ásett mjer að
taka þar enga vexti af. Sóknarnefndin, sem
hefur ábyrgð á fjárhaldi kirkjunnar, verður að
ráða það af, sem heuni sýnist ráðlegast i þessu
efni. Eins vonast jeg yfir höfuð, að hún leit-
ist við, að gera fjárhald kirkjunnar henni sem
hagfeldast, og vil jeg þvi viðvíkjandi bera upp
þá tillögu: Að kirkjunni verði eigi reiknuð in'n-
heimtulaun til útgjalda framvegis af tekjum
sínum. — Hvað fráganginn á kirkjnnni snert-
ir, þá er jeg viss um, að þjer eruð mjer allir
samdóma um, að hann sje i bezta lagi, og að
þeir menn, sem verkið unnu, eigi skilið opin-
bert þakklæti vor allra. — Hin nýbyggða
kirkja rúmar nálægt helming þeirra manna,
sem nú eru í sókninni. Kyrkjan ersannnefnd-
ur dýrgripur vor atlra, og vjer eigum mikið i
á hættu þar sem hún er. Yjer verðum að láta
oss annt um, að leitast við að vernda hana
svo vel sem oss er unnt fyrir hinu ógurlega
Atlanzhafi, sem eigi veit nær en gjörir árásir
á hana. Gleymum því eigi loforði voru, er
vjer gjörðum á safnaðarfundi í vor: að hlaða
sjógarð fyrir framan kirkjuna svo vandaðan sem
unnt er og svo fljótt, sem vjer getum viðkom-
ið. — Það er háski fyrir oss að forsóma þetta
nauðsynjaverk.
Hjer næst vil jeg víkja nokkrum orðum til
hinna fáu meðal vor, sem halda því fast fram
að aðra kirkju þurfi að byggja hjer á Eyrar-
bakka. Þeim svara jeg því fyrst: að jeg álít
sem stendur mjög vafasamt, hvort þörf er á
að byggja hjer kirkju. Það er komið undir
þvi, hvort fólksfjöldinn, sem hjer er nú, getur
haldist við eða aukist. En nú sem stendur
sýnist mjer eigi útlit fyrir annað en hann hljóti
að minnka, og það mikið á komandi árum. —
Flestir þeirra sem búa á Eyrarbakka erutómt-
húsmenn, er eigi hafa annað við að styðjast en
sjávaraflann; en í þeirri stöðu er eigi unnt að
lifa nema flskur sje í viðunánlegu verði. En
allir vita í hvert óefni komið er með það, og
ekki fyrir að sjá að úr því rætist. — Hið eina
ráð sem jeg get sjeð til þess að nokknr veru-
legur mannfjöldi geti þrifist hjer og haft at-
vinnu í framtíðinni, er að höfnin verði bætt
svo verzlunin geti tekið framförnm. Það er
hiklaus ætlan mín að þetta mætti gera án ó-
viðráðanlegs kostnaðar, og jafnvel svo að hugs-
anlegt væri að Eýrarbakki gæti fengið kaup-
staðarrjettindi. Hjer á ekki við að fara lengra
út í þetta, en jeg bendi aðeins á það sem að-
altryggingu fyrir atvinnu handa svo miklum
mannfjölda, að hjer verði ástæða til að byggja
kirkju.
í annan stáð skal jeg taka það fram, að jeg
get ekki sjeð að efnahagur kirkjusjóðsins leyfi
það, að bætt sje á hann kostnaðinum af ann-
ari kirkjunni til. Þar til þyrftu tekjur hans
að aukast mjög mikið. Eins og þær eru nú
verður því eigi neitað, að þær eru æði litlar í
samanburði við mannfjöldann í sókninni. Fast-
eígnartíund er að eins 71 al., lausafjártíund
var árið 1880 37 ál.; 1881 35 ál.; 1882 33 ál.;
1883 31 al.; 1884 41 al.; 1885 35 ál., og í ár
27 ál; mun litil von, að hún hækki veru-
lega eptirleiðis. — Þó í fljótu áliti sýnist að
hjer muni eigi fáir ljóstollar, þá eru þeir liúsr
feðurnir langflestir, sem eigi borga nema hálfan
ljóstoll; og þó þar við bætist nokkrir aurar af
húsum þeirra riður það lítinn baggamun. —
Tekjur kirkjunnar hafa næstliðin 5 ár verið að
meðaltali 265 kr. En þar eð allir landaurar
eru nú í svo lágu verði, eru líkindi til að
verðlagsskráin lækki, og þar af leiðir, að tekj-
ur kirkjunnar minnka að krónutali, og mætti
imynda sjer að þær mundu ekki gjöra meira,
en að duga til árlegra útgjalda beggja kirkn-
anna og er það ekki álitlegt fyl'ir framtíð
þeirra.
Yilji menn samt sem áður koma henni fram,
þá sje jeg einn veg til þess. Hann er sá, að
byggja kirkjuna af gjöfum. Verði það ráð tek-
ið, skal eigi standa á mjer. Jeg vil þá leggja
mitt til. Jeg býðst til að leggja fram helming
þeirra jarða, sem Stokkseyrarkirkja fjekk í á-
lags stað, sömuleiðis hálfa „Portion11 þá erliún
átti og að framan er frá skýrt og þess utan
gefa eptir það, sem Stokkseyrarkirkja kemur
til að eiga mjer óborgað af hinum 1400 krón-
um, þá er Eyrarbakkakirkjan er fullgjörð svo
báðar kirkjurnar standi þá skuldlausar. En
jeg áskil að byggingunni verði lokið fyrir árs-
lok 1888; verði það ekki, vil jeg vera laus
allra mála með framboð mitt, ef mjer svo
sýnist.
Það sem vantar á að þetta, sem jeg nú býð
nægi til kirkjugerðarinnar, áskil jeg að þeir
leggi fram sem eiga Einarshafnar- Skúmsstaða-
og Háeyrartorfurnar, því kirkjan yrði einkum
byggð handa landsetum þeirra, tómthúsmönnum,
sem þeir hafa leyft að byggja á lóðum sinum,
og sem þeir einir hafa hugsanlegan stundar-
hagnað af, en kirkjan lítinn tekjuauka. — En
vilji þeir ekki, liver fyrir sig, leggjajafntmjer
til kirkjubyggingarinnar, verð jeg að álita að
þeim sje ekkert áhugamál að fá kirkjubygging-
unni framgengt, þvi það áskil jeg að aðrir
sóknarmenn verði ekki beðnir neinna fjárfram-
laga, því þeir ern sannarlega ekki aflögufærir,
nema ef þeir vildu gefa lítilræði til tombólu
sem síðar yrði svo varið til að prýða báðar
kirkjunnar með.
En hvað sem því líður óska jeg og vona að
þjer athugið nú vel í hvað þjer ráðist fyrir
framtíð vors kirkjulega fjelags, því „það þarf
vel að vanda, sem lengi á að standa".
Eyrarbakka á gamlaársdag 1886.
Einar Jónsson,
(sóknarnefndarmaður). 32
Seldar óskilakimlur íBiskupstungna-
lireppi haustið 1886.
1. Hvít ær 3 vetra: Sýlt standfj. fr. hægra;
sýlt, gat, standfj. fr. vinstra. Brennimark
óglöggt.
2. Hvítur lambhr.: Blaðstýft apt. hiti fr. hægra;
tvístýft fr. vinstra.
3. Hvítt geldingslamb: Sneiðrifað apt. hægra;
standfj. apt. vinstra.
4. Hvítt geldingslamb: Sýlt biti apt. hægra;
Hvatt biti fr. vinstra.
5. Hvítt geldingslamb: Sneiðrifað fr., standfj.
apt. hægra; sýlt gagnfjaðrað vinstra.
6. Hvítt geldingslamb: Sneitt á hálft af fr., fj.
aptan hægra; hálft af ept., sneitt fjöður fr.
vinstra.
7. Hvítt geldingslamb: Hangfjöður fr. hægra;
stýft, biti apt. vinstra.
8. Hvítt geldingslamb: Tvístýft apt., rifa í
hærri stúf, biti fr. hægra.
9. Hvít lambgimbur: Sneiðrifað fr., gagnbitað
hægra; tvístýft apt. vinstra.
10. Hvít lambgimbur: Hangandi fjöður framan
hægra; stýft fj. apt. vinstra.
11. Hvít lambgimbur: Sneitt fr. gagnbitað
hægra; tvær standfjaðrir apt. vinstra.
12. Hvít lambgimbur: Sýlt gagnfjaðrað hægra ;
netnál vinstra.
13. Hvít lambgimbur: Tvístýft fr. bit apt h.;
standfj. fr. vinstra.
Andvirði framanskrifaðra kinda að frádregn-
um öllum kostnaði geta eigendur fengið hjá
undirskrifuðum, ef þess er vitjað fyrir 22. okt.
1887.
Biskupstungnahreppi 31. desbr. 1886.
Tómas Guðbrandsson. E. Kjartansson. 33
Fjármark Árna Jónssonar í Þorlákshöfn er:
stýft, hangandi fj. fr. hægra; tvistýft apt. v.
Brennimark: Á. J. 34
Eigandi og ábyrgðarmaður:
Þorleifur Jónsson, cand. phil.
Skrifstofa: á Bakarastíg.
Prentari: Sigm. Guðmundsson.