Þjóðólfur - 28.10.1887, Side 3

Þjóðólfur - 28.10.1887, Side 3
195 Hanu vav þó vel að sjer í lögfræði, og það líkaði karlinum vel, og við hann var Filipp allt af mjög eptirlátur og stimamjökur, en Samúel komst alltaf í meiri og meiri óþokka við karl- inn, þótt hann væri bezti drengur. Hann var kvæntur og átti elskulega og inndæla konu, sem alltaf tók vel á móti mjer, þótt jeg væri gamall og ljótur málfærslumaður. „Jeg heimsótti þau opt á heimili þeirra, og þegar jeg hafði reynt árangurslaust að tala Samúels málstað við móðurbróður hans, komst jeg loks að þeirri niðurstöðu, að þau yrðu ekki hamingjusamari, þótt þau fengju alla þessa pen- inga. „Þrjátíu þósund krðnur verða góður styrkur fyrir þau“, hugsaði jeg með sjálfum mjer, „það er ef til vill bezt að láta sitja við það sem er. Pilipp var eins og þegar er getið góður lög- fræðingur og tók próf með góðum vitnisburði. Einn dag bar það við, sem móðurbróðir hans hafði spáð. Hann sagði upp úr þurru við mig: „Móðurbróðir minn er mjög sjúkur. Hafið þjer fengið arfleiðsluskrá hans“. „Nei“, sagði jeg svo bistur að hann rauk þegar burt. Mánuði síðar heimsótti jeg minn gamla vin. Mjer rann til rifja að sjá, hvað hann var af sjer kominn. Hann átti auðsjáanlega ekki langt eptir. Hann hafði gert boð eptir mjer og jeg von- aðist eptir, að hann vildi breyta arfleiðsluskránni. Það Var lika orð og að sönnu. „Enu livað jeg hef beðið eptir þjer, Davíð“, sagði hann, „þú mátt til að lijálpa mjer“. „Jeg kom svo fljótt sem jeg gat“, sagði jeg, iJofaðú mjer að búa dálítið- betur um þig“. „Þakka þjer fyrir, Davíð“, sagði hann. „Það er nti úti um mig. Strákurinn hefur drepið mig. Spurði hann þig, hvort þú hefðir art- leiðsluskrána?" „Já fyrir máuuði síðan og jeg svaraði hon- um „nei“. „Það vissi jeg, Davíð, það vissi jeg“. sagði hann hryggur, ,,og síðan hefur hann verið að nauða á mjer að láta sig húa til arf- leiðsluskrána. Davíð, gamli vinur minn, mjer hefnr skjátlazt hraparlega; þú mátt ekki á- mæla mjer fyrir það; jeg játa það. Jeg hjelt að hann líktist móður sinni, en það er að eins í sjón — liann hefur erft hið slæma skap- lyndi töður síns“. „Mjer þykir vænt um að þú hefur nú kom- izt að.raun um það“, sagði jeg >,Þú hefðir getað ráðið mjer betur1', sagði hann hálfergilegur. ' »Jeg, Jón“ ? „Æ, nei, þú gerðir það Davíð. Jeg er ljóti bjáuinn, vinur minn. Yið höfum átt í miklum stælum, strákurinn og jeg, því að jeg sá hann al- ^veg út, þótt hann væri mjúkmáll. Hann er tSt(Utur, ónytjungur og spilamaður og er i botn- lausum skuldum. Hann liefur nærri því drepið\j mig, Davíð og — og —“ „.Teg hringdi, af þvi að það leit út fyrir að honum mundi ætla að versna af þessari geðs- hræringu. Sorgin út af því að missa traust á syni systur siunar var stærri, en hann gæti þolað, eins veikur og hann var. Það var sent eptir lækninum, og einni stundu siðar var Jón Hinrik orðinn svo hress, að hann netndi nafn mitt og sagði: „Skrifaðu fljótt nýja arfleiðsluskrá!“ Jeg held, að hann geti ekki skrifað undir“, sagði læknirinn, „hann hefur beðið oflengi". Það varð líka rrð og að sönnu, minn gamli vinur fjekk ekki aptur meðvitundina og dó ró- lega tveim stundum síðar. Jeg var staddur við jarðarförina, bæði sem vlnur hans og málfærslumaður. Það voru ann- ars fáir, sem fylgdu honum til grafar. Samúel var þar náttúrlega staddur og ljet ekki á sjer sjá neina uppgerðar sorg, en bróð- ir hans grjet hátt, en það sá ekki mikið á honum seinna heirna í húsi móðurbróður síns sál. Jeg heyrði hina fáu vini hans hvíslast á um það, hvort liann mundi hafa munað eptir þeim í arfleiðsluskrá sinni. Að jeg ekki flýtti nvjer að leggja fram arf- leiðsluskrána, kom, held jeg, af því, að jeg átti svo bágt með að sjá Sainúel og konuhans sær- ast af hinni ranglátu arfleiðsluskrá, þó að jeg liins vegar lijeldi að þau kærðu sig eigi mikið. En allt í einu stóð Filipp upp, svo að mig rak í rogastanz, ræskti sig og sagði síðan: „Jeg ímynda mjer, að þið öll vitið, hversu mikið traust móðurbróðir minn hafði á mjer og þið munið því telja það eðlilegt, að hann fal mjer, að böa til arfleiðsluskrá sína, fyrst jeg varð málfærslumaður eptir ósk hans". Þetta gekk öldungis frain af mjer, þótt mjer væri eigi gjarnt til sliks. Síðau tók hann upp skjal, óg það var rjett komið að mjeraðsegja: „Dú liefur btiið til falska arfleiðsluskrá, fantur- inn þinn“. Til allrar liamingu fyrir Samúel þagði jeg og sat með rjettu arfleiðsluskrána vel geymda í vestisvasa mínum, meðan falsarinn las með mestu stillingu skjal það, sem hann hafði sam- ið og vel út búið Jeg skildi nú, hvernig í öllu lá. Haun liafði spurt mig, hvort jegliefði arfl.skrána og jeg neitaði því. Hann hlaut að hafa leitað í skjölum karlsins og ekki fundið neitt; síðan hafði hann, þegar liann var orðinn grunlaus, samið arfleiðsluskrá sjer í hag. og gjört það þannig, að ekki var hægt að vefengja. Hann hafði ánafnað ýmrum gjaf- ir í skrámii, og afgángnum yfir 1,800,000 kr. var skipt jafnt milli beggja bræðranna Samú- els og Filipps. Jeg sat og hló með sjálfum mjer, þegar hann las upp þessa fölsku arfleiðsluskrá, sem var ágætlega samin; svo hygginn var hann, að hann Ijet sjer nægja helminginn, með því að hann vissi að annars gat komið fram efi um að skráin væri ófölsuð, þar sem hún nú var tekin gild og góð. Jeg var stöðugt með rjettu arfleiðsluskrána i vasa mínum; hann svipti sig með þessari fölsun þeim liagsmunum, sem hún hafði að geyma fyrir hann. En jeg hlakkaði yflr að þessi fantur var þannig neyddur til að vera rjettlátur við bróður sinn. Hvað munduð þjer hafa gert? Kært þræl- mennið fyrir fölsun, látið þetta komast í há- mæli og valdið mikilli sorg út af þessum auð? Þjer hefðuð ef til vill gert það, jeg gerði það ekki! Jeg fór heim glaður yfir því, að falska arfleiðsluskráinn var samin í fullkomlega lög- legu formi, og eyðilagði þá rjettu. Jeg veit, að það kann að verða kallað óheið- arlegt og sagt, að jeg hafl eigi farið eptir em- bættisskyldu minni. Getur verið, en jeg hugsaði sem svo, að í staðinn fyrir að láta yfir eina miljón króna ganga til þrælmennis, var helmingurinu gef- inn vönduðum, heiðarlegum ungum manni. Jeg fal því refsinguna æðri valdi en mannanna, og þagði yfir leyndarmáli þessu, sem enn er leynd- arinál, með því að jeg hef nefnt mennina með öðrum nöfnum en hinum rjettu. [Ny Illustreret Tidende] Frímerkl og frímerkjasöfnun. Póstflutningar hafa á hinum síðustu 40 áruin tekið mjög miklum framförum, einkum eptir að alþjóðlega póstsambandið var stofnað í Bern 1874: það sein sjerstaklega jók og ljetti póstsamgöngurnar var innleiðsla frimerkjanna. Það er venjulega talið, að 1663 hafi verið fyrst byrjað að viðhafa frímerki. Það var í París, en þó að eins í sjálfri borginni. En þessi frí- merki lögðust innan skamms niður aptur. Dað var ekki fyr en 1819, að frímerkja er apturget- ið í konungsrikinu Sardiníu. Á þeim frímerkj- um var mynd af dreng blásandi í póstlúður og riðandi hesti á harða stökki, og giltu þau frí- merki 15, 25 og 50 centesimi (100 ceutesimi = 72 aurar); 1836 lögðust þau þó aptur niður. En 10. ágúst 1840 voru lögleidd á Englandi stimpluð brjefumslög fyrir tilstilli Eowlands Hills. Tæpum tveim mánuðum seinna voru hin eiginlegu frímerki innleidd þar í landi, svört, sem giltu 1 penny, og blá 2 pence (1 penny = 6V2 eyrir, 2 peuce = 13 aurar). Á þeim var mynd af Viktoríu drottningu. Tveim árum síðar voru frimerki tekin upp í fylkinu New York í Ameríku, 1843 í Brasilíu, sama ár i Ziirich, síðan í Genf og Finnlandi, í Baj- ern 1849, siðan í Hannover og 1850 í Austnr- ríki, Prússlandi og Saxlandi, og ept.ir það voru þau upp tekin smámsamau annarstaðar í Ev- rópu og hinum lieimsálfunum. Frím. eru með misjöfnu lagi, þríhyrnt á Góðrar Vonar Höfða og í sumumríkjum Ameriku, átt- strend og kringlótt, en optast ferstrend og á misjafnri stærð, þau eru með ýmis konar mynd- um, ýmist af einhverjum merkum manni í þvi landi, sem þau eru gefin út, eða af einhverjum

x

Þjóðólfur

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Þjóðólfur
https://timarit.is/publication/72

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.