Þjóðólfur - 25.05.1888, Qupperneq 3

99
ið geíið öllum íjenaði síðan um jólaföstu.
A stöku stað farið að brydda á heyleysi,
sem verður því verra, ef þessir kuldar
haldast lengi. Ekkert hefur fiskast hjer
í Meðallandi, en hjer barst talsvert á
land af rifnum íiski og sumstaðar nærri
heilum. Kom það í góðar þaríir, því að
það hefur mestpart verið lifsbjörg manna,
að minnsta kosti hinna bágstöddustu. —
Um pálmasunn udag kól 3 menn í Ör-
æfum i fjöruferð. Af 2 þeirra er ný-
búið að taka mikið af fótunum, en
einn mun ekki hafa misst, nema tærnar.
Voru að því verki læknar tveir hinir
næstu, hinn nýi læknir okkar og læknir
Austur-Skaptfellinga.— Skip fauk hjer um
daginn og brotnaði í spón. Aðrar slys-
farir ekki“.
Undan Eyjafjöllum 14. þ. m........,Frakkneskt
skip strandað i hjer fyrir Fjallasandi, mannlaust.
Skip og farmur var selt 11. þ. m. Meðal farms-
ins var mikið af saltfiski og salti í tunnum og
vaualeg matvæli skipshafnarinnar. Allt á upp-
hoðinu komst í afarverð ; best verð var á saltiisk-
inum 100 á 16 kr. og þar í kring. Kartöflu-
tunnan á 7—8 kr., brauðtunnan 13—15 kr. og
allt eptir því. Aðalheildin af skipinu, sem sjálft
mölbrotuaði, komst á 109 kr.
A uppstigningardagsmorgun varð Einar hóndi
Jónsson á Steinum bráðkvaddur, merkur bóndi og
mesta valinenni, nál. 45 ára að aldri".
Smávegis.
The Star (Stjarnan) heitir nýtt blað, sem er
nýlega farið að koma út í Lundúnaborg. Það er
frjálslynt og hefur meðal annars sett sjer fyrir
mark og mið að bæta kjör verkmanna og annara,
sem lágt eru settir í þjóðfjelaginu eða hafa við
bág kjör að búa. Ritstjóri blaðsins er írskur þing-
maður, T. P. O’Connor, mikill ræðuskörungur og
atkvæðamaður. Af 1. nr. hlaðsins seldust 142,600
expl.. og getið til, að það hafl geflð í hreinan á-
góða um 3600 krónur. Svo mikil var mannþröng-
in við afgreiðslustofuna, að það varð að fá fjöra lög-
regluþjóna til að halda þar reglu.
Páfinu hetur eigi ástæðu til annars en
vera ánægður yfir jfibilhátíð sinni 1. jan. þ. á.,
segir útlent blað eitt. Til Rómaborgar komu þá
alls 60,000 pílagrímar; af þeim voru 35,000 ítaiir,
5000 Frakkar, 4000 Þjóðverjar og 2000 Spánverj-
ar. Auk þessara, leikmanna og lágt settu andlegr-
ar stjettar manna hafa heimsótt páfann 52 kar-
dínálar og 560 biskupar. Hann fjekk gjafir 60
miljóna virði; þar af 14 miljónir i peningum.
Meðal gjafanna voru einnig 90,000 flöskur af vini,
og varð að gjöra sjerstakann kjaliara til að geyma
þær í.
Auglýsingar.
Hið konungleg-a
oktrojeraða ábyrgðarfjelag
tekur í ábyrgð hús, alls konar vörur og innankúss
muni fyrir lægsta endurgjald. Afgreiðsla i J. P.
T. Brydes verslun í Reykjavík. 184
Litunarefni.
Litunarefni vor til að lita með alls
konar liti á ull og silki, sem um 20
ár hafa uáð mjög mikilli útbreiðslu, bæði
í Danmörku og erlendis, af þvi það eru
ekta litir og hreinir og bve vel
litast úr þeim, fást í Reykjavík með
verksmiðjuverði einungis bjá br. W. 0.
BREIÐFJÖRÐ.
Kaupmannahöfn, i apríl 1888.
Bucli’s litarverksmiðja. 185
V í N S A L A.
Að jeg befi fengið í hendur hr. kaup-
manni W. 0. Brciðíjörð í Reykjavík
eiukaútsölu á mínum góðkunnu vín-
um og áfengum drykkjum i Reykjavik og
nálægum hjeruðum, gjörist hjer með kunn-
ugt heiðruðum almenningi.
Sjerstaklega má nefna ágætt hvítt port-
vín, sem ætlað er handa sjúklingum,
þegar læknar ráða til þess.
Petcr Buch,
Halmtorv 8, Kjöbenhavn. 186
Myndir
af
Bjarna Thorarensen
fást til kaups hjá bóksala Sigurði Krist-
jánssyni. 187
88
hjer uppi í þessu hreina íjallalopti sakir heiptar hins
unga Akinets“.
Jeg fjellst á allar ráðstal'anir vinar míns, og hjet
honum allri þeirri hjálp, sem mjer væri mögulegt að
veita honum. Reyndar þorði jeg ekki að láta hann fá
neinn af setuliðinu í kastalanum, en jeg hjet að senda
hvert kveld, er dimma tæki, mannmarga varðsveit ept-
ir Búrúmonsdalnum, þangað er vegurinn byrjaði heim að
lystigarðinum. Það gat jeg vel ábyrgst. Skyldi Ak-
met ráðast í að gera álilaup á lystigarðinn, þyríti Wór-
mann ekki annað en senda niður til varðsveitarinnar
°g íá liðveislu hjá henni. Þessi ráðstöíun hughreysti
vini mína, einkum frú Wórmann, sem nú horfði með
minni áhyggju mót hefndum frá Akmet.
Seinni liluta dagsins reið jeg til baka til Pertibie,
til þess sama kveldið að geta gjört nauðsynlegar ráð-
stafanir, vinum mínum til varnar. Liðsmennirnir urðu
mjög fegnir þessari tilbreytingu á lífi. jteirra, og að tá
tækifæri til að vera lanar fögru nætur undir berum
liimni, í staðinn fyrir að dúsa í hinum loptvondu liðs-
mannastoíum og víggarðakjöllurum, og það því fremur',
sem jeg ljet þá fá með sjer tvöfaldan skammt af einir-
berjabrennivíni og tóbaki, sem jók stórum kapp þeirra
og ötulleik. Jcg sagði foringjum þessarar sendisveitar
nákvæmlega livað hún skyldi gjöra, bauð þeim að vera
85
hann talaði og viðstöðulaust hollensku og nokkurn veg-
inn ensku.
Faðir hans var og stórauðugur og Wórmann átti
stöðugt verslunarviðskipti við hann. Jeg sá, að þetta
gaf honum mikla yfirburði fram yfir mig, sem jeg öf-
undaði hann af, þvi að jeg var að eins fátækur her-
foringi, sem hafði ekkert aimað af að lifa en laun mín.
Þegar Akmet ben Ali heimsótti Wórmann, dvaldi
hann þar optast nær nokkra daga, af þvi að bústaður
föður hans var of fjarlægur, til þess, að liann gæti far-
ið heim sama daginn, og það því síður, sem vegurinn
lá yfir því nær ófær fjöll. Það er hægt að ímynda
sjer, liversu mjer graindist, að vera neyddur til að íara
þau kveld heim í kastala minn aptur. Það var mjer
dálítil liuggun, að jeg var sannfærður um, að frú Wór-
mann, eptir því sem jeg sá, sýndist ekki liafa miklar
mætur á hinum unga Malaja, og að Marta heldur ekki
ljet á sjer skilja neitt í þá átt; hún var að vísu vin-
gjarnleg og kurteis við liann, en forðaðist auðsjáanlega
að vera alein með honum; auk þess talaði hún opt við
mig á þýsku, sem Akmet skildi ekki, og varð þess vegna
örvinglaður út af þ'ví. Að eins var mjer óljóst, hverj-
ar skoðanir minn heiðraði vinur Wórmann hafði í þessu
efni. Að vísu elskaði hann börn sín lieitt, en hann var