Þjóðólfur - 05.10.1888, Side 3

183
„Orðrómur um tollsvik“
í 32. tbl. „Þjóðólfs“, XL. árg., hefur J. V. Hav-
steen skrifað alllanga grein út af „orðrómi wm
tollsvik“ og „fyrirspurn“, sem prentuð er í 1. tbl.
„Þjóðólfs“ þ. á.
Tildrögin til greina þessara voru þau, að i fyrra
haust var í almæli, að eptir tollskrá „Thyru“ í 3.
ferð hefðu 2 föt af spiritus, hvort 533 pt., átt að
fara hingað til Akureyrar, en enginn kannast við,
að hafa fengið þau. Orðrómur fór að leika á því
hjer um bæinn, að 2 föt nf spíritus hefðu verið
flutt upp í hús Norðmanns eins á Oddeyri, sem
enginn bjó i. Thyra hafði komið hingað þessa
ferð um miðjan septembermánuð, en allt að miðj-
um nóvembermánuði hafði engin veruleg gangskör
verið gjörð, að komast fyrir hið sanna i orðrómi
þessum. Atti jeg þá eitt sinn tal um þetta mál
við bæjarfógetann og hvatti hann til að taka reglu-
legt próf í því, þar gruuur gæti eins fallið á mig
sem aðra, er með vínföng versluðu, ef ekkert reglu-
legt próf væri tekið.
Rjett á eptir hjelt bæjarfógetinn prófið.
Fyrirspurnina sendi jeg sömuleiðis til Þjóðólfs.
Er hún að öllu leyti sannleikanum samkvæm, enda
er ekkert orð í lienni lirakið í grein J. V. Hav-
steens.
Þetta er hin sanna saga af máli þessu og af-
skiptum mínum af því. En um hana fer J. V. Hav-
steen þessum orðnm í greiu sinni:
„Jeg liefi orðið fyrir því á síðastliðnum vetri,
að verða grunaður um tollsvilc, og var rannsókn
sú, sem framfór, hyggð einkum á sjón og s'ógu-
sögn Eggerts Laxdals, og ef til vill á veitinga-
húshjali og framkvœmd fyrir áskorun nrfnds Egg-
erts Laxdals. — — — Að því leyti, er snertir
þau 2 föt, sem Laxdal segir fyrir rjetti 24. nóv.
f. á., að hann hafi sjeð, að tilgreind voru sem
flutt hingað, þá sýnir hin frumritaða tollskrá, að
þessi framburður Eggerts Laxdals er ósannur11.
Við próf þau, sem haldin voru um þetta, hafa
allir, sem viðstaddir voru tal mitt og bæjarfóget-
ans, borið fram — og tveir af þeim voru látnir
eiðfesta framburð sinn, — að jeg hafi engan kært
og ekki hafi verið minnst á J. V. Havsteen, sem
grunaðan, að hafa svikið toll á fötum þessum.
(NiSurl.).
Eggert Laxdal.
Auglýsingar.
1 samfeldu máli með smáletri kostar 2 a. (þakkaáv. 3 a.)
hvert orö 15 stafa frekast; m. ööru let.ri eöa setnini:,
1 kr. fyrir þumlung dálks-lengdar. Borgun útíhönd.
Ökeypis klinik
á sjúkrahúsinu í lieykjavík er byrjuð apt-
ur frá 1. október, og eru sjúklingar, sem
cetla sjer að nota hana, beðnir að koma á
sjúkrahúsið kl. 11 f. li. á þriðjudögum og
föstudóqum.
Schierbeek. 417
The Ieelandic Trading Company (Lim.).
Með því að mjer er aý rjettum hlutað-
eigendum jalið á hendur umboð það, er
þeir lierrar Franz Siemsen syslumaður og
Ounnlaugur E. Briem verzlunarstj'ori hafa
áður haft til að ganga eptir skuldum hjer
á landi fyrir nefnt verslunarfjelay, er rak
verslun hjer í bænuni (í Glasgow) fyrir
nolckrum ármn undir forstöðu Eggerts
Oimnarssonar, þá er lijer með skorað á
álla þá, er slíkar sladdir eiga að lúka, að
greiða þœr hið bráðasta annaðhvort til mín
sjálfs eða herra cand. jur. Hannesar Haf-
steins, sem jeg hefi beðið fyrir að lögsækja
tafarlaust hvern þann, er eklá sinnir þess-
ari iskorun.
Reykjavík, 8. sept. 1888.
John Coghill. ii8
Ji Ý I' 11 E fli T A D :
Lítil frásaga.
Eptir
Ingibjörgu Skaptadóttur.
Verð: 50 aur.
Gefin út af Ó. R. G. T. st. „ísafold11 nr. 1.
Fæst í Reykjavík hjá
Sigurði Kristjánssyni. 419
Góðar vinnukonur 2, sem vannr eru allri
sveitavinnu, geta fengið vist á góðu sveitaheim-
ili, gott kaup og góð föt, — 14. mai 1889. —
Ritstjóri Þjóðólfs gefur nánari upplýsingar og
vísar á heimilið. 420
104
urkomu liennar. Loksins kom Nastja, þegar komið var
undir kveld.
„Hana nú“, sagði hún, þegar hún fann Lisu, „jeg
hef sjeð Alexis og virt hann nákvœmlega fyrir mjer.
við höfum verið saman í allau dag“.
„Saman í allan dag! Segðu mjer, segðu mjer, livað
borið liefur íyrir þig í dag!“
„Fyrst þjer óskið þess, þá skal ekki standa á því.
Við fórum þangað, jegj Anisja, Jegorovna, Nenila og
Dunka--------“
„Það er nú gott, jeg veit það. Og livað svo?“
„Loflð þjer rnjer að hafa tíma til að segja frá. Jeg
ætla að segja l'rá öllu í þeirri röð, sem það kom fyrir.
Við komum einmitt um matmálstíma. Herbergið, sem
við komum inn í, var fullt aí fólki. Þar var Kolbinski
og hans fólk, Sacharevski og hans fólk, kona skrifar-
ans með daetrum sínum, Clupinski og hans fólk---------“
„Nú, en Alexis?“
„Bíðið þjer nú við. Síðan settumst vjer til borðs,
skrífarafrúin í heiðurssætinu, og jeg lijá lienni; það kom
ólundarsvipur á dætur hennar út af því, en hvað kæri
jeg mig um það — —“
„Æ, en hvað þú getur æfinlega verið langorð með
því að segja frá hverju einstöku".
„En þjer eruð líka svo óþolinmóð. Nú, nú; svo
161
Kurotschkin í Moskau, gagnvart Alexisklaustri í húsi
koparsmiðs Saveljeffs, og hún vinsamlega beðin, að af-
lienda þetta brjef til A. N. R“.
Þeir af lesendum mínum, sem eigi haía komið út
á landsbyggðina á Rússlandi. geta ekki gjört sjer neina
hugmynd um, hversu töfrandi þessar ungu hefðarmeyj-
ar þar eru. Þær alast upp í hinu hreinasta lopti, í
forsælu trjánna og sækja þekkingu á lífinu og lieimin-
um í bækur eingöngu. Einvera, frjálsræði og bókalest-
ur ala snemma hjá þeim tilfinningar og ástríður, sem
hefðarmeyjar vorar í borgunum þekkja ekki. Jafnvel
hljómur einnar póstklukku finnst þeim merkisatburður,
og för til einnar af nágrannaborgunum skoða þær sem
stórviðburð í lífi sínu og heimsókn manna frá öðrum
stöðum skilur eptir lijá þeim langar, jafnvel opt æfi-
langar endurminningar. Auðvitað getur hver sem vill
gert, gis að ýmsu einkennilegu hjá þeim, en aðhlátur
þeirra, sem þekkja þær að eins lauslega, getur þó engan
veginn kastað skugga á hina góðu eiginlegleika þeirra,
svo sem sjálfstæði, sem er mest verður af þeirra kost-
um, því að eptir skoðun Jeans Pauls getur enginn mað-
ur orðið mikill, án þess, að hafa það til að bera. Kon-
urnar í borgunum kunna ef til vill að njóta betra upp-
eldis; en fjelagslífið þar nemur skjótt á burt lundernis-
einkenni þeirra og gerir þær einstrengingslegar. Það