Þjóðólfur - 29.03.1889, Blaðsíða 3

55
eru nú afgreidd í Bandaríkjunum og
verður strax byrjað á því með 100 milj.
dollara.
— Hæsta fjall í heimi hefur fundist
á Nýju-Guineu, Mount Hercules, 32,000
fet á hæð.
— ís er seldur í Ameriku og Evrópu
árlega fyrir 36 milj. kr. Englendingar
kaupa, mest frá Noregi, áriega 300,000
ton af honum.
— Yjelasýningarhöllin i París er 1260
fet á lengd og 375 á breidd, öll úr járni
og engar stoðir undir mæninum; hún
kostar 5’/2 milj. kr.
— Hússar hafa sett heljarklukku mikla
á þann stað, er keisari slapp úr lífsháska,
og hringir hún á hverjum degi um það
leyti er járnbrautarslysið skeði.
Viðbætir. L enskum blöðum, sem ná fram
undir miðjan þcnnan mánuð, eru þessar frjettir:
Pig-ott, falsbrjefasali, hafði farið frá Frakklandi
til Madrid; þaðan hafði hann sent málþráðarskeyti
til Englands og beðið að senda sjer peninga. Mál-
þráðarskeytið komst i hendur lögreglunnar í Lon-
don, sem"þegar lagði drögur fyrir, að hann yrði
tekinn fastur í Madrid; tóku lögregluþjónar hús á
honum; en fyr en þá varði, tók hann úr farangri
sinum hlaðna skammbissu, skaut sig gegn um munn-
inn og dó þegar.
Morley, þingskörungur í neðri málstofunni í
parlamentinu á Englandi, kom fram með þá tillögu
á þinginu, að lýsa vantrausti á stjórninni fyrir mis-
beiting á valdi sínu gegn írum, en tillagan var
felld 2. þ. m. með 339 atkv. gegn 230 (o: 79 atkv.
mun). Þykir þetta bera vott um, að menn sje að
snúa bakinu við Salisbury; fyr hefur hann haft um
120 atkvæða mun.
Serbía. Milan konungur sagði af sjer konung-
dómi 0. þ. m., en sonur hans, Alexander, 13 ára
gamall, er orðinn konungur í Serbíu í hans stað.
Alexander frá Battenberg, hinn fyrverandi
vinsæli og ágæti höfðingi í Búlgaríu, er nú kvænt,-
ur stúlku af lágum stigum, hinni fríðustu bónda-
dóttur.
Times nagar sig í handarbökin út af óförum
sinum i Parneilsmálinu. 28. f. m. stendur i þvi
grein, sem endar svo : „Osk vor er blátt áfram, að
láta i ljósi mikla sorg vfir villu þeirri, sem vjer
höfum verið leiddir i, og að apturkalla skilyrðis-
laust þá hluta af hinum upprunalegu staðhæfing-
um, sem vjer getum eigi með heiðri haldið áfram
að halda fram“. Kostnaðurinn við málið, er svo
mikill, að eigendur blaðsins fá engan arð af þvi,
og eru þeir argir út af því. Hin blöðin láta blað-
ið fá harða dóma; Pall Mall Gazette segir, að það
hafi farið í það illur andi o. s. frv.
Yerslunarfrjettir frá Khöfn 27. febr. Vll.
Vorull er engin fyrirliggjandi. Haustull, sem kom
með Lauru, seldist á 58 aur. pd. með umbúðum. —
Lýsi. Af því, sem óselt var við áramót, hefur ljóst
gufubrætt hákarlsslýsi selst á 35 kr. 75 a. 210 pd.
— Saltfiskur. í jan. og febr. seldist stór, vest-
firskur óhnakkakýldur fiskur á 48—50 kr., aust-
íirskur 42—44 kr. Hjer um bil 300 skpd. af aust-
firskum saltfiski liggja hjer óseld og er haldið i
48 kr. Af þursöltuðum fiski, sem kom hingað í des.,
komst stór fiskur í 25 kr., en smáfiskur í 21 kr.
skpd. — Fiskafli í Noregi hefur til þessa verið rýr,
sakir gæftaleysis. — I tlenúa er nú meira af fiski
á markaðinum, en þörf er fyrir, og verðið því lágt.
Þar er nú boðinn islenskur smáfiskur í stórkaup-
um með niðursettu verði. — Harðfiskur, sem lá ó-
seldur við áramót, seldist fyrir 60—tíð kr. skpd. —
Sauöargœrur seldust á 4 kr. 15 aur. til 4 kr. 25
aur. vöndullinn (o: 2 gærur). — Kindakjöt hefur
upp á siðkastið selst á 52 kr. 50 a. tunnan (224
pd.); óseldar um 150 tunnur. — Æðardún er stöð-
ugt haldið í 14—15 kr. pd.
Reykjavík, 29. mars 1889.
Yeðráttau hefur verið ágæt þessa dagana, hæg
hláka og sólskin.
Fiskalli er enn mjög stopull og fiskurinn næsta
rýr og koraður.
Valtýr Luðmundssou cand. mag. varð doktor
i heimspeki 9. febr. fyrir mikið rit um heimilishús
hjer á landi i fornöld. Andmælendur voru tí og
stóð dispútatían yfir i 5 klukkutima; fjekk ritið lof,
enda er það um merkilegt efni.
Sigurður Eggertssou Briem tók embættispróf
við háskólann i stjórnfræði 2tí. jan. þ. á. með II.
einkunn.
Laura kom á laugardaginn var og fór á mánu-
daginn. Höfðu Revkvíkingar mikið að gjöra um
helgina. Með henui fór landshöfðingi M. Stepkensen
og frú hans, sömuleiðis kaupmenn o. fl.
Búnaðarskólinu á Hólum hefur liingað til að
eins verið styrktur af tveimur sýslum, Skagafjarð-
arsýslu og Húnavatnssýslu. Nú er í ráði að Eyja-
56
að „Lady Alice“ renndi upp á bak á nykri, sem var
í kafi, og var það mesta mildi, að skepnan mölvaði þá
eigi bátinn í þúsund mola.
Eptir liðugan hálfan mánuð var Stanley kominn að
norðausturhorni vatnsins. Þar er bær, sem heitir Mui-
wanda; þar var Stanley 24. mars og var þá kominn
norður yfir miðjarðarlínuna. Þaðan hjelt Stanley vest-
ur með landi og komst þá í ýmsar liættur, því að lands-
búar voru djarfir og áræðnir. Einn sinni kom hópur
frá landi og ljet ófriðlega. Þeir reru út að „Lady A-
lice“, hlupu upp á hana og skoðuðu liana í krók og
kring. Við þetta urðu þeir enn áleitnari og fóru að
kasta grjóti. Einn steinninn þaut rjett fram hjá and-
liti Stanleys; varð liann þá fljótur til og hleypti af
skammbyssu sinni. Þá varð svertingjum svo bilt við,
að þeir steyptu sjer útbyrðis og syntu til lands. „Kom-
ið aptur vinir“, Ijet Stanley túlkinn kalla á eptir þeim.
Komu þeir þá aptur hlægjandi og sögðu í sííellu, hver
framan í annan, eins og þeim fannst skothljóðið vera:
„Bum! bum ! bum !“
Þaðan hjelt Stanley lengra vestur með landi til
eyju mikillar, sem heitir Uvuma. Þar var ákaíiega jfjöl-
bygt. Heita eyjarskeggar Wavumaar. Kéðust þeir á
Stanley og drájm af honum einn mann, og komst hann
með illum leik úr höndum þeirra. Að vestanverðu við
53
það viðkvæðið: „Koinið þið bráðnm aptur. komið inn-
an skamms. Þið skulið jafnan vera velkomnir."
För Stanleys var eins og siguríör. „Vjer vorum
glaðir og hressir í liuga, og íánnst. eins og heimurinn
væri okkar eign“, segir Stanley.
Þegar menn komu í nánd við Viktoríuvatnið, urðu
menn frá sjer numdir af gleði, og þegar þeir, sem
fremstir voru, sáu vatuið, æptu þeir húrra. Frank
Poeock hljóp íram með og kom þegar aptur, veiíandi
hattinum, frá sér numinn at fögnuði og hrópaði : „Jeg
hef sjeð vatnið. Það er störkostlegt.“
Ailir flýttu sjer upj> á liæðina. Sólin stafaði á
vatninu og það náði svo langt sem augað eygði. Menn
ætlaðu að verða trylltir af gleði og liófu upp söng um
vatnið.
Þegar þangað kom, var tekið vel á inóti þeim og
bauð sveitarhöfðinginn, Kaduma, þeim gistivináttu sína,
og tók Stanley feginsamlega móti henni. Fóru menn
nú að búa um sig, því að þeir ætluðu að hvílast þar
um tíma, enda var mönnum þörf á slíku. Menn höfðu
verið á leiðinni í 103 daga og gengið liðugar hálftann-
að hundrað mílur eða hjer um bil eins langan veg og
frá íslandi til Edínborgar, sem er syðst á Skotlandi.