Þjóðólfur - 29.03.1889, Síða 4

fjarðarsýslu og Þinge.yjarsýslu gangi í fjelee; við
hinar sýslurnar með að styrkja hann. og er von-
andi, að það gangi vel. Hermann Jðnasson skóla-
stjðri átti að semja fyrir hönd vestursýslnanna og
var riðinn af stað norður i JSyjafjörð.
Dr. Guðbrandur Vigfússon í Oxford andaðist
31. .jan. þ. á. af krabbameini í lifrinni. Hann var
fæddur 13. mars 1827 og því nær 62 ára að aldri.
Hann var hinn mesti fræðimaður og hefur ritað
stðrmikið og gefið út afarmikið af fornritum vor-
um.
Maður skant sig 12. des. f. á. í Vestmanna-
eyjum, Gisli Magnússon að nafni, og var það óvilja
verk.
Dauður fannst, maður 23. f. m. frá Hamraseli
í Álptafirði fyrir austan. Var hann stunginn á hol
á tveimur stöðum, og var talað mjög mikið um
þetta á Austurlandi.
Miss Brown frá Boston, sem lesendum Þjðð-
ólfs er kunnugt um. að heldur drengilega upp heiðri
Leifs heppna, sem hins fyrsta manns er fundið hafi
Ameríku, hefur stofnað blað, sem heitir Leif-
ur Eiríksson; hún heldur fyrirlestra víðsvegar um
Ameríku. Um miðjan febrúar var hún í Winni-
peg: hún er ef til vill væntanleg hingað í sumar,
en siðan ætlar hún, ef fje fæst, að fara suður til
Rómaborgar og rannsaka skjöl páfans til að sanna
mál sitt enn betur.
Smá vegis.
ðM/VAflr*\IV
HÖFNIN í LUNDÚNUM er 7—8 danskar mílur
á lengd og nær frá Lundúnabrú til Gravesend. Það
er eins og frá Garðsskaga og upp í Borgarnes eða
frá Akureyri og út fyrir Hrísey.
TEMSPLJÓTIÐ er eins og lífæð Lundúna. Eng-
lendingar hafa sögu þessa um fljótið: Einu sinni
var Jakob fyrsti Englandskonungur í peningavand-
ræðum; Ijet hann þá sækja borgarstjórann í Lund-
únum og bað hann um að lána sjer peninga. „Nei“,
svarar borgarstjóri. „Jæja“, segir konungur og
brást reiður við, ,jeg flyt þá hjeðan með hirðina,
parlamentið og mikið annað“. „Yðar hátign má
flytja með allt þetta. Kaupmennirnir geta huggað
sig við, að þjer getið eigi t-ekið Temsfljótið með
yður“.
Auglýsingar.
c Ekta anilínlitir Li B
•— •—« fást bvergi eins góðir og ódýrir eins og PT r-f
í verslun z
5 STURLU JÓNSSONAR
5« -í Aðalstræti Nr. 14. trt- >—•
Mnnunjnn ioö
Söngæfing
í latínuskólanum verður haldin sunnud. 31. mars.
Karlmenn mæti kl. 4*/a e. h.
Kvennmenn og karlmonn kl. 5V2 e. h.
Stzinytímuz- Bofi-naeu. iqj
Vátryggingarfjelaqið,, Commereial „Un-
ion“ teknr i ábyrgð fyrir eldsvoða hús,
alls konar innanhússmuni vörubirgðir, o.
f . o. fl. fyrir lægsta ahyrgðargjald. TJm-
boðsmadur í Reykjavik er SighvaturBjarna-
son bankaböklialdari. ios
FUNDUB. I STÚDENTAFJELAGINU í kveld
kl. 9. Dr. B. M. Olsen heldur fyrirlestur um ís-
lenska stafsetning. Þar næst umræður. Ný blöð.
Stríðsráð dr. Winslöv, hjeraðs- og bæj-
arlæknir í Nakskov ritar:
„Eptir að jeg nákvæmlega hef kynnt
mjer bitter þann, er þeir herrar Mansfeld-
Btillner & Lassen búa til og selja með
nafninu Brama-lífs-elexír, verð jeg að
lj'sa yfir því, að í bitter þessum eru að
eins efni, sem skilyrðislaust eru styrkj-
andi og gagnleg.
Nakskov. Winslöv“.
Einlcenni á vorum eina egta Brama-líf's-elixir
eru firmamerki vor á glasinu og á merkiskildin-
um á miðanum sjest blátt ljón og gullhani, og
innsigli vort MB & L í grænu lakki er á t-appan-
uin.
Mansfeld-Btdlner & Lassen,
sem einir btia til hinn verðlaunaða Brama-lífs-elixir.
Kaupmannahöfn.
Vinnustofa: Aörregade No. ör 110
Eigandi: Þorleifur Júnsson, tarid.piiil.
Ábyrgðarmaður: l'úll Brieni.
Skrifstofa: í Bankastræti nr. 3.
Prentsm. Sigf Eymundasonar.
54
III. kapítuli-
Báturinn.—Dauðaþögn.—„Bum! bum ! bum !u—Krokodill.—Megassa strauk.—
Óttaleg nótt.—Stanley i hættu.—Fagnaðarfundur.
Þegar Stanley kom á fætur næsta morgan kl 8,
láu fylgdarmeun hans í fasta svefni. Þeir voru að njóta
hvíldartímans. En Stanley mátti ekki livíla sig. Hann
varð að gjöra hallamælingar og hæðamælingar og á-
kveða legu landsins, rita ferðasögu sína til blaðanna
og skrifa vinum og vandamönnum brjef. Síðan ætlaði
hann að sigla um Victoria Nyanza og kom nú „Lady
Alice“ í góðar þarfir. Hann ljet setja bátinn saman;
mestur liluti manna hans átti að bíða fyrir sunnan vatn-
ið, en nokkra þurfti hann að hafa með sjer. Fylgdar-
menn hans voru óvanir sjómennsku; báturinn lítill en
vat-nið eins og reginliaf, eins og gefur að skilja, þegar
það er stærra en tveir þriðjungar íslands. Og svo
gjörðu landsbúar ákaflega mikið úr öllu. Þeir sögðu,
að vatnið væri svo stórt, að menn þyrftu 8 ár til að
sigla í kring um það, en með vatninu byggi hinir verstu
menn; sumir væru með rófu og grimmir mjög; sumir
hefðu grimma blóðhunda; sumir væru verstu mannætur
o. s. frv.
„Vill nokkur af yður fara þessa ferð með mjer
sjálfviljuglega?" sagði Stanley við fylgdarmenn sína.—
Þögn hjá öllum. — „Heldur eigi fyrir umbun og auka-
55
borgun?“ — Sama dauðaþögn, eins og áður. Ekki einn
einasti bauð sig fram. „Já, jeg verð og lilýt þó að
fara þessa ferð. Viljið þjer láta mig fara af stað al-
einan ?“
„Nei!“ sögðu nienn fastlega og í einu hljóði.
Svo fór að ganga betur og varð það úr. að hann
tók Wadi Safeni fyrir stýrimann og tíu unga. duglega
menn fyrir liáseta. Hann setti Frank og Friðrik Bar-
ker yfir liðið, sem eptir var, og lagði af stað 8. mars
1875.
Stanley sigldi austur með landi, og hreppti á næsta
degi mikinn storm; öldurnar gengu yfir skipiö og vatn-
ið var í einu brimlöðri, svo að hann varð að halda und-
an út, á vatnið. Daginn eptir lygndi og leitaði hann
til lands, en þegar hann kom að ströndinni, komu á
móti honum hópar af öskrandi nykrum með gapandi
ginum, svo að hann varð að leita undan. Voru þeir í
hópum með st-röndum fram, og hættulegar skepnurfyrir
vaxt-ar sakir og afls. Landið að sjónum var ýmist klett-
ót-t og sandauðnir eða grænir og grösugir dalir og skógi
vaxnar hæðir. Landsbúar voru stundum góðsamir og
seldu honum vistir, en stundum rjeðust þeir þegar á hann,
er liann kom að landi.
Þegar Stanley var kominn að austurströndinni,
lijelt hann norður með landi. Þá var það einu sinni,